1Następnie król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, ten, którego wybrał Bóg, jest jeszcze młody i niedoświadczony, dzieło zaś jest wielkie, bo nie chodzi o pałac dla człowieka, ale dla PANA, Boga.2Na ile tylko było mnie stać, przygotowałem dla domu mojego Boga złoto na to, co ma być ze złota, srebro na to, co ma być ze srebra, brąz na to, co ma być z brązu, żelazo na to, co ma być z żelaza, i drewno na to, co ma być z drewna. Przygotowałem też kamienie onyksowe oraz kamienie do opraw, kamienie antymonowe,[1] wielobarwne materiały, inne drogocenne kamienie i marmur w obfitości.3Mam ponadto skarb, złoto i srebro. Przy całym moim upodobaniu dla domu mojego Boga przekazuję to jako wkład dla domu Bożego, oprócz tego wszystkiego, co już wcześniej na ten święty dom przygotowałem.4Oddaję zatem trzy tysiące talentów[2] złota, i to złota z Ofiru, oraz siedem tysięcy talentów[3] oczyszczonego srebra do wyłożenia ścian budynków.5Niech złote będzie to, co ma być złote, a srebrne to, co ma być srebrne, i niech rzemieślnicy mają materiał na wszystkie swoje prace. Pytam też: Kto jest dziś chętny dać pełną ręką dla PANA?
Dary dostojników Izraela
6W odpowiedzi książęta rodów i plemion Izraela, wodzowie tysięcy i dowódcy setek, a także przełożeni robót królewskich poczuli się zachęceni7i złożyli na służbę w domu Bożym pięć tysięcy talentów[4] złota, dziesięć tysięcy złotych darejek,[5] dziesięć tysięcy talentów srebra,[6] osiemnaście tysięcy talentów brązu[7] i sto tysięcy talentów[8] żelaza.8A kto znalazł u siebie kamienie szlachetne, składał je w skarbcu domu PANA na ręce Jechiela Gerszonity.9Lud cieszył się z całej tej szczodrości, gdyż okazywali ją PANU z całego swojego serca. Król Dawid również przeżywał wielką radość.
Modlitwa dziękczynna i błagalna Dawida
10Potem Dawid błogosławił PANA na oczach całego zgromadzenia. Powiedział: Błogosławiony jesteś na wieki Ty, PANIE, Boże naszego ojca Izraela.11Do Ciebie, PANIE, należy wielkość i moc. Twój jest majestat, sława i dostojeństwo. Tak, wszystko na niebie i ziemi jest Twoje. Do Ciebie, PANIE, należy władza. Ty jako głowa jesteś ponad wszystkim.12Od Ciebie pochodzi bogactwo i chwała. Ty rządzisz wszystkim i u Ciebie jest siła. Od Ciebie zależy, czy kogoś zechcesz wywyższyć i wzmocnić.13Teraz więc dziękujemy Ci, Boże nasz, i wielbimy Twoje chwalebne imię.14Bo właściwie kim ja jestem i w czym szczególny jest mój lud, że dajesz nam możliwość okazywania szczodrości w ten sposób? Przecież od Ciebie pochodzi to wszystko. Przekazaliśmy Ci to, co i tak mamy z Twojej ręki.15Gdyż pielgrzymami jesteśmy przed Tobą, przychodniami, jak wszyscy nasi ojcowie. Nasze dni na ziemi są jak cień. Nie ma dla nas nadziei.16PANIE, Boże nasz, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby zbudować Ci dom dla Twojego świętego imienia, pochodzi z Twojej ręki. Twoim jest to wszystko!17Wiem też, mój Boże, że Ty badasz serca. Masz upodobanie w prawości. I ja w szczerości serca, chętnie ofiarowałem to wszystko. Widzę także Twój lud, który jest tutaj obecny. Patrzę, z jaką radością chętnie składa Ci dary.18PANIE, Boże naszych ojców: Abrahama, Izaaka i Izraela, zapamiętaj to na wieki jako wyraz myśli serca Twojego ludu. Skieruj serca tych ludzi ku Tobie.[9]19Salomonowi, mojemu synowi, daj szczere serce, aby przestrzegał Twoich przykazań, postanowień i ustaw, by wykonał to wszystko, by zbudował ten pałac, na który materiał przygotowałem.
Wstąpienie Salomona na tron
20Następnie Dawid zwrócił się do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, PANA, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło PANA, Boga swoich ojców, pochylili się przy tym i złożyli pokłon PANU oraz królowi. (1 Krl 1,11)21Potem złożyli PANU ofiary, a następnego dnia w ofierze całopalnej złożyli PANU tysiąc cielców, tysiąc baranów i tysiąc jagniąt wraz z przynależnymi im ofiarami z płynów i wieloma rzeźnymi ofiarami za całego Izraela.22Tego dnia jedli zatem i pili z wielką radością przed PANEM i po raz drugi obwołali królem Salomona, syna Dawida. Namaścili go dla PANA na księcia, Sadoka zaś na kapłana.23Potem Salomon zasiadł na tronie PANA jako król zamiast Dawida, swojego ojca. Wiodło mu się dobrze, a cały Izrael był mu posłuszny.24Wszyscy książęta i wodzowie, a także wszyscy synowie króla Dawida podporządkowali się[10] Salomonowi jako królowi.25PAN natomiast mocno wywyższył Salomona w oczach całego Izraela i obdarzył go dostojeństwem panowania, jakiego nie miał przed nim żaden król Izraela.
Podsumowanie rządów Dawida
26Dawid, syn Jessaja, panował nad całym Izraelem.27Władał Izraelem przez czterdzieści lat. W Hebronie panował siedem lat, a w Jerozolimie — trzydzieści trzy.28Umarł w sędziwej starości,[11] syty życia, bogactwa i chwały, a zamiast niego na tronie zasiadł Salomon, jego syn.29Sprawy króla Dawida, od pierwszych po ostatnie, zostały opisane wraz z dziejami jasnowidza Samuela, dziejami proroka Natana i dziejami jasnowidza Gada.30Zostało tam opisane jego panowanie, jego potęga i czasy, w których toczyły się dzieje Izraela oraz innych królestw na ziemi.