1بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود:2-3«ای انسان خاكی، دو خواهر بودند كه در جوانی در مصر به زناكاری و روسپیگری كشانده شدند.[1]4نام خواهر بزرگتر، اهوله، و نام خواهر كوچكتر اهوليبه بود. اين دو خواهر، يكی سامره است و ديگری اورشليم! من با آن دو ازدواج كردم و آنها برايم پسران و دختران زاييدند.5ولی بعد، اهوله از من روگرداند و به بتها دل بست و عاشق و دلباخته همسايهاش، قوم آشور شد،6چون آنها جوانانی جذاب و خوشاندام، فرماندهان و سردارانی با لباسهای آبی خوشرنگ و سواركارانی ماهر بودند.7پس، او با آنها كه برگزيدهترين مردان آشور بودند زنا كرد، بتهايشان را پرستيد و خود را نجس ساخت.8علتش اين بود كه وقتی مصر را ترک گفت، از فاحشگی دست نكشيد، بلكه همچون دوران جوانیاش كه با مصریها همخواب میشد و زنا میكرد، به هرزگی خود ادامه داد.9«پس، من او را به دست آشوریها تسليم نمودم، به دست كسانی كه خدايانشان را اينقدر دوست میداشت!10ايشان رختهای او را كندند و او را كشتند و بچههايش را برای بردگی با خود بردند. زنان ديگر از سرنوشت او درس عبرت گرفتند و دانستند كه او به سزای اعمالش رسيده است.11«اهوليبه، يعنی اورشليم، با اينكه ديد بر سر خواهرش چه آمد، اما در هوسرانی و زناكاری از او هم فاسدتر شد.12او به همسايه خود قوم آشور، دل بست كه مردانی جذاب، خوشاندام و سرداران و سواركارانی با لباسهای آبی خوشرنگ بودند.13ديدم كه او نيز آلوده شد و به راه خواهر بزرگترش رفت.14-15«او روزبهروز بيشتر در عمق فساد غرق میشد. او مجذوب تصاويری گرديد كه بر ديوار نقش شده بود، تصاوير سرداران بابلی با لباسهای قرمز، كمربندهای زيبا و كلاههای رنگارنگ!16وقتی اين تصاوير را ديد، شعله عشق بابلیها در دلش زبانه كشيد. پس قاصدانی فرستاد و ايشان را نزد خود دعوت كرد.17آنها نيز آمده، با او زنا كردند و آنقدر او را بیعصمت و نجس ساختند كه سرانجام از ايشان متنفر شد و با ايشان قطع رابطه نمود.18«من هم وقتی ديدم كه اينچنين خود را در اختيار ديگران میگذارد تا با او زنا كنند، از او بيزار شدم، همانگونه كه از خواهرش بيزار شده بودم.19-20اما او دوران جوانی و زناكاریهای خود را در مصر به یاد آورد و به فساد و هوسرانی خود افزود و با مردان شهوتران به فسق و فجور پرداخت.21بلی، او با حسرت، به فساد و هرزگی خود در مصر میانديشيد، به دورانی كه بكارت خود را در اختيار مصریها گذاشت!22«حال، ای اهوليبه، خداوند چنين میفرمايد: «اينک من همان قومهایی را كه عاشقشان بودی و الان از ايشان متنفر شدهای، تحريک خواهم كرد كه از هر سو عليه تو گرد آيند.23بلی، بابلیان و تمام كلدانیان از فقود، شوع و قوع، و به همراه ايشان همهٔ آشوریها كه جوانانی خوب چهره و والامقام و چابک سوارند، خواهند آمد.24ايشان از شمال با سپاهی آماده، همراه با كالسكهها و عرابهها به جنگ تو خواهند آمد. مردانی كه تا دندان مسلح میباشند، از هر سو تو را محاصره خواهند كرد و من تو را به ايشان تسليم خواهم نمود تا مطابق راه و رسم خودشان، تو را مجازات نمايند.25آتش خشم من بر تو شعلهور خواهد شد و خواهم گذاشت كه با غضب با تو رفتار كنند. آنان بينی و گوشهايت را خواهند بريد، بازماندگانت را خواهند كشت و فرزندانت را به اسارت خواهند برد؛ و هر چه باقی بماند، خواهند سوزاند؛26ايشان رختهايت را خواهند كند و جواهرات زيبايت را به يغما خواهند برد.27«آنگاه به هرزگی و زناكاریات كه از مصر به ارمغان آوردهای، پايان خواهم داد تا ديگر مشتاق مصر و خدايانش نباشی.28زيرا من تو را در چنگ دشمنانت رها خواهم نمود، يعنی در چنگ همان كسانی كه از ايشان بيزار و متنفر هستی.29آنان با نفرت و كينه، هر چه كه داری به زور گرفته، لخت و عريان رهايت خواهند كرد تا رسوايی و زناكاریات بر همه آشكار شود.30«تمام اين بلاها به اين علت بر سرت میآيد كه خدايان قومهای ديگر را پرستش نمودی و با اين كار، خود را نجس و ناپاک ساختی؛31تو راه خواهرت را در پيش گرفتی، بنابراين، من از جام او به تو نيز خواهم نوشانيد؛32بلی، از جام بزرگ و عميق مجازات خواهرت، تو نيز خواهی نوشيد و مورد تمسخر و استهزای همه قرار خواهی گرفت،33-34و همچون مستان، پریشانحال خواهی شد. از جام وحشت و ويرانی مانند خواهرت سامره خواهی نوشيد و آن را تا آخرين قطره خواهی آشاميد.35از آنجا كه مرا فراموش كردی و از من روگردان شدی، سزای زناكاريها و گناهانت را خواهی ديد!36«ای انسان خاكی، اهوله و اهوليبه را محكوم كن! گناهان كثيفشان را اعلام نما!37ايشان مرتكب زنا و قتل شدند، بتپرستی كردند، و پسرانی را كه برای من زاييده بودند بر قربانگاههای خود قربانی كرده، سوزاندند.38علاوه بر اين كارها، در همان روز، خانهٔ مرا نجس كردند و روز سبت را بیحرمت ساختند.39بلی، در همان روزی كه فرزندان خود را برای بتهايشان قربانی كردند، برای عبادت به خانه من آمدند، و با اين كار به خانه من بیاحترامی و توهين كردند!40«اين دو خواهر قاصدانی نيز به سرزمینهای دور دست فرستادند تا مردان آنجا را فرا خوانند، يعنی كاهنان و بتهايشان را. هنگامی كه آمدند، با استقبال گرم آن دو روبرو شدند. آن دو خواهر، همچون روسپيان، استحمام كردند، به چشمانشان سرمه كشيدند، و خود را به بهترين زيورآلات آراستند.41آنگاه با هم روی رختخواب زيبای قلابدوزی نشستند و بخور و روغنی را كه از آنِ خانه من بود، بر سفرهای در مقابل خود گذاردند.42از آنجا صدای مردان عياش شنيده میشد، مردانی هرزه، ميگسار و بيابانگرد؛ آنها النگو به دست ايشان كردند و تاج زيبا بر سرشان گذاردند.43با خود گفتم كه آيا ايشان رغبت میكنند با اين فاحشههای زشت و فرتوت زنا كنند؟44با اين حال، ايشان با همان ميل و رغبت مردان شهوترانی كه پيش فاحشهها میروند، نزد سامره و اورشليم، اين روسپیهای بیحيا رفتند!45بنابراين، اشخاص درستكار، آن دو را محكوم خواهند كرد، زيرا زناكارند و دستشان به خون آلوده است.46«از این رو، من جماعت بزرگی را عليه ايشان خواهم فرستاد تا ايشان را پريشان ساخته، تاراج نمايند.47آن جماعت آنان را سنگسار كرده، با شمشير خواهند دريد؛ پسران و دختران ايشان را خواهند كشت و خانههايشان را خواهند سوزاند.48آنگاه در اين سرزمين، به هرزگی و زناكاری پايان خواهم داد، تا اين درس عبرتی گردد برای آنانی كه بتپرستی را دوست میدارند.49آن دو خواهر به سزای تمام زناكاریها و بتپرستیهايشان خواهند رسيد. آنگاه خواهند دانست كه من خداوند میباشم!»