1-2خداوند فرمود: «ای انسان خاكی، چوب درخت انگور به چه كار میآيد؟ در مقايسه با ساير درختان، به چه دردی میخورد؟3آيا چوبش مصرفی دارد؟ آيا میتوان با آن ميخی ساخت و ظروف را بر آن آويخت؟4فقط به درد افروختن آتش میخورد؛ و هنگامی كه آتش، دو سرش را سوزاند و ميانش را زغال كرد، ديگر برای هيچ كاری فايدهای ندارد.5پيش از سوختنش مصرفی نداشت، چه برسد به زمانی كه زغال و نيمسوز شده باشد!6-7«حال، همانگونه كه چوب درخت انگور را از ميان ساير درختان جنگل برای هيزم تعيين كردهام، مردم اورشليم را نيز برای مجازات مقرر نمودهام. اگر از يک آتش رهايی يابند، آتشی ديگر ايشان را فرو خواهد گرفت. آنگاه خواهيد دانست كه من خداوند هستم.8به سبب بتپرستی آنها، من سرزمينشان را ويران خواهم ساخت.»