1پايان زندگی من فرا رسيده و پايم لب گور است. قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد.2مسخرهكنندگان دور مرا گرفتهاند. آنها را در همه جا میبينم.3-4هيچكس بر بیگناهی من گواهی نمیدهد زيرا تو ای خدا، به ايشان حكمت ندادهای تا بتوانند مرا ياری دهند. ای خدا، نگذار آنها پيروز شوند.5كسی كه برای منفعت خويش بر ضد دوستانش سخن گويد، فرزندانش كور خواهند شد.6خدا مرا مايهٔ تمسخر مردم گردانيده است و آنها به صورتم تف میاندازند.7چشمانم از گريه تار شده و از من سايهای بيش باقی نمانده است.8مردان درستكار وقتی مرا میبينند دچار حيرت میشوند. ولی سرانجام آدمهای بیگناه بر اشخاص نابكار پيروز خواهند شد،9و پاكان و درستكاران پيش خواهند رفت و قويتر و قويتر خواهند شد.10در بين شما كه مقابل من ايستادهايد آدم فهميدهای نمیبينم.11روزهای من سپری شده، اميدهايم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است.12دوستانم شب را روز و روز را شب میگويند! چگونه حقيقت را وارونه جلوه میدهند!13-14اگر بميرم، در تاريكی فرو رفته و قبر را پدر و كرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند.15پس اميد من كجاست؟ آيا كسی میتواند آن را پيدا كند؟16نه، اميدم با من به گور میرود و با هم در دل خاک خواهيم خوابيد!