from Biblica1در آن روز، خداوند با شمشير بسيار تيز و برندهٔ خود، «لوياتان» را كه ماری تيزرو و پيچنده است به سزای اعمالش خواهد رساند و آن اژدها را كه در درياست خواهد كشت.[1]2در آن روز، خداوند دربارهٔ تاكستان پر بار خود خواهد گفت:3«من از اين تاكستان مراقبت مینمايم و مرتب آن را آبياری میكنم. روز و شب مواظب هستم تا كسی به آن آسيبی نرساند.4-5ديگر بر تاكستان خود خشمگين نيستم. اگر ببينم خارها مزاحمش هستند، آنها را يكجا آتش خواهم زد، مگر اينكه اين دشمنان قوم من تسليم شوند و از من تقاضای صلح كنند.»6زمانی خواهد رسيد كه اسرائيل ريشه خواهد زد، غنچه و شكوفه خواهد آورد و دنيا را از ميوه پر خواهد ساخت.7خداوند به اندازهای كه دشمنان قوم اسرائيل را تنبيه كرده است اين قوم را تنبيه نكرده است.8او برای مجازات اسرائيل، آنها را از سرزمينشان به ديار دور تبعيد كرد گويی باد شرقی وزيد و آنان را با خود برد.9او اين كار را كرد تا گناه قوم اسرائيل را كفاره كند و آنها را از هر چه بت و بتكده هست پاک سازد و قوم اسرائيل ديگر بتها را نپرستند.10شهرهای مستحكم اسرائيل خالی از سكنه شده و مانند بيابان متروک گرديدهاند. در آنجا گاوها میچرند و شاخ و برگ درختان را میخورند.11شاخههای درختان خشک شده، میافتند و زنها آنها را جمع كرده، در اجاق میسوزانند. خدا بر اين قوم رحم و شفقت نمیكند، زيرا خالق خود را نمیشناسند.12اما زمانی خواهد رسيد كه خداوند مانند كسی كه خوشههای گندم را دانهدانه برمیچيند و از پوستش جدا میكند، بنیاسرائيل را از رود فرات تا مرز مصر جمع خواهد كرد.13در آن روز، شيپور بزرگ نواخته خواهد شد و بسياری از قوم يهود كه به آشور و مصر تبعيد شدهاند باز خواهند گشت و خداوند را در اورشليم بر كوه مقدسش پرستش خواهند كرد.