1De volgende lente, het jaargetijde waarin koningen gewoonlijk ten strijde trekken, voerde Joab het Israëlitische leger aan bij succesvolle aanvallen op het land van de Ammonieten, dat hij compleet verwoestte. Ook belegerde en vernielde hij de stad Rabba. David was in Jeruzalem achtergebleven.2Toen hij op het strijdtoneel aankwam, nam hij het beeld van Rabbaʼs oppergod Milkom de kroon van het hoofd. Het was een gouden kroon, met een kostbare edelsteen en hij woog dertig kilo. Deze edelsteen diende voortaan als versiering van Davids eigen kroon. Hij nam bovendien een zeer grote buit uit de stad mee.3Hij dreef de inwoners de stad uit en zette hen met zagen, houwelen en bijlen aan het werk. Hetzelfde deed hij met de andere Ammonitische steden. Daarna keerden David en zijn leger terug naar Jeruzalem.4De volgende oorlog was gericht tegen de Filistijnen en werd uitgevochten bij Gezer. Sibbechai, een man uit Chusa, doodde de reus Sippai en daarom gaven de Filistijnen zich over.5Tijdens een andere oorlog met de Filistijnen doodde Elchanan, de zoon van Jaïr, Lachmi, de broer van de reus Goliat; de steel van Lachmiʼs speer was zo dik als de boom van een weefgetouw.6-7Gedurende de oorlog bij Gat was er een andere reus die Israël beledigde en uitdaagde. Deze had zes vingers aan elke hand en zes tenen aan elke voet. Zijn vader was overigens ook een reus. Maar Davids neef Jonatan, de zoon van zijn broer Sima, doodde hem.8Deze reuzen waren nakomelingen van het bekende reuzengeslacht van de Refaïeten uit Gat en werden gedood door David en zijn strijders.