Psalm 144 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri Lutherbibel 2017

Psalm 144 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

144. Mezmur

Davut'un mezmuru

1 Ellerime vuruşmayı, Parmaklarıma savaşmayı öğreten Kayam RAB'be övgüler olsun! 2 O'dur benim vefalı dostum, kalem, Kurtarıcım, kulem, Kalkanım, O'na sığınırım; O'dur halkları bana boyun eğdiren! 3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, İnsan soyu ne ki, onu düşünesin? 4 İnsan bir soluğu andırır, Günleri geçici bir gölge gibidir. 5 Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, Dokun dağlara, tütsünler. 6 Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, Savur oklarını, şaşkına çevir onları. 7 Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; Çıkar derin sulardan, Al eloğlunun elinden. 8 Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler. 9 Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim. 10 Sensin kralları zafere ulaştıran, Kulun Davut'u kötülük kılıcından kurtaran. 11 Kurtar beni, özgür kıl Eloğlunun elinden. Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler. 12 O zaman gençliğinde Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız. 13 Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız. 14 Semiz olacak sığırlarımız; Surlarımıza gedik açılmayacak, İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, Meydanlarımızda feryat duyulmayacak! 15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!

Eskı Antlaşma © The Bible Society in Turkey 2001 Yeni Antlaşma © The Translation Trust 1987, 1994, 2001 Written permission is required from the copyright holders to use part or all of the text for purposes other than personal study.

Lutherbibel 2017

Gebet um Rettung und Wohlstand

1 Von David. Gelobt sei der HERR, mein Fels, der meine Hände kämpfen lehrt und meine Fäuste, Krieg zu führen, 2 meine Hilfe und meine Burg, mein Schutz und mein Erretter, mein Schild, auf den ich traue, der mein Volk unter mich zwingt. 3 HERR, was ist der Mensch, dass du dich seiner annimmst, und des Menschen Kind, dass du ihn so beachtest? 4 Ist doch der Mensch gleich wie nichts; seine Zeit fährt dahin wie ein Schatten. 5 HERR, neige deinen Himmel und fahre herab; rühre die Berge an, dass sie rauchen. 6 Sende Blitze und zerstreue deine Feinde, / schick deine Pfeile und erschrecke sie, 7 streck aus deine Hand von der Höhe. Erlöse mich und errette mich aus großen Wassern, aus der Hand der Fremden, 8 deren Mund Falsches redet und deren rechte Hand trügt. 9 Gott, ich will dir ein neues Lied singen, ich will dir spielen auf dem Psalter von zehn Saiten, 10 der du den Königen Sieg gibst und erlösest deinen Knecht David vom mörderischen Schwert. 11 Erlöse mich und errette mich aus der Hand der Fremden, deren Mund Falsches redet und deren rechte Hand trügt. 12 Unsere Söhne seien wie Pflanzen, / hochgewachsen in ihrer Jugend – unsere Töchter wie Säulen, geschnitzt für Paläste – 13 unsere Kammern gefüllt, dass sie Vorrat geben, einen nach dem andern – unsere Schafe, dass sie Tausende werfen und Zehntausende auf unsern Triften – 14 unsere Rinder, dass sie tragen ohne Schaden und Verlust – und kein Klagegeschrei sei auf unsern Gassen. – 15 Wohl dem Volk, dem es so ergeht! Wohl dem Volk, dessen Gott der HERR ist!