Jeremia 4 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri

1 ‹‹Eğer geri dönersen, ey İsrail, Eğer bana geri dönersen›› diyor RAB, ‹‹İğrenç putlarını gözümün önünden uzaklaştırır, Bir daha yoldan sapmazsan; 2 ‹RAB'bin varlığı hakkı için› diyerek Sadakatle, adaletle, doğrulukla ant içersen, Uluslar O'nun aracılığıyla kutsanacak, O'nunla övünecekler.›› 3 RAB Yahuda ve Yeruşalim halkına şöyle diyor: ‹‹İşletilmemiş toprağınızı sürün, Dikenler arasına ekmeyin. 4 Ey sizler, Yahuda halkı ve Yeruşalim'de yaşayanlar, Kendinizi RAB'be adayın, Bunu engelleyen her şeyi yüreğinizden uzaklaştırın*. Yoksa yaptığınız kötülüklerden ötürü Öfkem ateş gibi yağacak, Her şeyi yiyip bitirecek Ve söndüren olmayacak.››

Kuzeyden Gelecek Yıkım

5 ‹‹Yahuda'da duyurun, Yeruşalim'de ilan edin, ‹Ülkede boru çalın!› deyin, ‹Toplanın› diye haykırın, ‹Surlu kentlere kaçalım!› 6 Siyon'a giden yolu gösteren Bir işaret koyun! Güvenliğiniz için kaçın! Durmayın! Üzerinize kuzeyden felaket, Büyük yıkım getirmek üzereyim.›› 7 Aslan ininden çıktı, Ulusları yok eden yola koyuldu. Ülkenizi viran etmek için Yerinden ayrıldı. Kentleriniz yerle bir edilecek, İçlerinde yaşayan kalmayacak. 8 Onun için çula sarının, Dövünüp haykırın, Çünkü RAB'bin kızgın öfkesi üzerimizden kalkmadı. 9 ‹‹O gün›› diyor RAB, ‹‹Kral da önderler de yılacak, Kâhinler şaşkına dönecek, Peygamberler donakalacak.›› 10 O zaman, ‹‹Ah, Egemen RAB›› dedim, ‹‹ ‹Esenlikte olacaksınız› diyerek bu halkı da Yeruşalim'i de tam anlamıyla aldattın. Çünkü kılıç boğazımıza dayandı.›› 11 O zaman bu halka ve Yeruşalim'e, ‹‹Çöldeki çıplak tepelerden halkıma doğru sıcak bir rüzgar esiyor, ama harman savurmak ya da ayırmak için değil›› denecek, 12 ‹‹Benden gelen bu rüzgar çok daha güçlü olacak. Şimdi bu halka yargılarımı bildiriyorum.›› 13 İşte düşman bulut gibi ilerliyor; Savaş arabaları kasırga sanki, Atları kartallardan daha çevik. Vay başımıza! Mahvolduk! 14 Ey Yeruşalim, yüreğini kötülükten arındır ki, Kurtulasın. Ne zamana dek yüreğinde kötü düşünceler barındıracaksın? 15 Dan'dan bir ses bildiriyor, Efrayim dağlarından kötü haber duyuruyor! 16 ‹‹Uluslara duyurun, Yeruşalim'e bildirin: ‹Uzak bir ülkeden gelen ordu çevresini kuşatacak, Yahuda kentlerine karşı Savaş naraları atacaklar. 17 Bir tarlayı koruyanlar gibi Kuşatacaklar Yeruşalim'i. Çünkü Yeruşalim bana başkaldırdı› ›› diyor RAB. 18 ‹‹Kendi davranışların, kendi yaptıkların Başına gelmesine neden oldu bunların. Cezan bu. Ne acı! Nasıl da yüreğine işliyor!›› 19 Ah, içim, içim! Acıdan kıvranıyorum. Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor. Sessiz duramıyorum! Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim! 20 Felaket felaketi izliyor, Bütün ülke viran oldu. Bir anda çadırlarım, Perdelerim yok oldu. 21 Ne zamana dek düşman sancağını görmek, Boru sesini duymak zorunda kalacağım? 22 ‹‹Halkım akılsızdır, Beni tanımıyor. Aptal çocuklardır, Akılları yok. Kötülük etmeyi iyi bilir, İyilik etmeyi bilmezler›› diyor RAB. 23 Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu, Göğe baktım, ışık yoktu. 24 Dağlara baktım, titriyorlardı, Bütün tepeler sarsılıyordu. 25 Baktım, insan yoktu, Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı. 26 Baktım, verimli toprak çöle dönmüş, Bütün kentler yıkılmıştı. Bütün bunlar RAB'bin yüzünden, O'nun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu. 27 RAB diyor ki, ‹‹Bütün ülke viran olacak, Ama onu büsbütün yok etmeyeceğim. 28 Bu yüzden yeryüzü yasa gömülecek, Gök kararacak; Çünkü ben söyledim, ben tasarladım. Fikrimi değiştirmeyecek, Verdiğim karardan dönmeyeceğim.›› 29 Her kentin halkı, Atlılarla okçuların gürültüsünden kaçıyor. Kimi çalılıklara giriyor, Kimi kayalıklara tırmanıyor. Bütün kentler terk edildi, Oralarda kimse yaşamıyor. 30 Ey sen, viran olmuş kent, Kırmızı giysiler giymekle, Altın süsler bezenmekle, Gözüne sürme çekmekle ne elde edeceksin? Kendini böyle güzelleştirmen boşuna. Oynaşların seni küçümsüyor, Canını almak istiyorlar. 31 Sancı çeken kadının haykırışını, İlk çocuğunu doğuran kadının çektiği acıyı, Ellerini uzatmış, soluğu kesilmiş Siyon kızının, ‹‹Eyvah! Katillerin karşısında bayılıyorum›› Diye haykırdığını işitir gibi oldum.

English Standard Version

1 “If you return, O Israel, declares the Lord, to me you should return. If you remove your detestable things from my presence, and do not waver, 2 and if you swear, ‘As the Lord lives,’ in truth, in justice, and in righteousness, then nations shall bless themselves in him, and in him shall they glory.” 3 For thus says the Lord to the men of Judah and Jerusalem: “Break up your fallow ground, and sow not among thorns. 4 Circumcise yourselves to the Lord; remove the foreskin of your hearts, O men of Judah and inhabitants of Jerusalem; lest my wrath go forth like fire, and burn with none to quench it, because of the evil of your deeds.”

Disaster from the North

5 Declare in Judah, and proclaim in Jerusalem, and say, “Blow the trumpet through the land; cry aloud and say, ‘Assemble, and let us go into the fortified cities!’ 6 Raise a standard toward Zion, flee for safety, stay not, for I bring disaster from the north, and great destruction. 7 A lion has gone up from his thicket, a destroyer of nations has set out; he has gone out from his place to make your land a waste; your cities will be ruins without inhabitant. 8 For this put on sackcloth, lament and wail, for the fierce anger of the Lord has not turned back from us.” 9 “In that day, declares the Lord, courage shall fail both king and officials. The priests shall be appalled and the prophets astounded.” 10 Then I said, “Ah, Lord God, surely you have utterly deceived this people and Jerusalem, saying, ‘It shall be well with you,’ whereas the sword has reached their very life.” 11 At that time it will be said to this people and to Jerusalem, “A hot wind from the bare heights in the desert toward the daughter of my people, not to winnow or cleanse, 12 a wind too full for this comes for me. Now it is I who speak in judgment upon them.” 13 Behold, he comes up like clouds; his chariots like the whirlwind; his horses are swifter than eagles— woe to us, for we are ruined! 14 O Jerusalem, wash your heart from evil, that you may be saved. How long shall your wicked thoughts lodge within you? 15 For a voice declares from Dan and proclaims trouble from Mount Ephraim. 16 Warn the nations that he is coming; announce to Jerusalem, “Besiegers come from a distant land; they shout against the cities of Judah. 17 Like keepers of a field are they against her all around, because she has rebelled against me, declares the Lord. 18 Your ways and your deeds have brought this upon you. This is your doom, and it is bitter; it has reached your very heart.”

Anguish over Judah’s Desolation

19 My anguish, my anguish! I writhe in pain! Oh the walls of my heart! My heart is beating wildly; I cannot keep silent, for I hear the sound of the trumpet, the alarm of war. 20 Crash follows hard on crash; the whole land is laid waste. Suddenly my tents are laid waste, my curtains in a moment. 21 How long must I see the standard and hear the sound of the trumpet? 22 “For my people are foolish; they know me not; they are stupid children; they have no understanding. They are ‘wise’—in doing evil! But how to do good they know not.” 23 I looked on the earth, and behold, it was without form and void; and to the heavens, and they had no light. 24 I looked on the mountains, and behold, they were quaking, and all the hills moved to and fro. 25 I looked, and behold, there was no man, and all the birds of the air had fled. 26 I looked, and behold, the fruitful land was a desert, and all its cities were laid in ruins before the Lord, before his fierce anger. 27 For thus says the Lord, “The whole land shall be a desolation; yet I will not make a full end. 28 “For this the earth shall mourn, and the heavens above be dark; for I have spoken; I have purposed; I have not relented, nor will I turn back.” 29 At the noise of horseman and archer every city takes to flight; they enter thickets; they climb among rocks; all the cities are forsaken, and no man dwells in them. 30 And you, O desolate one, what do you mean that you dress in scarlet, that you adorn yourself with ornaments of gold, that you enlarge your eyes with paint? In vain you beautify yourself. Your lovers despise you; they seek your life. 31 For I heard a cry as of a woman in labor, anguish as of one giving birth to her first child, the cry of the daughter of Zion gasping for breath, stretching out her hands, “Woe is me! I am fainting before murderers.”

Jeremia 4 | Kutsal Kitap Yeni Çeviri English Standard Version

Kuzeyden Gelecek Yıkım

Disaster from the North

Anguish over Judah’s Desolation