2.Mose 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Wtedy Mojżesz odezwał się i powiedział: A co, jeśli mi nie uwierzą i nie usłuchają mego głosu, lecz powiedzą: JHWH* nie objawił się tobie? 2 JHWH zaś powiedział do niego: Cóż to masz w swojej ręce? I odpowiedział: Laskę. 3 I powiedział: Rzuć ją na ziemię! I rzucił ją na ziemię, a ona zamieniła się w węża* – i Mojżesz uciekł przed nim. 4 Wtedy powiedział JHWH do Mojżesza: Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon – i wyciągnął swą rękę i uchwycił go, a on zamienił się w laskę w jego dłoni. – 5 [To] po to, aby uwierzyli, że ukazał ci się JHWH,* Bóg ich ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. 6 I powiedział jeszcze JHWH do niego: Włóż swoją rękę w zanadrze. I włożył swoją rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, oto jego ręka – pokryta trądem* jak śniegiem! 7 I powiedział: Włóż ponownie swą rękę w zanadrze. I włożył swą rękę ponownie w zanadrze, a gdy ją wyjął ze swego zanadrza – oto znów była jak jego ciało! 8 Jeśli więc nie uwierzą ci i nie posłuchają głosu pierwszego znaku, to uwierzą głosowi następnego znaku. 9 I stanie się – jeśli nie uwierzą nawet tym dwóm znakom i nie posłuchają twojego głosu – że weźmiesz [trochę] wody z Nilu i wylejesz ją na suchy grunt i stanie się tak, że woda, którą wziąłeś z Nilu, zamieni się w krew na suchym gruncie. 10 Wtedy Mojżesz powiedział do JHWH: Ach, Panie, nie jestem ja człowiekiem wymownym,* [nie byłem nim] też wczoraj ani też przedwczoraj,* ani od chwili Twojego mówienia do Twego sługi, gdyż jestem ja [człowiekiem] ciężkich ust i ciężkiego języka. 11 A JHWH powiedział do niego: Kto przyprawił człowiekowi usta albo kto czyni go niemym albo głuchym, albo widzącym, albo niewidomym? Czyż nie Ja, JHWH? 12 Teraz więc idź, a Ja JESTEM* z twoimi ustami i pouczę cię, co masz powiedzieć. 13 A [on] powiedział: Ach, Panie, poślij, proszę, kogo innego!* 14 Wtedy zapłonął gniew JHWH na Mojżesza i powiedział: Czy nie ma Aarona, twego brata, Lewity?* Wiem, że on jest wymowny; a także oto wyszedł on już, aby cię spotkać, a gdy cię zobaczy, ucieszy się w swoim sercu. 15 I będziesz mówił do niego, i włożysz słowa w jego usta, a Ja JESTEM z twoimi ustami i z jego ustami, i pouczę was, co macie czynić. 16 On będzie mówił za ciebie do ludu i będzie on, będzie tobie za usta, a ty będziesz mu za Boga. 17 A laskę tę weź do swojej ręki, bo nią będziesz dokonywał znaków.

Mojżesz w drodze do Egiptu

18 Poszedł zatem Mojżesz z powrotem do Jetra,* swego teścia, i powiedział do niego: Pozwól mi, proszę, wrócić do moich braci, którzy są w Egipcie, aby zobaczyć, czy jeszcze żyją.* I powiedział Jetro do Mojżesza: Idź w pokoju! 19 Powiedział też JHWH do Mojżesza w Midianie: Idź, wróć do Egiptu, bo zmarli wszyscy ludzie szukający twojej duszy.* 20 Wziął zatem Mojżesz swoją żonę i swoich synów, i wsadził ich na osła, i wrócił do ziemi egipskiej; wziął też Mojżesz laskę Bożą do swojej ręki. 21 I powiedział JHWH do Mojżesza: Gdy będziesz szedł, aby wrócić do Egiptu, dopatrz wszystkich cudów, które włożyłem ci w twoją rękę, i dokonaj ich wobec faraona, a Ja zatwardzę jego serce, tak że nie wypuści ludu. 22 I powiesz do faraona: Tak mówi JHWH: Izrael jest moim pierworodnym synem. 23 I mówię do ciebie: Wypuść mojego syna,* aby mi służył, a jeśli odmówisz jego wypuszczenia, oto Ja zabiję twojego pierworodnego syna. 24 W drodze zaś, w miejscu noclegu, JHWH* spotkał go i zamierzał go zabić.* 25 Wtedy Sypora wzięła [ostry] krzemień, odcięła napletek swego syna,* dotknęła jego stóp* i powiedziała: Jesteś mi oblubieńcem krwi.* 26 I odstąpił od niego.* Wtedy powiedziała: Oblubieńcem krwi przez obrzezanie.

Spotkanie z Aaronem i starszymi ludu

27 I powiedział JHWH do Aarona: Wyjdź na pustynię na spotkanie Mojżesza. I poszedł, i spotkał go przy górze Bożej, i pocałował go. 28 A Mojżesz przekazał Aaronowi wszystkie słowa JHWH, który go posłał, i [opowiedział mu o] wszystkich znakach, których [dokonanie] mu przykazał. 29 Potem poszedł* Mojżesz z Aaronem i zebrali wszystkich, [którzy byli] starszymi synów Izraela, 30 i Aaron przekazał im wszystkie słowa, które JHWH wypowiedział do Mojżesza, [ten] zaś dokonał znaków na oczach ludu. 31 I lud uwierzył.* A gdy usłyszeli,* że JHWH nawiedził synów Izraela i że dostrzegł ich niedolę, pochylili się i złożyli pokłon.