Römer 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Powszechność grzechu i powszechność potępienia

1 Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku – każdy, który osądzasz. Bo w czym osądzasz drugiego, samego siebie potępiasz, dlatego że ty, osądzający, robisz to samo.* 2 Wiemy zaś, że wyrok Boży na tych, którzy to robią, jest słuszny. 3 Czy liczysz na to, człowieku osądzający tych, którzy to robią, sam to robiąc, że ty unikniesz Bożego wyroku? 4 Albo czy lekceważysz bogactwo Jego dobroci, powściągliwości i cierpliwości, nieświadomy, że dobroć Boga prowadzi cię do opamiętania? 5 Bo stosownie do swojej hardości i nieskruszonego serca ciułasz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga. 6 On odpłaci każdemu według jego czynów:* 7 tym, którzy przez wytrwałość w dobrym czynie szukają chwały, czci i nieśmiertelności, [da] życie wieczne; 8 a tym, którzy dla własnej ambicji nieposłuszni są prawdzie, a oddani niesprawiedliwości, [odpłaci] gniewem i wzburzeniem. 9 Ucisk i udręka każdej duszy człowieka popełniającego zło, najpierw Żyda, potem i Greka; 10 chwała zaś, cześć i pokój każdemu czyniącemu dobro, najpierw Żydowi, potem i Grekowi. 11 Bo u Boga nie ma stronniczości.* 12 Wszyscy bowiem, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą;* wszyscy zaś, którzy w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni. 13 Bo nie słuchacze Prawa są sprawiedliwi u Boga, ale wykonawcy Prawa zostaną usprawiedliwieni.* 14 Bo gdy narody, nie mając Prawa, z natury czynią to, co [wynika z] Prawa, sami – nie mając Prawa – są dla siebie Prawem. 15 Dowodzą oni, że czyn [wynikający z] Prawa zapisany jest w ich sercach, gdy poświadcza im to sumienie* oraz myśli, oskarżające się między sobą lub biorące w obronę – 16 [ten sąd dokona się] w dniu, gdy według mojej ewangelii Bóg przez Chrystusa Jezusa osądzi skrytości ludzi. 17 Jeśli zaś ty określasz się Żydem, polegasz na Prawie, szczycisz się Bogiem 18 i rozpoznajesz [Jego] wolę, i pouczony przez Prawo umiesz rozróżniać,* 19 przekonany o sobie, że jesteś przewodnikiem niewidomych, światłem pogrążonych w mroku, 20 wychowawcą niemądrych, nauczycielem niemowląt, mającym w Prawie wyraz poznania i prawdy – 21 [ty] więc, który pouczasz drugiego, siebie samego nie uczysz? [Ty], który głosisz, by nie kraść, kradniesz? 22 Który mówisz, by nie cudzołożyć, cudzołożysz? Który brzydzisz się bożkami, dopuszczasz się świętokradztwa?* 23 Który szczycisz się Prawem, przez przekraczanie Prawa znieważasz Boga? 24 Gdyż to z waszego powodu – jak napisano – wśród pogan bluźni się imieniu Boga.* 25 Obrzezanie wprawdzie niesie korzyść, ale jeśli przestrzegasz Prawa; jeśli zaś jesteś przestępcą Prawa, twoje obrzezanie jest* nieobrzezaniem. 26 Jeśli więc nieobrzezani* strzegą słusznych rozstrzygnięć Prawa, to czy ich nieobrzezanie nie zostanie im zaliczone jako obrzezanie? 27 Ten też, z natury* nieobrzezany, lecz wypełniający Prawo, będzie sądził ciebie,* który – mimo [znajomości] litery i obrzezania – jesteś przestępcą Prawa. 28 Żydem bowiem jest się nie przez to, co widać, i nie w tym, co widać na ciele, [wyraża się] obrzezanie, 29 lecz Żydem jest się przez to, co ukryte, i obrzezanie serca [dzieje się] w duchu, nie według litery – taki ma pochwałę nie od ludzi, lecz od Boga.