1.Mose 47 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Spotkanie z faraonem

1 Józef zaś przybył i oznajmił faraonowi: Mój ojciec i moi bracia, ich owce i ich bydło, ze wszystkim, co posiadają, przybyli z ziemi Kanaan i oto są w ziemi Goszen. 2 Potem z grona swoich braci wziął* pięciu mężczyzn i stawił ich przed faraonem. 3 I powiedział faraon do jego braci:* Co jest waszym zajęciem? I powiedzieli faraonowi: Pasterzami owiec są twoi słudzy, tak my, jak i nasi ojcowie. 4 I powiedzieli [jeszcze] faraonowi: Przybyliśmy zatrzymać się w tej ziemi, gdyż nie ma pastwisk dla owiec, które mają twoi słudzy, ponieważ w ziemi Kanaan jest ciężki głód, pozwól więc na teraz, że twoi słudzy zamieszkają w ziemi Goszen. 5 Wtedy faraon powiedział do Józefa: Twój ojciec i twoi bracia przybyli do ciebie. 6 Ziemia egipska – przed tobą ona! W najlepszej [części] tej ziemi osiedl swego ojca i swoich braci – niech mieszkają w ziemi Goszen. A jeśli wiesz, że są między nimi mężczyźni dzielni, ustanów ich książętami nad dobytkiem, który należy do mnie.* 7 Potem wprowadził Józef Jakuba, swego ojca, i postawił go przed faraonem, a Jakub pobłogosławił faraona. 8 I powiedział faraon do Jakuba: Ile jest dni lat twojego życia? 9 I powiedział Jakub faraonowi: Dni lat mojego wędrowania* jest sto trzydzieści lat. Krótkie i złe* były dni lat mego życia i nie dosięgły dni lat życia moich ojców w dniach ich wędrowania. 10 I pobłogosławił Jakub faraona, i wyszedł sprzed oblicza faraona. 11 A Józef osiedlił swego ojca i swoich braci i dał im posiadłość* w ziemi egipskiej, w najlepszej [części] tej ziemi, w ziemi Ramses,* jak rozkazał faraon. 12 I zaopatrywał Józef swego ojca i swoich braci, i cały dom swego ojca w chleb według [liczby] dzieci.

Poczynania Józefa w czasie głodu

13 A w całej ziemi nie było chleba, ponieważ głód był bardzo ciężki, i marniała ziemia egipska i ziemia kananejska z powodu głodu. 14 I wyciągnął* Józef wszystkie pieniądze* znajdujące się w ziemi egipskiej i w ziemi kananejskiej za zboże, które oni nabywali, i odprowadzał Józef pieniądze do domu faraona. 15 A gdy wyczerpały się pieniądze w ziemi egipskiej i w ziemi kananejskiej, przyszli wszyscy Egipcjanie do Józefa, mówiąc: Daj nam chleba. Oraz: Dlaczego mamy wobec ciebie umierać przez to, że brak nam pieniędzy? 16 I odpowiedział Józef: Dajcie wasz dobytek, a dam wam chleb* za wasz dobytek, skoro brak wam pieniędzy. 17 Przyprowadzili więc do Józefa swój dobytek, a Józef dawał im chleb za konie i za stada owiec, i za stada bydła, i za osły. Tak nasycił ich chlebem za cały ich dobytek tego roku. 18 A gdy minął i ten rok, przyszli do niego w następnym roku i powiedzieli do niego: Nie ukrywamy przed naszym panem, że skończyły nam się pieniądze, a stada bydła [należą] do naszego pana, że nie pozostało [nam] nic przed naszym panem prócz naszego ciała i naszej ziemi. 19 Dlaczego mamy umierać na twoich oczach, tak my, jak i nasza ziemia? Kup nas i naszą ziemię za chleb, i niech staniemy się my z naszą ziemią niewolnikami faraona. Lecz daj [nam] ziarna i niech przeżyjemy zamiast umierać, i niech ziemia nie stanie się pustkowiem. 20 I wykupił Józef całą ziemię egipską dla faraona, ponieważ Egipcjanie sprzedawali każdy swoje pole, jako że głód srożył się nad nimi – i stała się ziemia [własnością] faraona. 21 A co do ludu, poddał go* w niewolę od [jednego] krańca Egiptu po jego [drugi] kraniec. 22 Nie wykupił tylko ziemi kapłańskiej, gdyż kapłani mieli stałe zaopatrzenie* od faraona i żywili się z zaopatrzenia, które dał im faraon – dlatego nie sprzedali swojej ziemi. 23 I powiedział Józef do ludu: Oto nabyłem was dziś – i waszą ziemię [uprawną] – dla faraona. Oto ziarno dla was i obsiejcie ziemię. 24 Lecz ze zbiorów oddacie jedną piątą faraonowi, a cztery części pozostaną wam na obsianie pól i na wyżywienie was oraz tych, którzy są w waszych domach, i na wyżywienie waszych dzieci.* 25 I powiedzieli: Utrzymałeś nas przy życiu, obyśmy znaleźli łaskę w oczach naszego pana, a będziemy niewolnikami faraona. 26 I wprowadził to Józef jako ustawę – aż do dzisiaj – że z ziemi egipskiej piąta część należy do faraona. Tylko ziemia samych kapłanów nie stała się własnością faraona. 27 I zamieszkał Izrael w ziemi egipskiej, w ziemi Goszen. Nabywali w niej własność, rozradzali się i rozmnażali się bardzo.

Ostatnia wola Jakuba

28 A Jakub żył w ziemi egipskiej siedemnaście lat, tak że było dni Jakuba, lat jego życia, sto czterdzieści siedem lat. 29 A gdy przybliżyły się dni, kiedy Izrael miał umrzeć, wezwał swego syna Józefa i powiedział do niego: Jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, połóż, proszę, swoją rękę pod moje biodro i okaż mi miłość i wierność: Nie grzeb mnie w Egipcie. 30 Gdy spocznę z moimi ojcami, wywieź mnie z Egiptu i pochowaj mnie w ich grobie. On zaś odpowiedział: Postąpię według twoich słów. 31 Powiedział zatem: Przysięgnij mi. I przysiągł mu. I skłonił się Izrael nad rękojeścią swojej laski.*