Psalm 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Śmieszność buntu przeciw Pomazańcowi JHWH

1 Dlaczego zbuntowały się narody, A ludy obmyśliły marność?* 2 Powstają królowie ziemi, Również książęta zmówili się razem Przeciwko JHWH i Jego Pomazańcowi: 3 Zerwijmy ich więzy! Zrzućmy z siebie ich pęta! 4 Ten, który mieszka w niebie, śmieje się, Pan* z nich szydzi. 5 Przemówi też do nich w swoim gniewie, W swej gwałtowności ich zatrwoży: 6 Ja ustanowiłem* sobie króla na Syjonie, Mojej świętej górze. 7 Obwieszczam zarządzenie, JHWH powiedział do mnie:* Ty jesteś moim Synem,* Ja Cię dziś zrodziłem. 8 Proś Mnie, a dam Ci w dziedzictwo narody I Twą własnością uczynię krańce ziemi. 9 Złamiesz je żelazną laską,* Pokruszysz je jak naczynie garncarza. 10 Teraz więc, królowie, okażcie się rozsądni, Przyjmijcie pouczenie, [wy], sędziowie ziemi! 11 Służcie JHWH z bojaźnią I cieszcie się* z drżeniem, 12 Złóżcie hołd Synowi,* aby się nie rozgniewał I abyście nie zgubili drogi, Gdyż łatwo rozpala się Jego gniew. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim szukają schronienia!*