Markus 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Słowo Boga i tradycja

1 Zeszli się do Niego faryzeusze i kilku ze znawców Prawa, którzy przybyli z Jerozolimy. 2 A gdy zobaczyli, że niektórzy z Jego uczniów jedzą chleb nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami – 3 faryzeusze bowiem oraz wszyscy Żydzi trzymają się tradycji* starszych i nie jedzą, jeśli najpierw pięścią nie obmyją sobie rąk;* 4 także po powrocie z rynku, jeśli się nie zanurzą,* nie jedzą; jest ponadto wiele innych rzeczy, które przejęli do przestrzegania, jak: zanurzanie kubków, dzbanów, miedzianych naczyń i łóżek – 5 zapytywali Go zatem faryzeusze i znawcy Prawa: Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą chleb nie obmytymi rękami? 6 On zaś im odpowiedział: Trafnie Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak napisano: Ten lud czci Mnie wargami, jednak ich serce jest ode Mnie daleko. 7 Daremnie Mi jednak oddają cześć, ucząc zasad, które są nakazami ludzkimi. 8 Porzuciliście przykazanie Boże, a trzymacie się tradycji ludzkiej. 9 I ciągnął dalej: Pięknie unieważniacie przykazanie Boże, aby podtrzymać swoją tradycję. 10 Mojżesz bowiem powiedział: Czcij swego ojca i matkę; oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć. 11 Wy natomiast mówicie: Jeśli człowiek powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem ofiarnym jest to, co mielibyście ode mnie otrzymać jako pomoc, 12 to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca czy matki. 13 Unieważniacie Słowo Boga przez swoją tradycję, którą przekazaliście! I wiele tym podobnych rzeczy robicie.

Sprawa czystości

14 Znów przywołał do siebie tłum i zaczął do nich mówić: Słuchajcie Mnie wszyscy i zrozumcie!* 15 Nic, co do człowieka wchodzi z zewnątrz, nie może go zanieczyścić, ale to, co wychodzi z człowieka, zanieczyszcza człowieka. 16 Kto ma uszy, aby słuchać, niech słucha.* 17 A gdy opuścił tłum i wszedł do domu, Jego uczniowie zaczęli Go pytać o tę przypowieść. 18 Wtedy im powiedział: I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może go zanieczyścić, 19 gdyż nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, a następnie wychodzi do ustępu, oczyszczając* wszystkie pokarmy? 20 I mówił dalej: To, co wychodzi z człowieka, to zanieczyszcza człowieka. 21 Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego wychodzą złe zamiary, nierządne czyny, kradzieże, morderstwa, 22 cudzołóstwa, chciwość, niegodziwość, podstęp, wyuzdanie, zawiść,* obelżywość, pycha, głupota; 23 wszystkie te złe rzeczy pochodzą z wnętrza i zanieczyszczają człowieka.

Jezus wobec nieustępliwej wiary

24 Wstał i odszedł stamtąd w okolice Tyru.* Wszedł [tam] do domu, nie chcąc nikogo poznawać, lecz nie zdołał ujść uwadze, 25 bo zaraz usłyszała o Nim kobieta, której córeczkę miał duch nieczysty. Przyszła ona i upadła Mu do stóp. 26 Kobieta ta była Greczynką, rodem z Syrofenicji, i prosiła Go, aby wypędził demona z jej córki. 27 Wtedy powiedział do niej: Pozwól najpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom i rzucać szczeniętom.* 28 Ona zaś w odpowiedzi mówi Mu: Panie, i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci. 29 Wtedy jej powiedział: Ze względu na to słowo idź, demon wyszedł z twojej córki. 30 A gdy odeszła do swego domu, znalazła dziecko leżące na łóżku, demona zaś już nie było.

Jezus zmienia wszystko na dobre

31 Znów opuścił granice Tyru i przyszedł przez Sydon nad Morze Galilejskie środkiem obszarów Dziesięciogrodzia. 32 Wtedy przyprowadzili Mu głuchego i z trudnością mówiącego,* i prosili Go, aby położył na niego rękę. 33 On zaś wziął go na stronę, z dala od tłumu, włożył swoje palce w jego uszy, splunął i dotknął jego języka, 34 po czym spojrzał w niebo, westchnął i powiedział do niego: Effatha,* to znaczy: Otwórz się! 35 I zaraz otworzyły się jego uszy, rozwiązały więzy jego języka i zaczął mówić poprawnie. 36 I przykazał im surowo, aby nikomu o tym nie mówili, ale im bardziej im przykazywał, tym bardziej oni o tym rozgłaszali. 37 Niezmiernie też zdumieni mówili: Wszystko zmienia na dobre, sprawia nawet, że głusi słyszą, a niemi mówią.