Markus 5 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Uwolnienie od legionu demonów

1 I przybyli na drugi brzeg morza, do kraju Gerazeńczyków.* 2 A gdy wyszedł z łodzi, zaraz, z grobowców, wybiegł Mu naprzeciw człowiek we [władaniu] ducha nieczystego.* 3 Miał on mieszkanie w grobowcach i nawet łańcuchem nikt już nie mógł go związać, 4 wielokrotnie bowiem, zakuty w okowy i łańcuchy, rozrywał łańcuchy i kruszył okowy – i nikt nie był w stanie go ujarzmić. 5 Całymi nocami i dniami przebywał on w grobowcach i w górach, krzyczał i ranił się kamieniami. 6 A gdy zobaczył w oddali Jezusa, przybiegł i padł przed Nim [na twarz]. 7 Krzyknął też donośnym głosem: Co mnie i Tobie,* Jezusie, Synu Boga Najwyższego?! Zaklinam Cię na Boga, żebyś mnie nie dręczył. 8 Nakazał mu bowiem: Wyjdź, duchu nieczysty, z tego człowieka! 9 Zadał mu też pytanie: Jak ci na imię? Odpowiedział mu: Na imię mi Legion,* ponieważ liczni jesteśmy. 10 I prosił Go usilnie, aby nie odsyłał ich z tego kraju. 11 Pasła się tam zaś, u podnóża góry, duża trzoda świń. 12 I poprosiły Go: Poślij nas w te świnie, abyśmy w nie mogły wejść. 13 I pozwolił im. Po wyjściu zatem duchy nieczyste weszły w świnie; i puściła się trzoda – około dwutysięczna – w dół po stromym zboczu do morza i utopiła się w morzu. 14 A ci, którzy je paśli, uciekli i rozgłosili to w mieście i po zagrodach; przyszli zatem zobaczyć, co się stało. 15 Przychodzą więc do Jezusa i widzą opętanego, który miał legion [demonów], że siedzi ubrany i przy zdrowych zmysłach – i ogarnął ich strach. 16 Ci zaś, którzy widzieli, co stało się z opętanym, opowiedzieli im o tym dokładnie, a także o świniach. 17 I zaczęli Go prosić, aby odszedł z ich granic.* 18 A gdy wsiadał do łodzi, opętany zaczął Go błagać, aby mógł z Nim być. 19 Nie pozwolił mu jednak, lecz powiedział: Idź do swego domu, do swoich, i opowiedz im, jak wiele Pan dla ciebie zrobił i [jak] okazał ci miłosierdzie. 20 Odszedł więc i zaczął rozgłaszać w Dziesięciogrodziu, jak wiele Jezus dla niego zrobił – a wszyscy się dziwili.

Jezus, Jairos, choroba i śmierć

21 Gdy Jezus znów przeprawił się w łodzi na drugą stronę i był nad morzem, zgromadził się wokół Niego liczny tłum. 22 Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jairos, i gdy Go zobaczył, upadł Mu do stóp. 23 I zaczął Go usilnie błagać: Moja córeczka kona.* Przyjdź, nałóż na nią ręce, aby ocalała i żyła. 24 I poszedł z nim. Ruszył też za Nim liczny tłum i z każdej strony tłoczyli się na Niego [ludzie]. 25 Wtedy pewna kobieta, która od dwunastu lat zmagała się z upływem krwi* 26 i dużo wycierpiała z powodu wielu lekarzy, i straciła wszystko, co miała, a nic jej nie pomogło, lecz raczej się pogorszyło, 27 gdy usłyszała o Jezusie, podeszła w tłumie z tyłu i dotknęła Jego szaty, 28 powtarzała bowiem sobie: Gdybym dotknęła choćby Jego szat, będę uratowana. 29 I zaraz ustał jej upływ krwi, i poczuła w swym ciele, że została wyleczona z tej udręki. 30 Jezus zaś zaraz odczuł w sobie, że uszła z Niego moc, odwrócił się do tłumu i zapytał: Kto dotknął moich szat? 31 Wtedy Jego uczniowie zaczęli zwracać Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd ściska Cię tłum, i pytasz: Kto Mnie dotknął? 32 Lecz [On] zaczął rozglądać się, aby zobaczyć tę, która to zrobiła. 33 Wtedy kobieta, przestraszona i drżąca, świadoma, co się jej stało, podeszła, padła Mu do stóp i powiedziała Mu całą prawdę. 34 On zaś powiedział do niej: Córko, twoja wiara ocaliła cię, idź w pokoju i bądź uleczona z tej swojej udręki. 35 Gdy jeszcze mówił, przyszli* od przełożonego synagogi i donieśli: Twoja córka umarła, dlaczego jeszcze chcesz trudzić* Nauczyciela? 36 Lecz Jezus dosłyszał tę wiadomość przekazywaną i powiedział do przełożonego synagogi: Nie bój się,* tylko wierz! 37 I nie pozwolił nikomu iść z sobą, poza Piotrem, Jakubem i Janem, bratem Jakuba. 38 Gdy przyszli do domu przełożonego synagogi, zobaczył zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących. 39 Wszedł więc i powiedział do nich: Dlaczego robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, lecz śpi.* 40 Wtedy zaczęli z Niego drwić. On jednak wyrzucił wszystkich, wziął z sobą ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie było dziecko. 41 Tam ujął dziewczynkę* za rękę i powiedział do niej: Talita kum!* Co można przetłumaczyć: Dziewczynko, mówię ci, wstań! 42 I dziewczynka zaraz wstała i zaczęła chodzić, miała bowiem dwanaście lat. I wprost oniemieli w ogromnym zachwycie. 43 Wtedy przykazał im z naciskiem, aby nikt nie dowiedział się o tym. Powiedział też, aby dano jej jeść.