Markus 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Prawo przebaczania grzechów

1 Po pewnym czasie* znów przyszedł do Kafarnaum* i usłyszano, że jest w domu.* 2 Wtedy zeszło się tak wielu, że miejsca nie było nawet przy drzwiach, a On mówił im Słowo. 3 Wtem przychodzą niosący do Niego sparaliżowanego, niesionego przez czterech. 4 Lecz nie mogąc przynieść Mu [go] z powodu tłumu, zdjęli dach tam, gdzie był, i po zdjęciu spuścili posłanie, na którym leżał sparaliżowany. 5 A Jezus, gdy zobaczył ich wiarę, mówi sparaliżowanemu: Synu,* odpuszczone są ci twoje grzechy. 6 Byli tam zaś niektórzy ze znawców Prawa; siedzieli i rozważali w swoich sercach: 7 Dlaczego ten tak mówi? Bluźni! Kto może odpuszczać grzechy oprócz jednego – Boga? 8 A Jezus zaraz rozpoznał w swoim duchu,* że tak rozważają w sobie, i powiedział do nich: Dlaczego te rzeczy rozważacie w swoich sercach? 9 Co jest łatwiejsze?* Powiedzieć sparaliżowanemu: Odpuszczone są ci grzechy? Czy powiedzieć: Wstań, weź swoje posłanie i chodź? 10 Lecz abyście się przekonali, że Syn Człowieczy ma prawo odpuszczać grzechy na ziemi – powiedział do sparaliżowanego – 11 mówię tobie: Wstań, weź swoje posłanie i idź do swojego domu. 12 I wstał, zaraz wziął posłanie i wyszedł wobec wszystkich, tak że wszyscy dziwili się i chwalili Boga, mówiąc: Czegoś takiego* nigdy nie widzieliśmy!

Powołanie Lewiego

13 I znów wyszedł nad morze, a cały tłum schodził się do Niego – i uczył ich.* 14 A gdy przechodził, zobaczył Lewiego,* Halfeuszowego,* siedzącego przy stole celnym* – i mówi mu: Chodź za Mną. Wstał więc i poszedł za Nim. 15 A gdy potem spoczywał [przy stole] w jego domu, liczni celnicy i grzesznicy spoczywali wraz z Jezusem i Jego uczniami, byli bowiem liczni – i chodzili za Nim. 16 A gdy znawcy Prawa spośród faryzeuszów zobaczyli, że jada z grzesznikami, a zwłaszcza celnikami, mówili Jego uczniom: Dlaczego je z celnikami i [innymi] grzesznikami?* 17 Gdy Jezus to usłyszał, powiedział im: Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy mają się źle; nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników.

Nowe formy dla nowych treści

18 A uczniowie Jana i faryzeusze właśnie pościli. Przyszli więc i pytają Go: Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą,* a Twoi uczniowie nie poszczą? 19 A Jezus odpowiedział im: Czy goście weselni* są w stanie pościć, gdy jest z nimi pan młody? Dopóki mają ze sobą pana młodego, nie są w stanie pościć. 20 Przyjdą jednak dni, gdy pan młody zostanie im zabrany. Wtedy, tego dnia, zaczną pościć. 21 Nikt nie przyszywa łaty z nowego* sukna do starego płaszcza, w przeciwnym razie nowe wypełnienie odrywa [więcej] starego i rozdarcie staje się większe. 22 Nikt też nie wlewa młodego wina do starych bukłaków, w przeciwnym razie wino rozrywa bukłaki i traci się wino i bukłaki; ale młode wino – do nowych bukłaków!

Syn Człowieczy panem szabatu

23 I stało się* w szabat, gdy przechodził wśród zbóż, że Jego uczniowie, odbywając drogę, zaczęli zrywać kłosy. 24 Wtedy faryzeusze mówili do Niego: Spójrz! Dlaczego w szabat robią to, czego nie wolno? 25 Mówi im więc: Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy był w potrzebie i był głodny, on i ci, którzy byli z nim? 26 Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, arcykapłana, i jadł chleb oblicza,* który wolno jeść tylko kapłanom, i dał również tym, którzy byli z nim? 27 I powiedział im: Szabat nastał dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu, 28 tak że Syn Człowieczy jest również panem szabatu.