Richter 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Samson w Gazie

1 [Pewnego razu] Samson poszedł do Gazy,* zobaczył tam kobietę nierządną – i wszedł do niej.*

2 Gazyjczykom powiedziano: Przyszedł tutaj Samson. Krążyli więc i czyhali na niego przez całą noc w bramie miasta, przez całą noc byli cicho i mówili: [Byle] do świtu poranka – wtedy go zabijemy!

3 Ale Samson spał do północy. O północy wstał, chwycił wrota bramy miasta wraz z oboma odrzwiami, wyrwał je razem z zaworą, włożył je sobie na ramiona i wyniósł na szczyt góry, która leży naprzeciw Hebronu.*

Samson i Dalila

4 Potem [Samson] pokochał kobietę w dolinie Sorek, imieniem Dalila.*

5 Wówczas udali się do niej rządcy filistyńscy i powiedzieli: Zwiedź* go i zobacz, w czym [tkwi] jego wielka siła i czym zdołalibyśmy go pokonać, związać i ujarzmić,* a my damy ci – każdy – po tysiąc sto srebrników.*

6 I Dalila powiedziała do Samsona: Powiedz mi, proszę, w czym [tkwi] twoja wielka siła i czym można by cię związać i ujarzmić?

7 A Samson jej odpowiedział: Jeśliby mnie związano siedmioma świeżymi ścięgnami,* które [jeszcze] nie wyschły, osłabnę i stanę się jak każdy inny człowiek.

8 Wtedy rządcy filistyńscy przynieśli jej siedem świeżych ścięgien, które jeszcze nie wyschły, a ona związała go nimi –

9 czatujący zaś siedzieli u niej w [wewnętrznej] komnacie – i powiedziała do niego: Filistyni nad tobą, Samsonie! Wtedy on rozerwał ścięgna, jak się rozrywa lniany sznurek, gdy go nadwątli ogień – i nie poznano [źródła] jego siły.

10 Wtedy Dalila powiedziała do Samsona: Oto zakpiłeś sobie ze mnie i powiedziałeś mi kłamstwa. Teraz powiedz mi, proszę, czym można by cię związać?

11 I powiedział do niej: Jeśliby mnie mocno związano nowymi sznurami, którymi jeszcze nie wykonano żadnej pracy, osłabnę i stanę się jak każdy inny człowiek.

12 Wtedy Dalila wzięła nowe sznury, związała go nimi i powiedziała do niego: Filistyni nad tobą, Samsonie! – a czatujący siedzieli w [wewnętrznej] komnacie. [On] zaś zerwał je ze swoich ramion jak nić.

13 Wtedy Dalila powiedziała do Samsona: Jak dotąd kpiłeś sobie ze mnie i opowiadałeś mi kłamstwa. Powiedz mi, czym można by cię związać? I powiedział do niej: Jeślibyś splotła siedem kędziorów mojej głowy z przędzą* [i przybiła kołkiem do ściany, to stanę się słaby jak jeden z ludzi].*

14 [Wtedy Dalila uśpiła go, splotła siedem kędziorów jego głowy z przędzą],* przybiła kołkiem [do ściany]* i powiedziała do niego: Filistyni nad tobą, Samsonie! I zbudził się ze swego snu, wyrwał kołek krosna i przędzę.*

15 Wtedy [Dalila]* powiedziała do niego:* Jak możesz mówić: Kocham cię, skoro twoje serce nie jest przy mnie?* To już trzy razy zakpiłeś sobie ze mnie i nie powiedziałeś mi, w czym [tkwi] twoja wielka siła.

16 A gdy nagabywała go swoimi słowami przez całe dnie i nalegała na niego, i uprzykrzyła mu życie na śmierć,*

17 otworzył przed nią całe swoje serce* i powiedział do niej: Brzytwa nie przeszła po mojej głowie, ponieważ od łona matki jestem Bożym nazyrejczykiem.* Jeśliby mnie ogolono, odeszłaby ode mnie moja siła, osłabłbym i byłbym jak każdy człowiek.

18 A gdy Dalila spostrzegła, że otworzył przed nią całe swoje serce, posłała i wezwała książąt filistyńskich tymi słowy: Przyjdźcie tym razem, gdyż otworzył przede mną całe swoje serce. Przyszli więc do niej rządcy filistyńscy i przynieśli w swej ręce srebro.

19 Potem uśpiła go na swoich kolanach,* wezwała kogoś, kazała zgolić siedem kędziorów z jego głowy i [tak] zaczęła go ujarzmiać – i odstąpiła go jego siła.

20 Powiedziała: Filistyni nad tobą, Samsonie! [On] zaś zbudził się ze swojego snu i powiedział: Wyjdę jak za każdym razem i otrząsnę się – lecz nie wiedział, że JHWH odstąpił od niego.

Klęska i zemsta Samsona

21 Wtedy skrępowali go Filistyni, wyłupili mu oczy i sprowadzili go do Gazy. [Tam] skuli go dwoma łańcuchami ze spiżu i w więzieniu został tym, który miele [ziarno].*

22 Lecz włosy na jego głowie zaczęły odrastać po ogoleniu.

23 Tymczasem książęta filistyńscy zebrali się, aby złożyć Dagonowi, swojemu bogu, wielką, rzeźną ofiarę i weselić się. Mówili: Nasz bóg wydał w naszą rękę Samsona, naszego wroga!

24 Gdy potem zobaczył go lud, zaczął wielbić swojego boga, i też mówili: Nasz bóg wydał w naszą rękę naszego [strasznego] wroga, tego, który suszył* naszą ziemię i który mnożył naszych zabitych!

25 A kiedy już było im dobrze na sercu, powiedzieli: Wezwijcie Samsona, niech nas [tu] zabawia! Wezwano więc z więzienia Samsona i zabawiał ich; postawili go zaś pomiędzy filarami.

26 Wtedy Samson powiedział do chłopca, który go trzymał za rękę: Daj mi odpocząć i namacać filary, na których wspiera się dom, i niech oprę się na nich.*

27 Dom zaś był pełen mężczyzn i kobiet, i byli tam wszyscy rządcy filistyńscy, na dachu zaś około trzech tysięcy* mężczyzn i kobiet przyglądało się wyśmiewaniu Samsona.

28 Samson zaś zawołał do JHWH tymi słowy: Panie, JHWH, wspomnij na mnie i wzmocnij mnie, proszę, Boże,* jeszcze tym razem. Niech się zemszczę, [tą] jedną zemstą, za [jedno] z dwojga moich oczu.*

29 Potem Samson ujął oba środkowe filary, na których wspierał się dom, oparł się o nie, o jeden swą prawą [ręką], a o drugi swoją lewą,

30 i powiedział Samson: Niech umrze moja dusza wraz z Filistynami. Potem naparł z mocą i dom runął na książąt i na cały lud, który był w nim. A było zabitych, którym zadał śmierć przy swojej śmierci, więcej niż tych, których uśmiercił za swojego życia.

31 Potem zeszli jego bracia i cały dom jego ojca, podnieśli go i zanieśli, i pogrzebali pomiędzy Sorea a Esztaol w grobie Manoacha, jego ojca. A sądził on Izraela przez dwadzieścia lat.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).