Psalm 62 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny) Słowo Życia

Psalm 62 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Wezwanie do zaufania Bogu

1 Dla prowadzącego chór. Na [melodię] Jedutuna.* Psalm Dawida. 2 Jedynie w Bogu jest uciszenie mej duszy, Od Niego jest moje zbawienie. 3 Tylko On moją skałą i moim zbawieniem, Moją twierdzą – i nic mną wielce nie zachwieje. 4 Jak długo będziecie napadać na człowieka – Wy wszyscy – aby go dobić, Jakby był pochyloną ścianą, murem niemal przewróconym?* 5 Myślą tylko o tym, jak zdeptać jego godność, lubią kłamstwo, Swymi ustami błogosławią, Lecz we wnętrzu – złorzeczą. Sela. 6 Jedynie w Bogu ucisz się, ma duszo! Bo On jest [źródłem] mej nadziei; 7 Tylko On moją skałą i moim zbawieniem, Moją twierdzą – i nic mną nie zachwieje. 8 Na Bogu opiera się moje zbawienie i moja godność; Skała mej mocy, moja ucieczka jest w Bogu. 9 Ludu, ufajcie Mu o każdej porze, Wylewajcie przed Nim swe serca – Bóg jest naszą ucieczką! Sela. 10 Synowie ludzcy* są tylko tchnieniem, Kłamstwem są synowie człowieka,* Na wadze podnoszą się w górę, Są oni, razem wzięci, ulotniejsi niż mgła.* 11 Nie ufajcie przemocy, Na grabieży nie budujcie bogactwa, A gdy się mnoży, nie umacniajcie serca!* 12 Bóg przemówił raz jeden, A dwa razy to usłyszałem: Że moc przynależy Bogu – 13 U Ciebie zaś, Panie, jest łaska – I że* Ty odpłacasz każdemu zgodnie z jego czynem.