Psalm 105 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza
Pieśń o zbawczej mocy Pana
1Wysławiajcie* JHWH! Wzywajcie Jego imienia! Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła!2Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!3Szczyćcie się Jego świętym imieniem! Niech raduje się serce szukających JHWH!*4Szukajcie JHWH i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!5Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i sądach Jego ust,6[Wy], nasienie Abrahama, Jego sługi,* [I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy!*7On,* JHWH, jest naszym Bogiem, Jego sądy po całej ziemi,8Wiecznie pamięta o swoim przymierzu – O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu –9Które zawarł z Abrahamem,* Oraz o swojej* przysiędze złożonej Izaakowi.10Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze – dla Izraela,11Mówiąc: Tobie* dam ziemię Kanaan [Jako] przydział waszego dziedzictwa.12Gdy byli wciąż w małej liczbie, Nieliczni i obcy w niej,*13I wędrowali od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu,14Nie pozwolił nikomu ich uciskać I z powodu nich karał [nawet] królów:15Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie szkodźcie!16Przywołał też głód na ziemię, Skruszył całą podporę* w chlebie.17Wysłał przed nimi człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.18Upodlili pętami jego nogi; Żelazo przyszło mu na szyję*19Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo – Wypowiedź JHWH go doświadczyła.*20Król posłał – i rozkuł go, Władca ludów – i go wypuścił.21Ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia,22Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem I jego starców uczył mądrości.23Tak przybył Izrael do Egiptu I Jakub* stał się przychodniem w ziemi Chama.24A [tam Bóg] bardzo rozmnożył swój lud, I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.*25[Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili – By oszukiwali Jego sługi.26[I wtedy] posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego wybrał.27Spełniali pośród nich słowa, [którym towarzyszyły] Jego znaki, I cuda w ziemi Chama.28Zesłał ciemność i pociemniało – Nie przeszkodzili Jego Słowu.*29Zamienił* w krew ich wody I sprawił, że padły ich ryby.30Ich ziemia* zaroiła się od żab – [Także] w pałacach ich królów.31Powiedział – i nadciągnął rój, Komary były we wszystkich granicach.32Spuścił im grad zamiast deszczu, Płomienie ognia – na ich ziemię;33Uderzył ich winorośl i figowce I połamał drzewa w ich granicach.34Powiedział i nadciągnęła szarańcza Oraz chrząszcz – bez liku.35[Te] pożarły całą zieleń ich ziemi, Pochłonęły owoce ich pól.36Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny całej ich siły.37Potem wyprowadził ich* ze srebrem i złotem, I nie było w ich plemionach kulawego.38Ucieszył się Egipt* z ich wyjścia, Gdyż padł na nich strach z ich powodu.39Rozciągnął obłok dla osłony I ogień, by rozświetlał [im] noc.40Prosili – i zesłał mi przepiórki, I nasycił ich chlebem z niebios.41Otworzył skałę i popłynęły wody, Popłynęły strumieniem na pustyni.42Gdyż wspomniał na swe święte Słowo [Oraz na] swego sługę Abrahama,43I wyprowadził swój lud z weselem, Wśród okrzyków – swoich wybranych,44I dał im ziemie narodów, Posiedli dorobek ludów,45By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego Praw. Alleluja. Pieśń wyznania win i wdzięczności
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.