Psalm 102 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Modlitwa strapionego

1 Modlitwa strapionego, gdy omdlewa i swoją troskę wylewa przed JHWH.*

2 JHWH, wysłuchaj mojej modlitwy I niech dotrze do Ciebie moje wołanie [o pomoc]!

3 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, W dniu mojej niedoli skłoń ku mnie swoje ucho, W dniu, gdy [Cię] wzywam, Odpowiedz mi bez zwlekania.

4 Nikną bowiem niczym w dymie moje dni, Moje kości rozpalone jak piec.*

5 Moje serce jest jak trawa, pognieciona i wyschnięta, Tak że zapomniałem posilić się mym chlebem.*

6 Od głosu mego wzdychania Moja kość przyschła mi do ciała.

7 Jestem podobny do pustynnej sowy, Stałem się jak puchacz wśród ruin.

8 Czuwam – i jestem Jak samotny ptak na dachu.

9 Cały dzień znieważają mnie moi wrogowie, Moi naśmiewcy* mnie przeklinają.*

10 Tak, proch jadam jak chleb, A swój napój mieszam ze łzami

11 Z powodu Twego wzburzenia i Twojej zapalczywości – Gdyż podniosłeś mnie i rzuciłeś.

12 Moje dni są jak wydłużony cień,* A ja [sam] usycham jak trawa.

13 Ale Ty, JHWH, trwasz na wieki, I wspominanie Ciebie* z pokolenia w pokolenie.

14 Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem, Bo czas zlitować się nad nim, Bo nadeszła wyznaczona pora.

15 Bo Twoi słudzy lgną* do jego kamieni I litują się nad jego prochem.*

16 Narody zaś bać się będą imienia JHWH,* I wszyscy królowie ziemi* Twojej* chwały,

17 Gdyż JHWH odbudował Syjon, Ukazał się w swojej chwale,*

18 Przychylił się do modlitwy obdartego* I nie pogardził ich modlitwą.

19 Niech to zapiszą dla przyszłego pokolenia I niech lud, [który ma być] stworzony, chwali JH[WH],

20 Gdyż spojrzał ze swej świętej wysokości* – JHWH z niebios przyjrzał się ziemi* –

21 By wysłuchać jęku więźnia I uwolnić skazanych na śmierć,*

22 Aby ogłaszano imię JHWH na Syjonie I Jego chwałę w Jerozolimie,

23 Gdy się razem zgromadzą narody I królestwa, aby służyć JHWH.

24 Wyczerpał* w drodze moją siłę,* Skrócił moje dni.

25 Powiedziałem: Boże mój, Nie zabieraj mnie w połowie moich dni, Twoje lata trwają z pokolenia w pokolenie.*

26 Dawno temu posadowiłeś ziemię* I niebiosa są dziełem* Twoich rąk.

27 One zginą, a Ty pozostaniesz, I wszystkie one zniszczeją jak szata; Jak odzienie* zmieniane przeminą.

28 Ale Ty – ten sam I nie skończą się Twoje lata.

29 Synowie Twoich sług zamieszkają I ich nasienie* będzie umocnione przed Tobą.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).