Micha 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Proces między PANEM a Jego ludem

1 Biada mi! Gdyż stałem się jak po letnich zbiorach,* jak po winobraniu: żadnej kiści do zjedzenia, moja dusza pragnie wczesnej figi.

2 Pobożny zginął z ziemi, brak prawego wśród ludzi! Wszyscy oni czyhają na krew, każdy zastawia sieć na swojego brata.

3 Do zła – dłonie mają sprawne! Do dobra – książę pyta, i sędzia, o odpłatę!* A dostojnik? On mówi, czego chce jego dusza – i kręcą razem do spółki.

4 Najlepszy z nich jest jak kolec, najuczciwszy – jak z ciernistego żywopłotu. Dzień twoich stróżów, twego nawiedzenia, nadszedł! Teraz dojdzie wśród nich do zamętu.

5 Nie wierzcie bliźniemu! Nie ufajcie przyjacielowi! Przed leżącą na twym łonie strzeż bram swoich ust!

6 Gdyż syn ma ojca za głupca, córka powstaje przeciw matce, synowa przeciw teściowej – wrogami człowieka są jego domownicy.

7 Lecz ja będę wypatrywał JHWH, wyczekiwał Boga mojego zbawienia, mój Bóg mnie wysłucha!

8 Nie wytrząsaj się nade mną, moja nieprzyjaciółko! Chociaż upadłem – powstanę, choć siedzę w ciemności, JHWH moim światłem!

9 Będę znosił gniew JHWH, gdyż zgrzeszyłem przeciwko Niemu, aż ujmie się w mej sprawie, wymierzy mi sprawiedliwy sąd, wyprowadzi mnie na światło, wejrzę w Jego sprawiedliwość.

10 Zobaczy to moja nieprzyjaciółka i okryje się wstydem – ta, co mi powtarzała: Gdzie jest JHWH, twój Bóg? Moje oczy zobaczą ją, wkrótce będzie jak deptak, jak uliczne błoto!

Dzień klęski

11 Dzień budowy twych murów! Ten dzień! Przesunie granicę!*

12 Ten dzień! Aż do ciebie podejdzie* z Aszur i z miast Egiptu, od Egiptu* aż po Rzekę, od morza do morza, od góry po górę.

13 A ziemia stanie się pustkowiem z powodu jej mieszkańców, z powodu owocu ich czynów.*

Obraz przyszłej odnowy

14 Paś swój lud swoją laską, owce swego dziedzictwa, osiadłe w ostępach leśnych pośród Karmelu.* Niech się pasą w Baszanie i w Gileadzie – jak za dawnych dni!

15 Jak za dni twego wyjścia z ziemi egipskiej ukażę mu cuda!

16 Ujrzą to narody i zawstydzą się mimo całej swej mocy; położą rękę na ustach, ich uszu dotknie głuchota.

17 Lizać będą proch niczym wąż, niczym pełzający po ziemi. Z drżeniem wyjdą ze swoich warowni do JHWH, naszego Boga, bać się będą i lękać się Ciebie.

18 Któż jest Bogiem jak Ty, który przebaczasz winę i przechodzisz ponad występkiem reszty swego dziedzictwa? Nie zachował na zawsze swego gniewu, bo Jego rozkoszą jest łaska.

19 Na nowo zmiłuje się nad nami, pokona nasze winy, wrzuci w głębiny morza wszystkie ich grzechy.

20 Okażesz wierność Jakubowi, łaskę Abrahamowi, tak jak przysiągłeś naszym ojcom za dni pradawnych.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).