Matthäus 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

✕

Anmelden
... und alle Funktionen nutzen!
Matthäus 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieści o Królestwie Przypowieść o siewcy

1 Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.* 2 I zebrały się przy Nim liczne tłumy;* tak że wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu. 3 I powiedział im wiele w przypowieściach,* mówiąc: Oto wyszedł siewca, aby siać. 4 A gdy on siał, niektóre [ziarna] padły przy drodze i przyleciały ptaki – i zjadły je. 5 Inne zaś padły na miejsce skaliste,* gdzie nie miały wiele gleby, i zaraz wystrzeliły w górę, dlatego że gleba nie była głęboka. 6 Gdy zaś wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły. 7 Inne znów padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je. 8 Jeszcze inne padły na żyzną ziemię i wydały owoc, te sto, te sześćdziesiąt, a tamte trzydzieści. 9 Kto ma uszy, niech słucha.

Powód głoszenia w przypowieściach

10 Wówczas podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach? 11 On zaś odpowiedział im: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios, tamtym zaś nie dano.* 12 Ktokolwiek bowiem ma, temu będzie dane i będzie miał w nadmiarze; ktokolwiek zaś nie ma, temu również to, co ma, zostanie odebrane. 13 Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że* patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. 14 I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi: Będziecie stale słuchać* i nie zrozumiecie; wpatrzeni będziecie patrzeć i nie zobaczycie. 15 Gdyż tłuszczem obrosło serce tego ludu, z trudem uszami usłyszeli, swoje oczy zamknęli, aby oczami nie zobaczyli ani uszami nie usłyszeli, [aby] sercem nie zrozumieli, nie nawrócili się – i abym ich nie uleczył. 16 Lecz szczęśliwe wasze oczy, że widzą, i wasze uszy, że słyszą, 17 bo zapewniam was, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, co [wy] widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co [wy] słyszycie, a nie usłyszeli.

Wyjaśnienie przypowieści o siewcy

18 Wy zatem wysłuchajcie przypowieści o siewcy.* 19 Do każdego, kto słucha Słowa o Królestwie i nie rozumie,* przychodzi zły* i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu – to jest zasiany przy drodze. 20 Zasiany zaś na gruncie skalistym to ten, kto słucha Słowa i zaraz z radością je przyjmuje, 21 ale nie ma w sobie korzenia,* przeciwnie: wytrzymuje tylko chwilę, gdy nastaje ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się zraża. 22 Zasiany zaś między ciernie to ten, kto słucha Słowa, ale troska tego wieku i oszustwo bogactwa zaduszają Słowo i staje się bezowocne. 23 A posiany na żyznej ziemi to ten, kto słucha Słowa i rozumie [je]; ten właśnie wydaje owoc i czyni – ten sto, ten sześćdziesiąt, a tamten trzydzieści.

Przypowieść o pszenicy i kąkolu

24 Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.* 25 A gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał kąkolu* między pszenicę i odszedł. 26 Kiedy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy pokazał się też kąkol. 27 Przyszli więc słudzy gospodarza i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma kąkol? 28 On zaś im odpowiedział: Nieprzyjaciel to zrobił. Słudzy na to: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i zebrali go? 29 Odpowiedział: Nie! Abyście czasem, zbierając kąkol, nie powyrywali także pszenicy. 30 Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopy na spalenie, pszenicę natomiast zbierzcie do mojego spichrza.

Przypowieść o ziarnie gorczycy

31 Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do ziarnka gorczycy,* które wziął człowiek i zasiał na swojej roli. 32 Wprawdzie jest ono mniejsze niż wszystkie nasiona, ale kiedy wyrośnie, jest większe od warzyw* i staje się drzewem, tak że zlatują się ptaki niebieskie i budują gniazda w jego gałęziach.

Przypowieść o zakwasie

33 Opowiedział im inną przypowieść: Królestwo Niebios podobne jest do zakwasu,* który wzięła kobieta i zmieszała z trzema satonami* mąki, aż wszystko się zakwasiło. 34 To wszystko Jezus mówił do ludu w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił. 35 W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, gdy mówił: Otworzę w przypowieściach moje usta, wypowiem rzeczy zakryte od założenia świata.*

Wyjaśnienie przypowieści o pszenicy i kąkolu

36 Następnie rozpuścił tłumy i poszedł do domu. Wówczas podeszli do Niego Jego uczniowie, mówiąc: Wyjaśnij nam dokładnie przypowieść o kąkolu na roli. 37 On zaś odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy; 38 rolą jest świat, dobrym nasieniem synowie Królestwa, kąkolem zaś synowie złego, 39 nieprzyjacielem, który go rozsiał, jest diabeł, żniwem jest koniec wieku, a żeńcami są aniołowie. 40 Jak więc zbierany jest kąkol i palony w ogniu, tak będzie przy końcu wieku. 41 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Jego Królestwa wszystkie skandale oraz dopuszczających się bezprawia, 42 i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. 43 Wtedy sprawiedliwi rozbłysną jak słońce w Królestwie swego Ojca.* Kto ma uszy, niech słucha!

Przypowieść o skarbie ukrytym w roli

44 Królestwo Niebios podobne jest do skarbu ukrytego w roli, który człowiek znalazł, ukrył i z radości idzie, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje tę rolę.*

Przypowieść o perle

45 Dalej Królestwo Niebios podobne jest do człowieka żeglującego po morzach w poszukiwaniu pięknych pereł. 46 Gdy zaś znalazł jedną drogocenną perłę, odszedł, wyprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.*

Przypowieść o sieci

47 Dalej Królestwo Niebios podobne jest do sieci,* zarzuconej w morze i zgarniającej z każdego rodzaju, 48 którą po napełnieniu wyciągnęli na brzeg, usiedli, dorodne wybrali do naczyń, a marne wyrzucili na zewnątrz. 49 Tak będzie przy końcu wieku; wyjdą aniołowie i oddzielą złych spośród sprawiedliwych, 50 i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.*

Przypowieść o gospodarzu

51 Czy zrozumieliście to wszystko?* Odpowiedzieli Mu: Tak! 52 A On im powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios,* podobny jest do gospodarza,* który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare. 53 I stało się, gdy Jezus skończył te podobieństwa, że oddalił się stamtąd.

Jezus wzgardzony w Nazarecie

54 Gdy przyszedł w swoje ojczyste strony, nauczał ich w ich synagodze, tak że byli oni zdumieni i mówili: Skąd u Niego ta mądrość i te dzieła mocy? 55 Czy nie jest On synem tego cieśli?* Czy Jego matce nie jest na imię Maria, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? 56 A Jego siostry – czy nie ma ich wszystkich przy nas?* Skąd więc u Niego to wszystko? 57 I zaczęli szukać powodów do odsunięcia się od Niego.* Jezus zaś powiedział im: Nie jest prorok bez czci, chyba tylko w ojczystych stronach i w swoim domu. 58 I nie dokonał tam wielu dzieł mocy* – z powodu ich niewiary.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Przypowieść o siewcy

1 Jeszcze tego samego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem, 2 gdzie wkrótce zgromadziły się ogromne tłumy. Wsiadł więc do łodzi, a ludzie pozostali na brzegu. 3 Zaczął ich wtedy nauczać posługując się przypowieściami: —Pewien rolnik postanowił zasiać ziarno. 4 Gdy rozsiewał je na polu, niektóre nasiona upadły na udeptaną ścieżkę. Zaraz przyleciały ptaki i wydziobały je. 5 Inne upadły na cienką warstwę gleby, pod którą była skała. 6 Te, choć szybko wyrosły, wkrótce zwiędły w słonecznym upale i zginęły, ponieważ w płytkiej glebie ich korzenie nie znalazły dosyć wody. 7 Jeszcze inne upadły między chwasty i niebawem zostały przez nie zagłuszone. 8 Niektóre jednak trafiły na dobrą glebę i dały po sto, sześćdziesiąt lub trzydzieści ziaren plonu. 9 Kto ma uszy do słuchania, niech słucha uważnie! 10 Uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali: —Dlaczego nauczasz ludzi poprzez przypowieści? 11 —Wam dano zrozumieć tajemnice dotyczące królestwa niebieskiego—wyjaśnił. 12 —Kto ma Bożą mądrość, otrzyma jej więcej i będzie opływał w dostatek. A ten, kto jej nie ma, straci nawet tę odrobinę, którą posiada. 13 Mówię do nich poprzez przypowieści, bo choć widzą i słyszą, niczego nie rozumieją. 14 Wypełnia się więc na nich proroctwo Izajasza: „Będziecie słuchać, lecz nie zrozumiecie, będziecie patrzeć, lecz nie zobaczycie. 15 Ludzie ci mają twarde serca, zapchane uszy i zmrużone oczy —nic nie widzą, nic nie słyszą i niczego nie rozumieją. Dlatego nie chcą się opamiętać i zostać przeze Mnie uzdrowieni”. 16 Bóg was ogromnie wyróżnił, pozwalając wam to wszystko widzieć i słyszeć—kontynuował Jezus. 17 Zapewniam was, że w przeszłości wielu proroków i innych ludzi kochających Boga pragnęło zobaczyć i usłyszeć to, co wy, ale nie mogli. 18 Teraz poznajcie znaczenie przypowieści o siewcy. 19 Gdy ktoś słucha słów o królestwie i nie rozumie ich, przychodzi do niego szatan i wykrada to, co zapadło w jego sercu. Tak jest z ziarnem posianym na udeptanej ścieżce. 20 Ziarno na gruncie skalistym oznacza tego, kto słucha i z radością przyjmuje słowo. 21 Brak mu jednak mocnych korzeni. Jest niestały i w obliczu trudności lub prześladowań z powodu słowa załamuje się. 22 Ziarnem posianym wśród chwastów jest człowiek, który słucha słowa, ale zmartwienia i pogoń za bogactwem zagłuszają je, tak że nie przynosi ono w jego życiu żadnego plonu. 23 Dobra gleba natomiast to człowiek, który słucha słowa, rozumie je i wydaje obfity plon: sto, sześćdziesiąt lub trzydzieści razy większy.

Przypowieść o chwastach

24 Potem Jezus przedstawił kolejną przypowieść: —Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał na polu dobre ziarno. 25 Lecz gdy wszyscy spali, zakradł się jego wróg i między pszenicę posiał chwasty. 26 Gdy nasiona wzeszły i zaczęły pojawiać się kłosy, wyrosły także chwasty. 27 Wówczas przyszli do właściciela pracownicy i powiedzieli: „Czy nie posiałeś dobrego ziarna? Skąd w takim razie na polu wzięły się chwasty?”. 28 „Musiał to zrobić mój nieprzyjaciel”—wyjaśnił. „Czy więc chcesz, abyśmy poszli i usunęli chwasty?”—zapytali pracownicy. 29 „Nie”—odpowiedział—„Przypadkiem moglibyście powyrywać zboże. 30 Niech rosną razem aż do żniw, a wtedy powiem żniwiarzom: Zbierzcie najpierw chwasty—w wiązki przeznaczone do spalenia, a pszenicę zwieźcie do magazynów”.

Przypowieść o ziarnie gorczycy i kwasie

31 Jeszcze inną przypowieść opowiedział im Jezus: —Królestwo niebieskie jest podobne do ziarna gorczycy, które rolnik zasiał na polu. 32 Mimo że jest ono chyba najmniejsze ze wszystkich nasion, wyrasta na krzew zaliczany do największych, a na jego rozłożystych gałęziach ptaki budują sobie gniazda. 33 Przedstawił im też taką przypowieść: —Królestwo niebieskie jest podobne do kwasu chlebowego, który kobieta zmieszała z całym workiem mąki i który przeniknął całe ciasto. 34 Cokolwiek Jezus mówił do tłumów, posługiwał się przypowieściami. Inaczej nie nauczał. 35 W ten sposób miały się wypełnić słowa proroka: „Będę nauczać w przypowieściach, opowiem o tajemnicach ukrytych od początku świata”.

Wyjaśnienie przypowieści o chwastach

36 Potem opuścił zebranych i udał się do domu. Wówczas uczniowie podeszli do Niego, prosząc: —Wyjaśnij nam przypowieść o chwastach na polu. 37 —Siejącym dobre ziarno jestem Ja, Syn Człowieczy—odpowiedział Jezus. 38 —Polem jest świat, a dobre ziarno to ci, którzy należą do królestwa. Chwasty to ci, którzy należą do diabła, 39 a nieprzyjacielem, który je posiał, jest sam diabeł. Żniwa to koniec świata, a żniwiarze to aniołowie. 40 Koniec czasów podobny będzie do zbioru i spalenia chwastów. 41 Ja, Syn Człowieczy, wyślę wtedy swoich aniołów—a oni usuną z królestwa tych, którzy czynili zło i prowadzili do zła innych. 42 Wrzucą ich do rozpalonego pieca. Tam będzie lament i rozpacz. 43 A ludzie prawi zabłysną jak słońce w królestwie swojego Ojca. Kto ma uszy do słuchania, niech słucha uważnie!

Przypowieść o ukrytym skarbie i perle

44 Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu znalezionego na polu—mówił Jezus. —Ten, kto go odkrył, ukrył go ponownie i z radości poszedł sprzedać wszystko, co posiadał, aby kupić to pole. 45 Królestwo niebieskie podobne jest również do kolekcjonera pięknych pereł. 46 Gdy natrafił na niezwykle cenną perłę, poszedł sprzedać cały majątek i kupił ją.

Przypowieść o sieci

47 Królestwo niebieskie można również porównać do sieci rzuconej w morze, w którą wpadają różne ryby. 48 Gdy już się napełni, wyciąga się ją na brzeg i przebiera ryby: dobre kładzie się do skrzyni, a niedobre się wyrzuca. 49 Podobnie będzie przy końcu czasów—aniołowie oddzielą ludzi złych od prawych. 50 I wrzucą tych pierwszych w ogień, gdzie będzie lament i rozpacz. 51 Czy zrozumieliście? —Tak—odpowiedzieli uczniowie. 52 Jezus kontynuował: —Każdy przywódca religijny, znawca Pism, który staje się uczniem królestwa niebios, jest podobny do bogatego właściciela. Podobnie jak on, wydobywa ze swojego skarbca stare i nowe kosztowności.

Zlekceważony prorok

53 Gdy Jezus skończył tam nauczać, 54 powrócił w rodzinne strony i przemawiał w tamtejszej synagodze. A słuchający ze zdumieniem powtarzali: —Skąd u niego taka mądrość i moc? 55 Przecież jest synem cieśli! Znamy dobrze jego matkę, Marię, i braci: Jakuba, Józefa, Szymona i Judę. 56 Przecież i jego siostry tu są?! Skąd się więc u niego to wszystko wzięło? 57 I nie mogli się z tym pogodzić. Wtedy Jezus powiedział: —Prorok może cieszyć się poważaniem wszędzie, z wyjątkiem swojego miasta i rodziny. 58 I z powodu ich niewiary nie dokonał tam wielu cudów.