Hiob 22 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny) Słowo Życia

Hiob 22 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Elifaz: Wezwanie do pojednania się z Bogiem

1 Wtedy Elifaz odpowiedział w te słowa: 2 Czy Bóg ma pożytek z człowieka?* Bo rozumny ma pożytek sam z siebie.* 3 Czy Wszechmocny ma przyjemność z tego, że postępujesz sprawiedliwie, lub czy czerpie własny zysk z tego, że doskonalisz swoje drogi? 4 Czy karze cię z powodu twej bogobojności? Czy pozywa cię za nią na sąd? 5 Czy to raczej twoja niegodziwość nie jest wielka i nie ma końca twoim przewinieniom? 6 Gdyż bez powodu brałeś zastaw* od swoich braci i półnagich obdzierałeś z szat. 7 Zmęczonemu nie podawałeś wody i głodnemu odmawiałeś chleba. 8 Człowiekowi z ramieniem* – temu [przydzielałeś] ziemię; kto miał wzniosłe oblicze* – [ten] mógł w niej mieszkać. 9 Wdowy wypędzałeś z niczym, a ramiona sierot były miażdżone. 10 Dlatego otaczają cię sidła i dopada cię nagły strach 11 lub ciemność – [nic] nie widzisz* i masy wód cię okrywają. 12 Czy Bóg nie jest na wysokościach niebios? Spójrz na najwyższe gwiazdy, że są wysoko! 13 A mówisz: Cóż Bóg wie? Czy może sądzić zza [gęstej] mgły? 14 [Ciemne] chmury skrywają Go – i nie widzi, gdy przechadza się po sklepieniu niebios. 15 Czy chcesz się trzymać starej* ścieżki, którą kroczyli mężczyźni nieprawi, 16 ci, których wyrwano nie w czas, [a] strumień zalał ich fundamenty? 17 Ci, którzy mówili do Boga: Odstąp od nas!* I: Cóż nam może zrobić Wszechmocny? 18 A On napełniał ich domy dobrem – choć rada bezbożnych jest daleka ode mnie.* 19 Widzą to sprawiedliwi i cieszą się, a niewinny szydzi z nich: 20 Czyż powstający przeciw nam nie zostali zgubieni? [Czy] tego, co po nich zostało, nie pochłonął ogień? 21 Wykorzystaj [więź] z Nim i niech będzie wśród was pokój, niech zawita u ciebie powodzenie. 22 Przyjmij z Jego ust pouczenie* i złóż Jego słowa* w swoim sercu! 23 Jeśli zawrócisz do Wszechmocnego, zostaniesz odbudowany, [jeśli] oddalisz nieprawość od swego namiotu. 24 Rzuć w proch drogocenny kruszec i między skałę potoków* [złoto] Ofiru! 25 Wtedy Wszechmocny będzie twym drogocennym kruszcem* i będzie ci niczym sztabki srebra.* 26 Bo wtedy będziesz rozkoszował się Wszechmocnym i wzniesiesz ku Bogu swe oblicze. 27 Gdy będziesz się do Niego modlił, wysłucha cię, i spełnisz swoje śluby. 28 Cokolwiek postanowisz, stanie się, a nad twoimi drogami zabłyśnie światło. 29 Bo [wprawdzie] poniżono, lecz [jak] powiedziałeś – pychę, a tego, kto nisko zwraca oczy,* [On] wybawia. 30 Ocala [nawet tego], kto nie jest niewinny,* zostaje on ocalony dzięki czystości swoich rąk.