Jeremia 48 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Proroctwo o Moabie

1 O Moabie.* Tak mówi JHWH Zastępów, Bóg Izraela: Biada Nebo, gdyż jest spustoszone! Zawstydzone, wzięte Kiriataim! Zawstydzona twierdza* i rozbita!

2 Nie ma już pieśni pochwalnej dla Moabu,* w Cheszbonie obmyślili* mu nieszczęście: Chodźmy i wytnijmy go, by przestał być narodem! Także ty zamilkniesz, Madmeno!* Pójdzie za tobą miecz!

3 Słuchaj! Krzyk z Choronaim! Spustoszenie i wielkie zniszczenie!

4 Zniszczony jest Moab; sprawiają, że słychać krzyk jego młodych.*

5 Tak! Ścieżką do Luchit z płaczem, zdążają z płaczem! Tak, na zboczu Choronaim wrogi krzyk zniszczenia usłyszeli.

6 Uciekajcie! Ratujcie swoją duszę! Stańcie się jak jałowiec* na pustyni!

7 Tak! Ponieważ polegasz na swoich dziełach i na swoich skarbach, także ty zostaniesz wzięty! I wyjdzie Kemosz do niewoli, jego kapłani i jego książęta razem z nim!

8 I nadciągnie niszczyciel na każde miasto! Żadne miasto nie ujdzie! I zginie dolina! I spustoszą równinę – jak powiedział JHWH.

9 Dajcie znak* Moabowi, gdyż całkiem uleci! A jego miasta staną się pustkowiem – nie będzie w nich mieszkańca!

10 Przeklęty, kto wykonuje dzieło JHWH z niedbalstwem,* i przeklęty, kto wstrzymuje Jego miecz od krwi!

11 Cieszył się bezpieczeństwem Moab od swojej młodości i odpoczywał on przy swym wystałym winie,* nie przelewano go z naczynia do naczynia i nie szedł do niewoli. Dlatego zachował się jego smak, a jego zapach [pozostał] niezmieniony.*

12 Dlatego oto idą dni – oświadczenie JHWH – gdy poślę na niego piwnicznych, którzy go przeleją, opróżnią jego naczynia i ich dzbany potłuką.

13 I zawstydzi się Moab z powodu Kemosza, jak dom Izraela zawiódł się na Betel, na swojej ufności.

14 Jak możecie mówić: Jesteśmy bohaterami i ludźmi dzielnymi w walce?

15 Wystąpił niszczyciel Moabu i jego miast,* a kwiat jego młodzieży poszedł na rzeź – oświadczenie Króla, którego imię brzmi JHWH Zastępów.

16 Bliska jest klęska Moabu – aby przyjść, jego nieszczęście bardzo pośpiesza!

17 Opłakujcie go, wszyscy, którzy go otaczacie, i wszyscy, którzy znacie jego imię!* Mówcie: Jakże złamana mocna laska, wspaniałe berło!

18 Zejdź [na dół] z chwały i usiądź w pragnieniu,* mieszkanko, córko Dibonu,* gdyż niszczyciel Moabu wystąpił przeciw tobie, zniszczył twoje warownie!

19 Stań na drodze i rozejrzyj się, mieszkanko Aroeru! Wypytaj zbiega i zbiegłą, powiedz: Co się stało?

20 Zawstydzony jest Moab, bo pobity, zawódźcie i krzyczcie, głoście w Arnonie, że Moab jest zniszczony!

21 I sąd przyszedł na ziemię równinną, na Cholon i na Jahzę, i na Mefaat,

22 i na Dibon, i na Nebo, i na Bet-Diblataim.

23 I na Kiriataim, i na Bet-Gamul, i na Bet-Meon,

24 i na Kerijot, i na Bosrę, i na wszystkie miasta ziemi Moabu, dalekie i bliskie.

25 Ścięty jest róg Moabu i jego ramię złamane – oświadczenie JHWH.

26 Upijcie go, gdyż wywyższał się nad JHWH! Niech chlapie się Moab w swoich wymiocinach i niech nawet będzie pośmiewiskiem!

27 Bo czy nie był ci Izrael pośmiewiskiem? Czy złapano go wśród złodziei, że natrząsałeś się przy każdym twym mówieniu o nim?

28 Opuśćcie miasta i zamieszkajcie w skałach, mieszkańcy Moabu! I bądźcie jak gołębica gnieżdżąca się u wylotu, w otworze przepaści!*

29 Słyszeliśmy* o pysze Moabu! Bardzo pyszny! O jego zadufaniu* i jego pysze,* i jego dumie, i wyniosłości jego serca.

30 Ja znam – oświadczenie JHWH – jego zarozumiałość i niewłaściwe przechwałki,* że nie tak postępowali.*

31 Dlatego będę zawodził nad Moabem, nad całym Moabem krzyczał [z żalem] – nad ludźmi z Kir-Cheresu* będzie wzdychał.

32 Bardziej niż opłakiwano Jazer, będę opłakiwał ciebie, winogradzie* Sybmy, twoje pędy przekroczyły morze, aż do morza* Jazer sięgnęły; na twoje owocobranie i na twoje winobranie* spadł niszczyciel!

33 I znikły radość i wesele z sadów i z ziemi Moabu, i wino z kadzi wysączyłem, nie tłoczy [już] wesołek – wesołek [już] nie jest wesołkiem!*

34 Od* krzyku Cheszbonu aż do Elale, aż do Jahaz podali ich głos. Od Soaru do Choronaim [i] Eglat Szeliszijja, bo również wody Nimrim* staną się ruiną.

35 I sprawię – oświadczenie JHWH – że nie będzie miał kto w Moabie wychodzić na miejsce ofiarne i kadzić jego bogom.

36 Dlatego moje serce nad Moabem pojękuje niczym flety. I moje serce nad ludźmi z Kir-Cheres pojękuje niczym flety, dlatego że dostatki, które posiadł, poginęły.

37 Tak, na każdej głowie łysina, każda broda obcięta, na wszystkich rękach nacięcia, a na biodrach wór.

38 Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko narzekanie, gdyż rozbiłem Moab jako naczynie, którego nikt nie pragnie – oświadczenie JHWH.

39 Jakże rozbity! Zawódźcie! Jakże odwrócił się plecami ze wstydem! I stał się Moab pośmiewiskiem i postrachem u wszystkich, którzy go otaczają.

40 Gdyż tak mówi JHWH: Oto jak orzeł spikuje i rozciągnie swe skrzydła nad Moabem!

41 Miasta wzięte i twierdze przechwycone; i stanie się w tym dniu serce bohaterów Moabu jak serce kobiety w bólach [rodzenia].

42 I Moab będzie zniszczony tak, że przestanie być ludem, gdyż wynosił się nad JHWH!

43 Groza, jama i sidło* – na ciebie, mieszkańcu Moabu! – oświadczenie JHWH.

44 Kto ujdzie przed grozą, wpadnie w jamę, a kto wyjdzie z jamy, wpadnie w sidło, gdyż [to] sprowadzę na niego, na Moab, w roku jego nawiedzenia – oświadczenie JHWH.

45 W cieniu Cheszbonu przystanęli bezsilni uchodźcy, lecz z Cheszbonu wychodzi ogień, a płomień spomiędzy* Sychona i pożera skroń Moabu i czuprynę synów [wojennego] zgiełku.*

46 Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza! Tak! Wzięci twoi synowie w niewolę, a twoje córki – na wygnanie.

47 Lecz przywrócę powodzenie Moabowi w dniach ostatecznych – oświadczenie JHWH. Dotąd wyrok na Moab.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).