Johannes 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostatnia wieczerza

1 Przed świętem Paschy zaś Jezus – świadom, że nadeszła Jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca – tych, których pokochał na tym świecie, pokochał do końca.* 2 Stąd w czasie wieczerzy, gdy już diabeł zasiał w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, [myśl] o wydaniu Go, 3 świadom, że Ojciec powierzył wszystko w Jego ręce, oraz że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi, 4 wstał od wieczerzy, złożył szaty, wziął płócienny ręcznik i przepasał się [nim]. 5 Następnie nalał wody do miednicy, zaczął myć uczniom nogi i wycierać [je] ręcznikiem, którym był przepasany. 6 Podszedł też do Szymona Piotra, który Go zapytał: Panie, Ty chcesz myć mi nogi? 7 Jezus odpowiedział mu: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, zrozumiesz jednak potem. 8 Piotr na to: Nigdy nie będziesz mył mi nóg!* Jezus odpowiedział mu: Jeśli cię nie umyję, nie masz ze Mną działu. 9 Szymon Piotr powiedział wówczas: Panie, nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę. 10 Jezus mu na to: Wykąpany [człowiek] nie ma potrzeby myć nic poza nogami, gdyż jest cały czysty; i wy jesteście czyści, ale nie wszyscy. 11 Był bowiem świadom, kto ma Go wydać – dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści. 12 Gdy więc umył im nogi, przywdział swoje szaty, spoczął ponownie i powiedział im: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? 13 Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie;* i słusznie mówicie, bo jestem Nim. 14 Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, i wy sobie nawzajem powinniście myć nogi. 15 Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem. 16 Ręczę i zapewniam was: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł nie jest większy od tego, który go posyła. 17 Skoro to wiecie, jesteście szczęśliwi – o ile będziecie to czynić. 18 Nie mówię o was wszystkich; Ja znam tych, których wybrałem; lecz niech wypełni się* Pismo: Ten, który spożywa mój chleb, podniósł na Mnie swoją piętę.* 19 Mówię wam to teraz, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że to Ja jestem. 20 Ręczę i zapewniam was: Kto przyjmuje tego, którego posyłam, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

Zapowiedź zdrady

21 Po tych słowach Jezus przejął się w duchu i wyznał: Ręczę i zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda. 22 Uczniowie zaczęli przyglądać się sobie nawzajem niepewni, o kim mówi. 23 A jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus kochał – spoczywał przy piersi Jezusa.* 24 Skinął zatem na niego Szymon Piotr, aby się dowiedział, o kim mówi. 25 Ten więc, spoczywając przy piersi Jezusa, zapytał Go: Panie! Kto to jest? 26 Jezus odpowiedział: Ten, któremu Ja podam zanurzony* [w misie] kawałek chleba. Następnie zanurzył kawałek chleba, wziął i dał Judaszowi, [synowi] Szymona Iskariota. 27 I wtedy, po [podaniu] kawałka chleba, wszedł w niego szatan. Jezus więc powiedział do niego: To, co zamierzasz uczynić,* uczyń szybko. 28 Nikt jednak ze spoczywających [przy stole] nie zrozumiał, po co mu to powiedział. 29 Niektórzy nawet przypuszczali, że ponieważ Judasz ma sakiewkę, Jezus mówi mu: Zakup, co nam potrzebne na święto, albo aby dał coś ubogim. 30 On zatem wziął kawałek chleba i zaraz wyszedł. A była noc.

MOWA POŻEGNALNA

31 Gdy więc wyszedł, Jezus powiedział: Teraz Syn Człowieczy zostanie uwielbiony i Bóg zostanie uwielbiony w Nim.* 32 Jeśli Bóg zostanie uwielbiony w Nim, to i Bóg uwielbi Go sobie – i to zaraz Go uwielbi. 33 Dzieci! Jeszcze chwilę jestem z wami; będziecie Mnie szukać i – jak powiedziałem Żydom, że gdzie Ja idę, wy przyjść nie zdołacie – tak teraz mówię wam.

Zaproszenie do wzajemnej miłości

34 Nowe przykazanie daję wam, abyście kochali jedni drugich, abyście kochali się tak, jak was ukochałem. 35 Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli jedni drugich darzyć będziecie miłością.

Zapowiedź załamania się Piotra

36 Wtedy Szymon Piotr zwrócił się do Niego: Panie, dokąd idziesz? Jezus odpowiedział mu: Tam, dokąd idę, teraz iść za Mną nie możesz, jednak potem pójdziesz. 37 Piotr ciągnął dalej: Panie, dlaczego teraz nie mogę iść za Tobą? Duszę moją położę za Ciebie. 38 Jezus odpowiedział: Położysz za Mnie swoją duszę? Ręczę i zapewniam cię: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz.

Słowo Życia

Jezus myje uczniom nogi

1 W przeddzień święta Paschy Jezus wiedział już, że nadszedł Jego czas—czas odejścia ze świata do Ojca. Tym, których ukochał, chciał okazać miłość aż do samego końca. 2 W czasie uroczystej kolacji diabeł zawładnął sercem Judasza (syna Szymona z Kariotu) i pobudził go do zdrady. 3 Jezus wiedział, że Ojciec wszystko Mu powierzył. Wiedział również, że przyszedł od Ojca i do Niego odchodzi. 4 Dlatego wstał od kolacji, przebrał się, przepasał ręcznikiem, 5 a potem nalał wody do miski i zaczął myć uczniom nogi, wycierając je ręcznikiem, który miał na sobie. 6 Gdy podszedł do Szymona Piotra, ten zawołał: —Panie, Ty myjesz mi nogi?! 7 —Teraz nie zrozumiesz tego, co robię—odpowiedział Jezus. —Ale później zrozumiesz. 8 —O, nie!—protestował Piotr. —Nigdy nie będziesz mi mył nóg! —Jeśli tego nie zrobię, nie będziesz do Mnie należał—odrzekł Jezus. 9 —W takim razie umyj nie tylko moje nogi, ale także ręce i głowę! 10 —Wykąpany nie musi się myć, bo jest już czysty. Wystarczy, że opłucze nogi. Wy jesteście już czyści—jednak nie wszyscy. 11 Wiedział bowiem, kto Go zdradzi. Dlatego powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”. 12 Po umyciu im nóg Jezus z powrotem się przebrał, usiadł z nimi i zapytał: —Czy rozumiecie, co zrobiłem? 13 Nazywacie Mnie „Nauczycielem” oraz „Panem” i macie rację, bo Nim jestem. 14 Skoro więc Ja, wasz Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście czynić podobnie. 15 Dałem wam przykład, abyście postępowali wobec siebie tak, jak Ja. 16 Zapewniam was: Sługa nie jest ważniejszy od swojego pana, a posłaniec—od tego, kto go posłał. 17 Jeśli będziecie o tym pamiętać i tak postępować—będziecie szczęśliwi.

Jezus zapowiada zdradę

18 Nie do wszystkich jednak odnosi się to, co powiedziałem. Wiem bowiem, kogo wybrałem. Muszą się jednak wypełnić słowa Pisma: „Ten, który jadł ze Mną chleb, zwrócił się przeciwko Mnie”. 19 Mówię o tym już teraz, abyście—gdy tak się stanie—uwierzyli, że JA JESTEM. 20 Zapewniam was: Kto przyjmuje mojego posłańca, Mnie samego przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.

Jezus wskazuje zdrajcę

21 Potem, przejęty do głębi, powtórzył raz jeszcze: —Zapewniam was: Jeden z was Mnie zdradzi! 22 Zaniepokojeni uczniowie popatrzyli po sobie, zastanawiając się, o kim mówi. 23 Jeden z nich, najbliższy przyjaciel Jezusa, siedział tuż przy Nim. 24 Szymon Piotr dał mu więc znak, aby zapytał, o kogo chodzi. 25 Ten więc nachylił się i zapytał: —Panie, kto to? 26 —To ten, któremu podam kawałek umoczonego w sosie chleba—odrzekł Jezus. Umoczył więc kawałek i podał Judaszowi. 27 On zjadł i wtedy opanował go szatan. Jezus zaś powiedział do Judasza: —Zrób szybko to, co zamierzasz. 28 Nikt jednak tego nie zrozumiał. 29 Ponieważ Judasz był skarbnikiem, niektórzy myśleli, że Jezus wydał mu polecenie: „Kup rzeczy potrzebne na święto” lub „Zanieś pieniądze biednym”. 30 Gdy więc Judasz zjadł podany kawałek chleba, natychmiast wyszedł. A była już noc.

Jezus zapowiada zaparcie się Piotra

31 Po jego wyjściu Jezus powiedział: —Ja, Syn Człowieczy, zostałem teraz otoczony chwałą. I otoczę chwałą Boga. 32 On zaś wkrótce otoczy chwałą Mnie. 33 Kochani! Będę z wami jeszcze tylko chwilę. Potem będziecie Mnie szukać, ale jak powiedziałem przywódcom, tak i wam powtarzam: Tam, gdzie idę, nie możecie pójść. 34 Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie kochali. Jak Ja was ukochałem, tak wy macie kochać jedni drugich. 35 Jeśli będziecie okazywać sobie nawzajem miłość, wszyscy rozpoznają, że naprawdę jesteście moimi uczniami. 36 —Panie, ale dokąd odchodzisz?—zaniepokoił się Szymon Piotr. —Teraz nie możesz iść tam razem ze Mną—odpowiedział Jezus—ale kiedyś pójdziesz. 37 —Dlaczego nie teraz, Panie? Oddam za Ciebie życie! 38 —Oddasz za Mnie życie?—odparł Jezus. —Zapewniam cię, że zanim rano zapieje kogut, trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz.

Johannes 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia