Jakobus 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pozdrowienie

1 Jakub,* sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu pokoleń, które są w rozproszeniu:* Przywitanie!*

O użyteczności prób i źródle mądrości

2 Za najwyższą radość uważajcie, moi bracia, gdy opadają was różnorodne* próby,* 3 wiedząc, że doświadczanie waszej wiary sprawia wytrwałość, 4 wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i wzorowi,* nie mający żadnych braków.* 5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim szczodrze i bez wypominania, a będzie mu dana. 6 Niech jednak prosi z wiarą, bez powątpiewania;* kto bowiem wątpi, przypomina falę morską, gnaną i rzucaną przez wiatr. 7 Bo taki człowiek* niech nie oczekuje, że coś od Pana otrzyma – 8 człowiek chwiejny,* niestały na wszystkich swoich drogach.

Wywyższenie i poniżenie

9 Niech zaś ubogi* brat* chlubi się swoim wywyższeniem, 10 bogaty natomiast swoim poniżeniem, że przeminie jak kwiat trawy. 11 Bo wzeszło słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; tak też zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.*

Pokusy i próby

12 Szczęśliwy człowiek, który trwa mimo próby, bo gdy stanie się wypróbowany, posiądzie* wieniec życia,* obiecany tym, którzy Go kochają. 13 Niech nikt kuszony* nie mówi: Przez Boga jestem kuszony. Bóg bowiem jest niepodatny na pokusy* ze strony złych rzeczy ani sam* nikogo nie kusi. 14 Każdy natomiast jest kuszony przez własne żądze* – odciągany i nęcony. 15 Potem żądza, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy dojrzeje,* rodzi śmierć.* 16 Nie dajcie się zwieść, moi ukochani bracia. 17 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały* zstępuje z góry od Ojca światła;* u którego nie ma żadnej zmienności ani cienia poruszenia. 18 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwociną Jego stworzeń.

O pożytku życia według Słowa

19 Już [to] wiecie,* bracia moi ukochani; każdy zaś człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. 20 Bo gniew człowieka sprawiedliwości Boga nie sprawia.* 21 Dlatego odrzućcie wszelką plugawość* i nadmiar złości i z łagodnością przyjmijcie zasiane [w was] Słowo, które jest w stanie zbawić wasze dusze. 22 Bądźcie zaś wykonawcami* Słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie. 23 Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten przypomina człowieka, który w lustrze przygląda się obliczu swego pochodzenia; 24 bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. 25 Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim,* nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą* dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu.

O prawdziwej bogobojności

26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,* nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.* 27 Bogobojność czysta i nieskazitelna u Boga i Ojca jest tym: troszczyć się o sieroty i wdowy w ich ucisku [i] pozostawać niesplamionym przez świat.

Słowo Życia

1 Ja, Jakub, sługa Boga i Pana, Jezusa Chrystusa, pozdrawiam wierzących, którzy pochodzą z dwunastu pokoleń Izraela, i są rozproszeni po całym świecie.

Pozdrowienie Doświadczenia i pokusy

2 Moi przyjaciele, cieszcie się, gdy spotykają was rozmaite trudności! 3 Każda próba waszej wiary sprawia bowiem, że stajecie się bardziej wytrwali. 4 Gdy zaś wasza wytrwałość będzie w pełni ukształtowana, wy sami będziecie dojrzali, w pełni rozwinięci i pozbawieni wszelkich wad. 5 Jeżeli zaś ktoś z was potrzebuje w życiu mądrości, niech poprosi o nią Boga, który chętnie udziela jej wszystkim ludziom. 6 Prosząc, niech jednak wierzy, że ją otrzyma, i niech nie wątpi w to. Wątpiący człowiek podobny jest bowiem do morskiej fali, miotanej wiatrem w różne strony. 7 Nie powinien on oczekiwać, że cokolwiek otrzyma od Pana, 8 jest bowiem wewnętrznie rozdarty, a jego postawa jest chwiejna. 9 Wierzący, który jest biedny, może być z tego dumny. Biedni cieszą się bowiem szczególną przychylnością Boga. 10 Bogaty niech natomiast pamięta, że przed Bogiem jego majątek nie ma żadnej wartości i że jego ziemski blask niebawem przeminie—podobnie jak piękno kwiatu, który szybko więdnie. 11 Żar słońca wysusza roślinę oraz jej kwiaty i szybko tracą one swoje piękno. Podobnie jest z bogatym człowiekiem—szybko przemija i nikt nie pamięta o jego sukcesach. 12 Szczęśliwy jest zaś człowiek, który opiera się pokusom. Jego wiara jest wypróbowana, o on sam otrzyma wieniec życia, przyrzeczony tym, którzy kochają Boga. 13 Doświadczając pokus, niech nikt nie mówi jednak: „To Bóg nakłania mnie do złego”. Bóg bowiem ani sam nie doświadcza pokus, ani też nikogo nie nakłania do czynienia zła. 14 Każdy jest bowiem kuszony przez tkwiące w nim pragnienia, które go nęcą i popychają do działania. 15 Pragnienia te prowadzą człowieka do grzechu, grzech zaś—do śmierci. 16 Nie dajcie się zatem, kochani przyjaciele, wprowadzić w błąd. 17 Wszystko, co jest dobre i doskonałe, pochodzi z nieba—od Boga, Stwórcy wszystkich gwiazd. On nigdy się nie zmienia i nic nie może przyćmić jego blasku. 18 To On, posyłając do nas słowo prawdy, zrodził nas do nowego życia, abyśmy stali się najlepszą częścią Jego stworzenia.

Posłuszeństwo

19 Kochani przyjaciele, bądźcie bardziej skłonni do słuchania, niż do mówienia lub wybuchania gniewem. 20 Gniewając się, człowiek nie czyni bowiem tego, co podoba się Bogu. 21 Wyrzućcie więc ze swojego życia wszelki brud oraz zło i z pokorą przyjmijcie zasadzone w was słowo Boże, które może doprowadzić was do zbawienia. 22 Wprowadzajcie je jednak w czyn, a nie bądźcie słuchaczami, którzy tylko udają, że słuchają. 23 Człowiek, który słucha słowa, ale nie wprowadza go w życie, przypomina bowiem kogoś, kto przegląda się w lustrze. 24 Popatrzy na siebie i odchodzi, zapominając, jak wygląda. 25 Natomiast ten, kto poznał doskonałe prawo dające wolność i przestrzega go, nie jest słuchaczem, który szybko zapomina o tym, co słyszał. Wręcz przeciwnie—wprowadza słowo w czyn a Bóg pobłogosławi jego działanie. 26 Jeśli ktoś uważa się za pobożnego człowieka, a nie panuje nad swoim językiem, to oszukuje siebie samego, a jego pobożność jest bezużyteczna. 27 Prawdziwa i czysta pobożność, której oczekuje Bóg, nasz Ojciec, polega na pomaganiu sierotom i wdowom w ich ciężkiej sytuacji oraz nieuleganiu złym wpływom tego świata.

Jakobus 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia