Hebräer 6 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Dlatego pominąwszy podstawę nauki o Chrystusie,* przejdźmy do doskonałości, nie kładąc znów fundamentu o odwróceniu się od martwych uczynków i wierze w Boga, 2 pouczeniu o chrztach,* o nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu* umarłych i o sądzie wiecznym.* 3 To właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.* 4 Niemożliwe jest bowiem raz* oświeconych, tych, którzy też posmakowali niebieskiego daru, i którym dano stać się uczestnikami Ducha Świętego, 5 i którzy posmakowali dobroci słowa Bożego* oraz [przejawów] mocy przyszłego wieku* – 6 i którzy odpadli, ponownie odnowić ku opamiętaniu, jako tych, którzy krzyżują sobie* Syna Bożego i publicznie znieważają. 7 Ziemia bowiem, która często pije spadający na nią deszcz i wydaje użyteczny plon tym, przez których jest też uprawiana, uczestniczy w błogosławieństwie [pochodzącym] od Boga; 8 ta natomiast, która rodzi ciernie i osty, jest bezużyteczna i bliska przekleństwa, a jej kresem – spalenie.* 9 Ale chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, kochani, przekonani o [rzeczach] lepszych i niosących zbawienie. 10 Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby zapomnieć o waszym dziele i o miłości dla Jego imienia, której dowiedliście jako ci, którzy usługiwali i usługują świętym.* 11 Pragniemy zaś, aby każdy z was – ze względu na całkowitą pewność nadziei – aż do końca przejawiał tę samą gorliwość,* 12 abyście nie stali się ociężali, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.

Przykład niezawodności Bożych obietnic

13 Gdy bowiem Bóg składał Abrahamowi obietnicę* i nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie, 14 mówiąc: Zaręczam, że ci pobłogosławię i rozmnożę cię obficie;* 15 a ponieważ [Abraham] był cierpliwy,* doczekał się [spełnienia] obietnicy.* 16 Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego i przysięga przypieczętowuje koniec każdego ich sporu;* 17 stąd Bóg, chcąc mocniej przekonać dziedziców obietnicy o niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą, 18 abyśmy dzięki dwom niezmiennym posunięciom,* co do których niemożliwe jest, aby Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę,* by uchwycić się przedłożonej nam nadziei.* 19 Trzymamy się jej jako kotwicy duszy, pewnej i niewzruszonej, sięgającej aż poza zasłonę, 20 gdzie jako przewodnik wszedł za nas Jezus, stając się na wieki Arcykapłanem według porządku Melchizedeka.*

Słowo Życia

1 Przestańmy więc ciągle wracać do podstaw nauki o Chrystusie, a zajmijmy się sprawami bardziej zaawansowanymi. Czy wciąż mamy zajmować się tylko podstawami wiary, przypominając wam o konieczności odwrócenia się od zła i uwierzenia Bogu, 2 o chrzcie, nakładaniu rąk, zmartwychwstaniu oraz sądzie ostatecznym? 3 Zresztą, jeśli taka będzie wola Boga, to wrócimy do nauczania was tych spraw. 4 Do nawrócenia nie da się bowiem nakłonić tych, którzy kiedyś już zostali oświeceni przez Boga, posmakowali Jego dobroci, doświadczyli działania Ducha Świętego, 5 zaczęli poznawać słowo Boże i dowiedzieli się o wspaniałym, przyszłym świecie, 6 a mimo to odwrócili się od Boga. Czyniąc to, na nowo krzyżują bowiem Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko. 7 Bóg cieszy się, gdy pole, które zostało obficie nawodnione deszczem, wydaje plon i przynosi pożytek tym, którzy je uprawiają. 8 Ale gdy rodzi tylko chwasty—jest bezużyteczne, przeklęte przez Boga i ostatecznie zostanie wypalone. 9 Kochani, chociaż piszemy wam o tym, to jednak jesteśmy przekonani, że wy przynosicie dobre owoce, godne waszego zbawienia. 10 Bóg zaś nie postępuje niesprawiedliwie i On nie zapomni o waszej pracy oraz miłości, jaką Mu okazaliście i nadal okazujecie, pomagając innym wierzącym. 11 Pragniemy, aby każdy z was był tak gorliwy aż do końca, czyli do dnia, w którym spełni się to, na co teraz z nadzieją czekamy. 12 Nie chcemy bowiem, abyście obniżali sobie poprzeczkę, ale pragniemy, byście naśladowali tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości otrzymali od Boga wszystko, co obiecał.

Pewność Bożej obietnicy

13 Gdy Bóg składał obietnicę Abrahamowi, powołał się na samego siebie, nie było bowiem nikogo większego niż On. 14 Obietnica ta brzmiała następująco: „Obdarzę cię wielkim szczęściem i sprawię, że twój ród stanie się wielki”. 15 Abraham okazał cierpliwość i doczekał się spełnienia tej obietnicy. 16 Ludzie, chcąc rozwiązać jakiś spór, przysięgają na kogoś większego od siebie. 17 Dlatego Bóg, chcąc pokazać, że Jego obietnica jest niepodważalna, również złożył przysięgę. 18 A Bóg nie może złamać swojej obietnicy lub przysięgi! Dzięki temu zapewnieniu możemy więc uchwycić się Jego obietnicy, wierząc, że ją spełni. 19 Nadzieja ta jest dla naszej duszy jak kotwica dla statku—jest bowiem niewzruszona, mocna i zaczepiona za zasłoną nieba. 20 Tam właśnie wszedł Jezus, nasz reprezentant, na wieki stając się najwyższym kapłanem na wzór Melchizedeka.

Hebräer 6 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

Przykład niezawodności Bożych obietnic

Pewność Bożej obietnicy