Hebräer 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

✕

Anmelden
... und alle Funktionen nutzen!
Hebräer 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ofiary Starego Przymierza a ofiara Nowego

1 Prawo bowiem, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, które składają stale co roku, w ogóle nie może udoskonalić składających. 2 Bo czyż nie zaprzestano by ich składania, gdyby służący, raz oczyszczeni, nie mieli już żadnych grzechów na sumieniu?* 3 Tymczasem w nich co roku jest przypomnienie o grzechach. 4 Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.* 5 Dlatego przychodząc na świat, mówi: ofiary ani daru nie chciałeś, lecz ciało mi przygotowałeś; 6 całopaleń ani [ofiar] za grzech* nie upodobałeś sobie, 7 toteż powiedziałem: Oto przychodzę – na rolce zwoju napisano o Mnie – aby spełnić, o Boże,* Twoją wolę. 8 Najpierw mówiąc: ofiary ani daru i: całopaleń ani [ofiar] za grzech nie chciałeś ani nie upodobałeś sobie – te [zaś] składane są zgodnie z Prawem – 9 następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę, znosi pierwsze, aby ustanowić drugie; 10 z tej to woli jesteśmy uświęceni dzięki ofiarowanemu raz na zawsze ciału Jezusa Chrystusa. 11 Ponadto każdy kapłan staje codziennie,* służąc i wielokrotnie składając te same ofiary, które w ogóle nie mogą usunąć grzechów; 12 Ten natomiast po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze usiadł po prawicy Boga, 13 oczekując już tylko, aż Jego nieprzyjaciele staną się podnóżkiem dla Jego stóp. 14 Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi uświęconych.* 15 Poświadcza nam to również Duch Święty, bowiem po powiedzeniu: 16 Takie oto jest przymierze, które zawrę z nimi po upływie tych dni, mówi Pan: Dając moje prawa, na ich sercach i na ich umysłach wypiszę je, 17 też [dodaje]: ich grzechów i nieprawości już nie wspomnę. 18 Tam zaś, gdzie jest ich odpuszczenie, nie ma już ofiarowania za grzech.

Zachęta do korzystania z dóbr Nowego Przymierza

19 Mając więc,* bracia,* ufną odwagę na wejście do miejsca świętego,* we krwi Jezusa, 20 którą nam zapoczątkował, drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest [zasłonę]* swojego ciała,* 21 i wielkiego Kapłana nad domem Bożym, 22 przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, oczyszczeni* na sercach ze złego sumienia i z ciałem obmytym wodą czystą.* 23 Niewzruszenie trzymajmy się wyznania nadziei, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę. 24 Myślmy* też o sobie nawzajem dla pobudzenia* miłości i szlachetnych czynów,* 25 nie opuszczając wspólnych zgromadzeń, co jest zwyczajem niektórych, lecz zachęcając, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie ten zbliżający się Dzień.*

Ostrzeżenie przed odstępstwem od wiary

26 Nam, rozmyślnie grzeszącym* po otrzymaniu poznania prawdy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy, 27 a tylko jakieś straszne oczekiwanie sądu i żar ognia mający trawić przeciwników. 28 Kto odrzuca prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch lub trzech świadków, umiera; 29 rozważcie, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, a krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną* i znieważył Ducha łaski! 30 Znamy przecież Tego, który powiedział: Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę; oraz: Pan będzie sądził swój lud. 31 Strasznie jest wpaść w ręce Boga żywego! 32 Przypomnijcie zaś sobie dni wcześniejsze, w których – już oświeceni – przetrwaliście wielki bój z cierpieniami, 33 czy to obelgami, czy prześladowaniami piętnowani, czy to będąc bliskimi* tak traktowanych. 34 Bo też z więźniami współcierpieliście i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy – i trwały. 35 Nie porzucajcie więc swojej ufnej odwagi, która ma wielką nagrodę. 36 Wytrwałości wam bowiem potrzeba, abyście wypełniwszy wolę Boga, dostąpili spełnienia obietnicy. 37 Bo jeszcze bardzo, bardzo krótko, a nadchodzący przyjdzie i nie będzie zwlekał; 38 sprawiedliwy zaś mój* z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie się nim cieszyć moja dusza. 39 My jednak nie jesteśmy z cofających się na zgubę; ale z tych, którzy wierzą – dla zachowania duszy.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Ofiara Chrystusa—raz na zawsze

1 Prawo Mojżesza jest tylko zapowiedzią nadchodzącej rzeczywistości. Dlatego składane co roku ofiary nigdy nie będą w stanie w doskonały sposób oczyścić tych, którzy je przynoszą. 2 Gdyby to było możliwe, ludzie przestaliby je składać, bowiem przynosząc jedną ofiarę, raz na zawsze oczyściliby się z grzechów i nie mieliby już poczucia winy. 3 Jest jednak zupełnie inaczej—coroczne ofiary przypominają ludziom o popełnionych grzechach. 4 Niemożliwe jest bowiem, aby krew zwierząt ofiarnych mogła oczyścić ludzi z win. 5 Właśnie dlatego Chrystus, przychodząc na świat, powiedział: „Nie chciałeś ofiar ani darów, ale przygotowałeś mi ciało. 6 Nie zadowalały Cię ofiary całopalne i ofiary za grzechy. 7 Wtedy powiedziałem: Boże, oto przychodzę wypełnić Twoją wolę, zgodnie z tym, co mówi o Mnie Pismo”. 8 Chrystus powiedział, że wszystkie te ofiary—mimo że są składane zgodnie z przepisami Prawa Mojżesza—nie zadowalały Boga! 9 Następnie dodał: „Oto przychodzę wypełnić Twoją wolę”. Usunął więc pierwsze przymierze, aby ustanowić nowe. 10 Jezus Chrystus, wypełniając Bożą wolę, złożył siebie samego w ofierze. W ten sposób raz na zawsze pojednał nas z Bogiem! 11 Każdy kapłan codziennie sprawuje swoją służbę i wiele razy składa te same ofiary, które jednak nie są w stanie oczyścić kogokolwiek z grzechów. 12 Natomiast Chrystus złożył tylko jedną ofiarę i na zawsze zasiadł po prawej stronie Boga, 13 gdzie czeka, aż wszyscy wrogowie padną u Jego stóp. 14 Poprzez swoją jedną ofiarę na zawsze uczynił doskonałymi tych, których pojednał z Bogiem. 15 Potwierdza to również Duch Święty, mówiąc: 16 „Wkrótce zawrę z nimi nowe przymierze —mówi Pan. Moje prawa włożę w ich serca, i zapiszę je w ich umysłach. 17 I nie będę pamiętał o ich grzechach oraz złych czynach”. 18 Skoro grzechy zostały już odpuszczone, to ofiara za nie jest niepotrzebna. 19 Przyjaciele, dzięki przelanej krwi Jezusa mamy teraz dostęp do miejsca najświętszego! 20 Poprzez swoją śmierć, otworzył On bowiem przed nami drogę prowadzącą do życia i usunął zasłonę oddzielającą nas od miejsca najświętszego. 21 On jest najwyższym kapłanem domu Boga! 22 Przychodźmy więc do Boga ze szczerym sercem i pełnym zaufaniem. Nasze serca zostały bowiem oczyszczone ze zła, a ciała obmyte czystą wodą.

Zachęta i ostrzeżenie

23 Nieugięcie oczekujmy spełnienia się naszej nadziei, bo Bóg zawsze dotrzymuje obietnic. 24 Troszczmy się o siebie nawzajem i zachęcajmy się do okazywania innym miłości oraz do dobrych czynów. 25 Nie opuszczajmy też naszych spotkań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodawajmy sobie otuchy—tym bardziej, że widzimy zbliżający się dzień powrotu Pana. 26 Jeśli bowiem poznaliśmy Bożą prawdę, a dalej z rozmysłem grzeszymy, to nie ma już dla nas żadnej dodatkowej ofiary za grzechy, z której moglibyśmy skorzystać. 27 Pozostaje nam tylko oczekiwanie w strachu na Boży sąd i ogień, który pochłonie wrogów Boga. 28 Kto odrzucał Prawo Mojżesza, ponosił—bez litości—karę śmierci na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków. 29 Pomyślcie zatem, o ile surowsza kara spotka tego, kto podeptał ofiarę Syna Bożego, zlekceważył przelaną przez Niego krew przymierza, która pojednała Go z Bogiem, i znieważył Ducha obdarzającego łaską? 30 Wiemy dobrze, że Bóg powiedział: „To Ja wymierzam sprawiedliwość i to Ja odpłacam za zło”. Pismo mówi również: „Sam Pan osądzi swój lud”. 31 Straszna to rzecz wpaść w ręce żywego Boga! 32 Przypomnijcie sobie wcześniejsze czasy. Po tym, jak poznaliście Pana, musieliście zmagać się z wieloma trudnościami. 33 Byliście publicznie wyśmiewani, prześladowani i doświadczaliście tych samych cierpień, co inni wierzący. 34 Współczuliście uwięzionym i—pomimo utraty całego majątku—byliście pełni radości. Wiedzieliście bowiem, że w niebie macie o wiele wspanialszy i trwalszy skarb. 35 Nie porzucajcie więc waszego zaufania, bo zostanie ono nagrodzone. 36 Wytrwale wykonujcie wolę Boga, abyście otrzymali to, co obiecał. Pismo mówi bowiem: 37 „On już niedługo przyjdzie i nie spóźni się”. Bóg powiedział również: 38 „Ten, który jest prawy i należy do Mnie, będzie żył dzięki wierze. Jeśli jednak odwróci się ode Mnie, straci Moją przychylność”. 39 My jednak nie należymy do tych, którzy odwracają się od Pana i ściągają na siebie zgubę. Przeciwnie, należymy do tych, którzy wierzą Mu i dostępują zbawienia.