Galater 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

✕

Anmelden
... und alle Funktionen nutzen!
Galater 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Usprawiedliwienie sprawą wiary

1 O, nierozumni Galacjanie! Kto was otumanił,* was, przed których oczami był wcześniej wymalowany* obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? 2 Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy z uczynków Prawa otrzymaliście Ducha, czy ze słuchania z wiarą?* 3 Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w Duchu, a teraz kończycie w ciele?* 4 Czy tak wiele doświadczyliście* na próżno? Rzeczywiście na próżno. 5 Czy więc Ten, który zaopatruje was w Ducha i dokonuje wśród was dzieł mocy, [czyni to] z uczynków Prawa, czy ze słuchania z wiarą? 6 Tak jak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu [to] za sprawiedliwość. 7 Wiedzcie zatem, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama. 8 Pismo zaś, które przewidywało, że Bóg będzie usprawiedliwiał narody* z wiary, już wcześniej ogłosiło Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. 9 Tak więc ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem. 10 Bo wszyscy, którzy są z uczynków Prawa, są pod przekleństwem; napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie trwa we wszystkim, co zostało napisane w zwoju Prawa, by to czynić. 11 A że w Prawie nikt nie jest usprawiedliwiany u Boga, to oczywiste, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie. 12 Prawo zaś nie jest z wiary, ale: Kto je* wypełnia, dzięki nim żyć będzie. 13 Chrystus wykupił nas od przekleństwa Prawa przez to, że zamiast nas stał się przekleństwem – bo jest napisane: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie – 14 aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan, abyśmy obietnicę Ducha otrzymali przez wiarę.

Dziedzictwo sprawą obietnicy

15 Bracia, po ludzku mówię: Uprawomocnionego postanowienia* – mimo że ludzkie – nikt nie obala i nic się do niego nie dodaje. 16 Obietnice zaś zostały ogłoszone Abrahamowi i jego nasieniu. Nie mówi: I nasionom, jako wielu, lecz jako jednemu: i twojemu nasieniu – którym jest Chrystus. 17 To zaś mówię: Przymierza* uprzednio uprawomocnionego przez Boga nie unieważnia po czterystu trzydziestu latach Prawo, by przez to podważyć obietnicę. 18 Jeśli bowiem dziedzictwo jest z Prawa, to już nie z obietnicy. Bóg zaś Abrahamowi nadał [je] z łaski przez obietnicę.

Rola Prawa

19 Czym zatem jest Prawo? Zostało dodane z powodu przestępstw – dopóki nie przyjdzie Nasienie,* któremu została dana obietnica – zarządzone przez aniołów do rąk pośrednika. 20 Pośrednik zaś nie jest jeden, Bóg natomiast jest jeden.* 21 Czy więc Prawo jest przeciw obietnicom Boga? W żadnym razie! Gdyby bowiem dane było Prawo zdolne ożywić, sprawiedliwość rzeczywiście byłaby z Prawa. 22 Ale Pismo zamyka wszystkich pod grzechem,* aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa* była udziałem tych, którzy wierzą. 23 Przed przyjściem zaś wiary, jako zamknięci, byliśmy strzeżeni przez Prawo aż do objawienia mającej nadejść wiary. 24 Tak więc Prawo stało się naszym przewodnikiem* do Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary. 25 Gdy zaś przyszła wiara, nie jesteśmy już pod przewodnikiem. 26 Wszyscy bowiem jesteście synami Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa. 27 Bo wszyscy, ilu was było ochrzczonych w Chrystusa, odzialiście się w Chrystusa. 28 Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety, gdyż wy wszyscy jesteście jedno w Jezusie Chrystusie. 29 A jeśli wy [należycie do] Chrystusa, to jesteście nasieniem Abrahama, dziedzicami – według obietnicy.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Wiara albo Prawo Mojżesza

1 Niemądrzy Galacjanie! Kto wam tak namieszał w głowach? Przecież dokładnie opowiedziałem wam o znaczeniu śmierci Jezusa Chrystusa! 2 Pozwólcie, że zadam wam tylko jedno pytanie: Czy Ducha Świętego otrzymaliście dlatego, że przestrzegaliście Prawa Mojżesza, czy dlatego, że uwierzyliście Jezusowi? 3 Chyba straciliście rozum! Rozpoczęliście życie z Bogiem dzięki Duchowi, a chcecie je doskonalić o własnych siłach? 4 Czy na próżno tyle wycierpieliście? Chyba rzeczywiście na próżno… 5 Odpowiedzcie: Czy Bóg dał wam Ducha Świętego i dokonał w was niezwykłych rzeczy dlatego, że przestrzegaliście Prawa, czy też dlatego, że uwierzyliście Mu? 6 Przecież tak samo Abraham uwierzył Bogu i na podstawie tej wiary został uniewinniony. 7 Zrozumcie więc: prawdziwymi potomkami Abrahama są ci, którzy wierzą Bogu! 8 Co więcej, Pismo już wcześniej zapowiedziało, że Bóg przez wiarę zbawi pogan. Dlatego Abraham usłyszał tę dobrą nowinę: „Dzięki tobie będą szczęśliwe wszystkie narody”. 9 Tych więc, którzy wierzą Chrystusowi, spotyka to samo szczęście, co wierzącego Abrahama. 10 Tych zaś, którzy chcą zdobyć przychylność Boga poprzez przestrzeganie Prawa, spotka Jego gniew. Pismo mówi: „Przeklęty będzie każdy, kto nie przestrzega wszystkiego, co zapisano w Prawie”. 11 Oczywiste jest więc to, że nikt nie zostanie uniewinniony przez Boga z powodu przestrzegania Prawa. Napisano bowiem: „Prawy człowiek będzie żył dzięki wierze”. 12 Natomiast droga wskazana przez Prawo Mojżesza nie opiera się na wierze, ponieważ naucza, że człowiek będzie żył dzięki przestrzeganiu Prawa. 13 Chrystus wykupił nas od przekleństwa płynącego z Prawa. Umierając na drzewie krzyża, wziął to przekleństwo na siebie, ponieważ w Prawie napisane jest: „Przeklęty będzie każdy przestępca, stracony na drzewie”. 14 W ten sposób, dzięki śmierci Chrystusa Jezusa, szczęście Abrahama zostało darowane również poganom. Wierząc Jezusowi, otrzymaliśmy więc Ducha Świętego, obiecanego przez Boga.

Prawo i obietnica

15 Przyjaciele, użyję przykładu z życia. Nikt nie lekceważy ani nie zmienia podpisanej już umowy, mimo że jest ona zawierana tylko między ludźmi. 16 Natomiast Abraham i jego potomek otrzymali obietnicę od Boga. Pismo nie mówi o wielu potomkach, ale o jednym potomku, którym jest Chrystus. 17 Wniosek jest taki, że umowa zawarta przez Boga nie może być unieważniona przez Prawo Mojżesza, nadane czterysta trzydzieści lat później. Prawo to nie może też anulować obietnicy. 18 Jeżeli musielibyśmy przestrzegać Prawa, aby otrzymać Boży dar, to nie byłby on już właściwie rezultatem Bożej obietnicy. A przecież Abraham doświadczył łaski od Boga wskutek obietnicy. 19 Jaki był zatem sens nadania Prawa Mojżesza? Zostało ono ustanowione z powodu ludzkich przestępstw i miało funkcjonować do czasu nadejścia Potomka Abrahama, który otrzymał obietnicę. Aniołowie przekazali Prawo Mojżeszowi jako mediatorowi między Bogiem a ludźmi. 20 Tam jednak, gdzie istnieje tylko jedna strona, nie potrzeba mediatora. A tak właśnie jest w przypadku Boga, który składa obietnicę. 21 Czy to znaczy, że Prawo Mojżesza jest sprzeczne z obietnicą Boga? Skądże! Gdyby ustanowił On Prawo dające ludziom życie, to rzeczywiście dzięki jego przestrzeganiu można byłoby uzyskać uniewinnienie. 22 Pismo mówi jednak, że wszyscy ludzie znajdują się w niewoli grzechu, a Boża obietnica dotyczy tylko tych, którzy uwierzyli Jezusowi Chrystusowi. 23 Do momentu przyjścia Chrystusa i nadejścia czasu wiary w Niego byliśmy pilnowani przez Prawo Mojżesza i podlegaliśmy mu. 24 Prawo to było naszym wychowawcą, prowadzącym nas do Chrystusa, abyśmy uwierzyli Mu i zostali w ten sposób uniewinnieni z grzechów. 25 Teraz, gdy nastał czas wiary, nie jesteśmy już pod opieką wychowawcy! 26 Uwierzyliście bowiem Chrystusowi i wszyscy staliście się dziećmi Boga! 27 Zostaliście zanurzeni w Chrystusa i jest On tak blisko was, jak ubranie, które macie na sobie. 28 Nie ma już więc różnicy między Żydem a poganinem, niewolnikiem a człowiekiem wolnym, mężczyzną a kobietą—zjednoczeni w Chrystusie Jezusie wszyscy stanowicie jedność. 29 A skoro należycie do Niego, jesteście potomkami Abrahama i zgodnie z obietnicą otrzymujecie dar od Boga.