Galater 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Powitanie

1 Paweł, apostoł nie od ludzi* ani przez człowieka, lecz przez Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wzbudził z martwych,* 2 oraz wszyscy bracia,* którzy są ze mną, do zgromadzeń Galacji: 3 Łaska wam i pokój* od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa, 4 który wydał samego siebie za nasze grzechy, aby w ten sposób wyrwać nas z teraźniejszego wieku złego według woli Boga i naszego Ojca, 5 któremu chwała na wieki wieków.* Amen.

Zdziwienie Pawła łatwowiernością Galacjan

6 Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od Tego, który was powołał w łasce Chrystusa, do innej ewangelii, 7 jednak innej nie ma, chyba że [są] jacyś ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusa. 8 Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą my wam ogłosiliśmy, niech będzie przeklęty! 9 Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś głosi ewangelię inną od tej, którą przejęliście, niech będzie przeklęty! 10 A teraz, czy chcę sobie zjednać ludzi, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Gdybym nadal chciał się przypodobać ludziom, nie byłbym sługą Chrystusa.

Paweł o pochodzeniu swoich wiadomości

11 Oznajmiam wam bowiem, bracia: Ewangelia głoszona wam przeze mnie nie jest według [myśli] ludzkiej; 12 bo też ani ja nie przejąłem jej od człowieka, ani mnie nie nauczono, lecz [mam ją] przez objawienie Jezusa Chrystusa. 13 Słyszeliście bowiem o moim poprzednim postępowaniu w judaizmie, że wyjątkowo prześladowałem zgromadzenie Boże i niszczyłem je, 14 i robiłem większe postępy w judaizmie niż wielu rówieśników mojego pokolenia, będąc w większym stopniu gorliwcem moich ojczystych tradycji. 15 Gdy jednak spodobało się Bogu, który mnie naznaczył od łona mojej matki i powołał przez swoją łaskę, 16 żeby objawić swego Syna we mnie,* abym Go głosił między poganami, natychmiast, nie radziłem się ciała ani krwi, 17 nie udałem się do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, ale odszedłem do Arabii,* po czym znów wróciłem do Damaszku. 18 Następnie, po trzech latach, udałem się do Jerozolimy, żeby zapoznać się z Kefasem, i przebywałem u niego piętnaście dni; 19 a innego z apostołów nie widziałem poza Jakubem, bratem Pana. 20 Te rzeczy wam piszę – oto przed obliczem Pana [oświadczam], że nie kłamię. 21 Potem poszedłem w okolice Syrii i Cylicji. 22 A osobiście byłem nieznany zgromadzeniom Judei, które są w Chrystusie. 23 A tylko słyszeli: Ten, który nas niegdyś prześladował, teraz głosi wiarę, którą wcześniej niszczył – 24 i z mego powodu chwalili Boga.

Słowo Życia

Pozdrowienie

1 Ja, Paweł, nie zostałem powołany na apostoła przez ludzi, lecz przez samego Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który wskrzesił Go z martwych. 2 Dlatego razem z wierzącymi, którzy są ze mną, piszę do kościołów w Galicji. 3 Niech Bóg, nasz Ojciec, i Pan, Jezus Chrystus, obdarzają was swoją łaską i pokojem! 4 Jezus ofiarował siebie za nasze grzechy, aby wyrwać nas z tego złego świata. A dokonał tego zgodnie z planem Boga, naszego Ojca, 5 któremu należy się wieczna chwała. Amen!

Nie ma innej dobrej nowiny

6 Jestem zdumiony tym, że tak szybko odchodzicie od Boga, który w swojej łasce powołał was do życia w Chrystusie, i że szukacie innej dobrej nowiny. Ale innej dobrej nowiny nie ma! 7 Są tylko ludzie, którzy oszukują was i chcą zmienić treść nowiny o Chrystusie. 8 Gdyby jednak ktoś—nawet jakiś wierzący z naszego grona albo anioł z nieba!—przedstawił wam dobrą nowinę inną od tej, którą od nas usłyszeliście, niech będzie przeklęty! 9 Jeszcze raz to powtórzę: Jeśli ktokolwiek głosiłby wam dobrą nowinę inną od tej, którą już przyjęliście, niech będzie przeklęty! 10 Jak myślicie? Czy mówiąc to chcę zdobyć przychylność ludzi, czy Boga? Czy chcę w ten sposób zadowolić jakiegoś człowieka? Jeśli taki byłby mój cel, nie byłbym dobrym sługą Chrystusa.

Paweł powołany przez Boga

11 Przyjaciele, zapewniam was, że głoszona przeze mnie dobra nowina nie została wymyślona przez ludzi. 12 Nie przekazał mi jej żaden człowiek ani od nikogo się jej nie nauczyłem. Objawił mi ją osobiście sam Jezus Chrystus! 13 Wiecie zapewne, że kiedyś, jako wyznawca judaizmu, bezlitośnie prześladowałem kościół Boży i próbowałem go zniszczyć. 14 Byłem chyba najgorliwszy ze wszystkich ludzi w kraju—stałem się wręcz fanatykiem tradycji naszych przodków. 15 Bóg jednak wybrał mnie jeszcze przed moim urodzeniem i przyciągnął mnie do siebie swoją łaską. 16 Uczynił to, aby przeze mnie objawić światu swojego Syna i abym przekazał poganom dobrą nowinę o Jezusie. Gdy poznałem Jezusa, nikogo nie pytałem, co mam robić. 17 Nie poszedłem nawet do Jerozolimy—do tych, którzy zostali apostołami wcześniej ode mnie. Skierowałem się wówczas do Arabii, a potem wróciłem do Damaszku. 18 Dopiero po trzech latach udałem się do Jerozolimy, aby odwiedzić Piotra. Spędziłem z nim jednak tylko piętnaście dni. 19 Spośród innych apostołów nie spotkałem wówczas nikogo oprócz Jakuba, brata naszego Pana. 20 A Bóg mi świadkiem, że mówiąc to, nie kłamię. 21 Zaraz po tym skierowałem się w okolice Syrii i Cylicji, 22 tak że wierzący z kościołów Chrystusa w Judei nie wiedzieli nawet, jak wyglądam. 23 Słyszeli jedynie wieści o tym, że ich dawny prześladowca głosi teraz wiarę, którą przedtem zwalczał. 24 I z mojego powodu wielbili Boga.

Galater 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia