Hesekiel 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Powołanie

1 I powiedział do mnie: Synu człowieczy!* Stań na swoje nogi, a będę z tobą rozmawiał!

2 I wstąpił we mnie Duch,* gdy rozmawiał ze mną,* i postawił mnie na nogi, i słyszałem zwracającego się do mnie.

3 I powiedział do mnie: Synu człowieczy! Posyłam Ja cię do synów Izraela,* do narodu buntowników,* którzy zbuntowali się przeciwko Mnie – oni i ich ojcowie – odstąpili ode Mnie* [i trwają w tym] aż do dnia dzisiejszego,

4 i do synów o hardej twarzy i upartym sercu – do nich Ja cię posyłam,* a ty mów do nich: Tak mówi Pan JHWH!

5 A oni, czy będą słuchać, czy przestaną* – gdyż są oni domem buntu – poznają, że prorok był pośród nich.

6 A ty, synu człowieczy, nie bój się ich i nie bój się ich słów, gdyż z tobą ciernie* i osty,* i przebywasz wśród skorpionów. Nie bój się ich słów i nie drżyj przed ich twarzami,* gdyż to dom buntu!

7 Lecz oznajmiaj im moje słowa – czy będą słuchać, czy przestaną – gdyż są zbuntowani.

8 Ty więc, synu człowieczy, słuchaj, co Ja ci oznajmiam. Nie bądź zbuntowany jak dom buntu. Otwórz swoje usta i zjedz, co ci podaję!

9 A gdy spojrzałem, oto ręka była wyciągnięta do mnie, i oto w niej zwój księgi.

10 I rozwinął go przede mną. Był on zapisany z jednej i z drugiej strony. Były zaś na nim wypisane skargi,* żal* i biadanie.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).