Daniel 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Spotkanie Daniela z aniołami

1 W trzecim* roku Cyrusa, króla perskiego, objawiło się Słowo Danielowi, któremu nadano imię Belteszasar. Słowo to jest prawdziwe, a zastęp [walczących]* wielki. I rozważał to Słowo, i w widzeniu dano mu zrozumienie.

2 W dniach tych ja, Daniel, smuciłem się przez trzy siódemki.*

3 Nie jadłem smacznych potraw* ani mięsa, nie brałem do ust wina, nie namaszczałem się olejkiem, aż do wypełnienia się trzech siódemek dni.

4 A dwudziestego czwartego dnia pierwszego miesiąca* byłem nad brzegiem wielkiej rzeki,* to jest Tygrysu.

5 I podniosłem swoje oczy i zobaczyłem, a oto jakiś mężczyzna. Ubrany był w len, a jego biodra przepasane złotem Ufaz.*

6 Jego ciało było jak topaz,* jego twarz z wyglądu jak błyskawica, a jego oczy jak pochodnie ogniste. Jego ramiona i jego stopy były jak błysk polerowanej miedzi, a dźwięk jego głosu był potężny jak odgłos grzmotu.

7 I tylko ja sam, Daniel, oglądałem ten widok, a ludzie, którzy byli ze mną, nie oglądali tego widoku, ale spadło na nich wielkie drżenie i uciekli ukryć się.

8 A ja zostałem sam i oglądałem ten wielki widok, ale odstąpiła mnie siła, moja żwawość zamieniła się we mnie w ociężałość* i nie zachowałem siły.

9 I usłyszałem dźwięk jego słów; a gdy usłyszałem dźwięk jego słów, upadłem na twarz, zapadając w sen z twarzą do ziemi.

10 Ale oto dotknęła mnie jakaś ręka i potrząsnęła mnie [tak, że oparłem się] na kolanach i na dłoniach mych rąk.

11 I powiedział do mnie: Danielu, człowieku, cenny skarbie, zrozum słowa, które ja mówię do ciebie, i stań tam, gdzie stoisz, bo teraz jestem posłany do ciebie! A gdy wypowiedział do mnie te słowa, powstałem, drżąc.

12 Wtedy powiedział do mnie: Nie bój się, Danielu, gdyż od pierwszego dnia, kiedy nastawiłeś swoje serce, aby zrozumieć i aby uniżyć się przed swoim Bogiem, twoje słowa zostały wysłuchane, a ja przyszedłem z powodu twoich słów!

13 Lecz książę królestwa perskiego przeciwstawiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, ale oto Michał, jeden z pierwszych książąt, przyszedł, by mi pomóc, a ja byłem pozostawiony* tam przy królach Persji

14 i przyszedłem, aby dać ci zrozumienie tego, co ma spotkać twój lud w dniach ostatecznych, bo widzenie jeszcze dla tych dni.*

15 Gdy on wypowiadał do mnie te słowa, opuściłem twarz ku ziemi i zaniemówiłem.

16 A oto [ktoś] jakby [na] podobieństwo synów ludzkich dotknął moich warg – i otworzyłem usta, i przemówiłem do stojącego przede mną: Panie mój, w czasie widzenia opadły mnie bóle i nie zachowałem siły.

17 I jak może taki sługa mojego pana rozmawiać z takim panem jak ty? Bo ja już nie mam siły, aby stać, i nie ma we mnie tchu.

18 I ponownie dotknął mnie [ktoś] z wyglądu jak człowiek i wzmocnił mnie,

19 i powiedział: Nie bój się, człowieku, cenny skarbie, pokój ci! Bądź mężny i bądź mężny! A gdy rozmawiał ze mną, wzmocniłem się i powiedziałem: Niech mówi mój pan, bo mnie posiliłeś.

20 I powiedział: Czy wiesz, dlaczego przyszedłem do ciebie? Lecz teraz muszę wrócić, aby walczyć z księciem Persji, a gdy wyruszę, oto przyjdzie książę Grecji.

21 Ale oznajmię ci to, co zostało napisane w piśmie prawdy. I nie ma ani jednego, kto by mocował się przy mnie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).