1.Chronik 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Obietnica trwałości dynastii Dawida

1 Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, powiedział Dawid do proroka Natana: Oto ja mieszkam w domu cedrowym, a skrzynia Przymierza z JHWH – pod zasłonami.

2 Wtedy Natan odpowiedział Dawidowi: Czyń wszystko, co masz w swoim sercu, ponieważ Bóg jest z tobą.

3 Ale jeszcze tej samej nocy stało się Słowo Boga do Natana,* tej treści:

4 Idź i powiedz Dawidowi, mojemu słudze: Tak mówi JHWH: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie.*

5 Owszem, od dnia mojego wyprowadzenia Izraela do dnia dzisiejszego nie mieszkałem w domu, ale przemieszczałem się z namiotu do namiotu i z przybytku [do przybytku].*

6 [Lecz] czy kiedykolwiek, [w czasie], gdy przemieszczałem się wśród całego Izraela, przemówiłem choć słowem do któregoś z sędziów* Izraela, któremu przykazałem paść mój lud, tymi słowy: Dlaczego nie zbudowaliście Mi cedrowego domu?

7 Teraz więc tak powiedz mojemu słudze, Dawidowi: Tak mówi JHWH Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska, zza owiec, abyś był księciem* nad moim ludem, nad Izraelem,

8 i byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek poszedłeś, i wytępiłem sprzed ciebie wszystkich twoich wrogów; uczynię* ci też* imię, jak imię wielkich, którzy żyją na tej ziemi.

9 I wyznaczę miejsce mojemu ludowi Izraelowi, zasadzę [tam] go i będzie mieszkał u siebie, nie będzie drżał i już więcej nie będą go trapić* nikczemnicy, tak jak na początku,

10 od dni, w których wyznaczałem sędziów nad moim ludem Izraelem – i upokorzę wszystkich twoich wrogów. Ogłaszam ci* też, że JHWH zbuduje ci dom!

11 A kiedy dopełnią się twoje dni, aby pójść* z twoimi ojcami, wzbudzę ci po tobie twojego potomka, który będzie z twoich synów* – i utrwalę jego panowanie.

12 On zbuduje mi dom, a [Ja] utrwalę jego tron na wieki.

13 Ja mu będę ojcem, a on będzie Mi synem, nie odejmę mu [też] mojej łaski, jak odjąłem ją temu, który był przed tobą.

14 I dam mu ostoję w moim domu i w moim królestwie na wieki – i jego tron będzie pewny na wieki.

15 Natan przemówił do Dawida stosownie do wszystkich tych słów i stosownie do całego tego widzenia.

Modlitwa dziękczynna Dawida

16 Wtedy król Dawid przyszedł, usiadł przed obliczem JHWH i powiedział: Kim ja jestem, JHWH, Boże, i czym jest mój dom, że doprowadziłeś mnie aż dotąd?*

17 Lecz uznałeś to za niewiele w swoich oczach, Boże, więc zapowiedziałeś domowi swojego sługi odległą [przyszłość] i dałeś mi, JHWH, Boże, zobaczyć* jakby obrót przyszłych ludzkich [spraw]!

18 Co więc jeszcze może dodać Ci Dawid przy takim [obdarzeniu] chwałą Twego sługi?* Ty bowiem znasz* swojego sługę.

19 JHWH, ze względu na swojego sługę* i według swojego serca uczyniłeś całą tę wielką rzecz, aby dać znać o tych wszystkich wielkich sprawach.*

20 JHWH, nikt nie jest taki, jak Ty, i oprócz Ciebie nie ma Boga, w niczym, o czym słyszeliśmy na własne uszy.

21 Bo który lud jest jak Twój [lud], Izrael, jedyny naród na ziemi, po który wybrał się Bóg, aby wykupić sobie lud i zapewnić sobie imię, wielkość i [poczucie] grozy z powodu wypędzenia narodów sprzed Twojego ludu, który wykupiłeś z Egiptu?

22 I obrałeś sobie swój lud, Izrael, na własny lud na wieki. Ty też, JHWH, stałeś się jego Bogiem!

23 Teraz więc, JHWH, uwiarygodnij na wieki to Słowo, które wypowiedziałeś o swoim słudze i o jego domu, i uczyń, jak zapowiedziałeś.

24 Niech się też uwiarygodni i wsławi Twoje imię na wieki, by mówiono: Pan Zastępów, Bóg Izraela, jest Bogiem dla Izraela – a dom Dawida, twojego sługi, niech będzie trwały przed Twoim obliczem.

25 Gdyż Ty, mój Boże, objawiłeś swojemu słudze,* że zbudujesz mu dom, dlatego twój sługa znalazł [odwagę], by modlić się przed Twoim obliczem.

26 A teraz, JHWH, Ty jesteś tym [prawdziwym] Bogiem i zapowiedziałeś swojemu słudze całe to dobro.

27 Teraz zaś zechciałeś pobłogosławić dom swojego sługi, aby trwał przed Twoim obliczem na wieki – tak, Ty, JHWH, pobłogosławiłeś i jest [on] błogosławiony na wieki.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).