1.Korinther 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

1.Korinther 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Prawa apostoła

1 Czy nie jestem wolny? Czy nie jestem apostołem? Czy nie widziałem Jezusa, naszego Pana? Czy wy nie jesteście moim dziełem w Panu? 2 Jeśli nawet dla innych nie jestem apostołem, to dla was jestem; pieczęcią mojego apostolstwa wy jesteście w Panu. 3 Moja obrona przeciw tym, którzy mnie oskarżają, jest taka: 4 Czy nie mamy prawa jeść i pić? 5 Czy nie mamy prawa brać z sobą siostry – kobiety,* jak i pozostali apostołowie i bracia Pana oraz Kefas? 6 Czy tylko ja i Barnaba nie mamy prawa nie pracować? 7 Kto kiedy pełni służbę żołnierską na własny koszt? Kto zasadza winnicę i nie je jej owocu? Albo kto pasie stado i nie spożywa mleka ze stada? 8 Czy mówię to tylko po ludzku? Czy i Prawo tego nie mówi? 9 Bo to w Prawie Mojżesza jest napisane: Młócącemu bydlęciu nie zawiążesz pyska. Czy Bóg troszczy się tylko o bydlęta? 10 Czy nie mówi tego przede wszystkim ze względu na nas? Ze względu na nas bowiem jest napisane, że oracz winien orać w nadziei, a młocarz [młócić] w nadziei udziału [w plonach]. 11 Jeśli my wam posialiśmy [dobra] duchowe, to cóż wielkiego, jeśli my wasze cielesne zbierzemy? 12 Jeśli inni w waszym prawie uczestniczą, dlaczego nie tym bardziej my? Nie skorzystaliśmy jednak z tego prawa, ale wszystko znosimy, aby żadnej przeszkody nie czynić ewangelii Chrystusa. 13 Czy nie wiecie, że ci, którzy przy poświęconych pracują, to, co ze świątyni, jedzą, [a] ci, którzy przy ołtarzu służą, w ołtarzu mają udział? 14 Tak też i Pan zarządził, aby ci, którzy ewangelię głoszą, z ewangelii żyli. 15 Ja jednak nie skorzystałem z żadnej z tych rzeczy. Nie piszę* zaś tego, aby tak stało się ze mną; bo wolałbym raczej umrzeć, niż… – mojej chluby nikt mnie nie pozbawi. 16 Jeśli bowiem głoszę ewangelię, nie jest to moją chlubą – spoczywa na mnie powinność;* biada mi bowiem, jeślibym ewangelii nie głosił. 17 Bo jeśli czynię to ochotniczo, mam zapłatę; jeśli zaś nieochotniczo, to sprawuję powierzony mi zarząd. 18 W czym więc ta moja zapłata? [W tym], że głosząc za darmo, czynię wkład* w tę ewangelię przez niekorzystanie z mojego prawa [do udziału] w ewangelii. 19 Bo jako wolny od wszystkich, uczyniłem się niewolnikiem wszystkich, abym tym liczniejsze grono pozyskał. 20 I stałem się dla Żydów jak Żyd, aby Żydów pozyskać; dla tych, którzy są pod Prawem, jak ten, który jest pod Prawem – choć sam nie jestem pod Prawem – aby tych, którzy są pod Prawem, pozyskać. 21 Dla tych, którzy są bez Prawa, jak ten, który jest bez Prawa – choć nie jestem bez Prawa Bożego, lecz pod Prawem Chrystusa – aby tych, którzy są bez Prawa, pozyskać. 22 Dla słabych stałem się słaby, aby słabych pozyskać; dla wszystkich stałem się wszystkim, żeby przynajmniej niektórych zbawić. 23 A wszystko to czynię dla ewangelii, aby stać się jej współuczestnikiem.* 24 Czy nie wiecie, że biegacze na stadionie* wprawdzie wszyscy biegną, ale tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, abyście [ją] zdobyli. 25 A każdy zawodnik wszystko w sobie opanowuje,* tamci wprawdzie, aby zdobyć zniszczalny wieniec, my zaś niezniszczalny. 26 Ja – zgodnie z tym – tak biegnę, nie jakby bez celu, tak boksuję, nie jakbym okładał powietrze; 27 ale podbijam* moje ciało i biorę je w niewolę, abym w jakiś sposób ogłosiwszy innym, sam nie okazał się niewypróbowany.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Paweł apostołem

1 Czy nie jestem zupełnie wolny? Czy nie jestem apostołem? Czy nie widziałem na własne oczy Jezusa, naszego Pana? Czy to nie dzięki mojej służbie należycie do Niego? 2 Nawet jeśli inni nie uważają mnie za apostoła, to wy jesteście żywym dowodem tego, że jako apostoł służę Panu. 3 Moja linia obrony wobec oskarżających mnie będzie taka: 4 Czy nie wolno nam korzystać z waszej gościnności? 5 Czy nie wolno nam poślubić wierzącej kobiety i zabrać jej ze sobą w podróż? Tak przecież czynią inni apostołowie oraz bracia naszego Pana. Podobnie postąpił również Piotr. 6 Czy tylko ja i Barnaba musimy zarabiać na własne utrzymanie? 7 Czy żołnierz, pełniący służbę, utrzymuje się za własne pieniądze? Czy rolnik nie korzysta z owoców swojej pracy? Czy pasterz doglądający owiec nie może napić się ich mleka? 8 Nie jest to mój wymysł, ale nakaz Prawa Mojżesza. 9 Czytamy w nim: „Nie będziesz zawiązywał pyska wołowi, który młóci zboże”. Czy Bóg miał na myśli tylko woła? 10 To, że ci, którzy orzą i młócą, mogą spodziewać się udziału w zbiorach, zostało zapisane również ze względu na nas. 11 Skoro zasialiśmy w waszych sercach dobra duchowe, to co w tym dziwnego, że będziemy korzystać z waszych dóbr materialnych? 12 Skoro inni z nich korzystają, to dlaczego my byśmy nie mogli? My jednak nie skorzystaliśmy z tego prawa, ale sami pracujemy na własne utrzymanie, aby nie stwarzać przeszkód dobrej nowinie o Chrystusie. 13 Czy nie wiecie, że pracownicy świątyni korzystają z przynoszonej tam żywności? Podobnie jest z tymi, którzy pracują przy ołtarzu Bożym—korzystają z tego, co ludzie przynoszą w ofierze. 14 Pan ustalił również, żeby ci, którzy głoszą dobrą nowinę, byli utrzymywani przez innych wierzących. 15 Ale ja nie korzystałem z tego prawa! Nie piszę tego teraz, ponieważ czegoś od was chcę. Wolałbym umrzeć z głodu niż pozbawić się satysfakcji z tego, że pełnię służbę bez zapłaty. 16 To, że opowiadam ludziom dobrą nowinę, nie jest żadną moją zasługą. To po prostu mój obowiązek! Marny byłby bowiem mój los, gdybym tego nie robił. 17 Jeśli opowiadałbym ją z własnej dobrej woli, zasługiwałbym na zapłatę. Ale ja otrzymałem to zadanie od Pana. 18 Jaką więc mam zapłatę? Moją nagrodą jest właśnie to, że głoszę dobrą nowinę bez zapłaty i nie korzystam z należnego mi prawa.

Jak używać wolności

19 Jestem wolny, ale stałem się sługą wszystkich, aby w ten sposób pozyskać dla Chrystusa jak najwięcej osób. 20 Gdy jestem wśród Żydów, postępuję jak Żyd, aby pozyskać Żydów. Gdy jestem wśród przestrzegających Prawa Mojżesza, również przestrzegam go, choć mu nie podlegam. Chcę jednak w ten sposób pozyskać ich. 21 Gdy jestem wśród pogan, którzy nie przestrzegają tego Prawa, również żyję bez niego, chcąc pozyskać pogan. Postępując tak, oczywiście nie odrzucam Bożego prawa, bo podlegam prawu Chrystusa. 22 Gdy jestem wśród ludzi, których wiara jest jeszcze słaba, również okazuję moją słabość, chcę bowiem pozyskać także ich. Szukam ze wszystkimi wspólnego języka, aby choć niektórych doprowadzić do zbawienia. 23 Wszystko to robię ze względu na dobrą nowinę, aby mieć udział w jej głoszeniu.

Trudna droga do zwycięstwa

24 Na stadionie biegnie wielu zawodników, ale wygrywa tylko pierwszy. Wy również biegnijcie tak, aby wygrać! 25 Każdy zawodnik, pragnąc zwycięstwa, odmawia sobie wielu rzeczy. Czyni to, ponieważ chce zdobyć nagrodę. Jego nagroda jest jednak przemijająca, nasza zaś—wieczna! 26 Dlatego ja nie biegnę na oślep i nie zadaję ciosów w powietrze. 27 Panuję nad własnym ciałem i podporządkowuję je sobie, abym głosząc dobrą nowinę innym, sam nie został zdyskwalifikowany.