Lukas 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostrzeżenie przed wywoływaniem skandali

1 Następnie powiedział do swoich uczniów: Niemożliwe jest, by nie doszło do skandali,* lecz biada temu, który je wywołuje. 2 Korzystniej by mu było, gdyby kamień młyński zawisł mu wokół szyi i został wrzucony do morza, niż by przez skandal przyczynił się do upadku jednego z tych małych. 3 Uważajcie na siebie!* Jeśliby zgrzeszył twój brat,* upomnij go, i jeśli się opamięta, odpuść mu. 4 I jeśliby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – odpuść mu.

Moc wiary

5 Apostołowie powiedzieli do Pana: Dodaj nam wiary. 6 Pan zaś odpowiedział: Gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy, moglibyście powiedzieć tej czarnej morwie:* Wykorzeń się i zasadź się w morzu – i usłuchałaby was.*

Właściwa samoocena

7 Kto zaś z was, mając sługę zajętego przy orce lub wypasie, powie mu, gdy ten wróci z pola: Wejdź i zaraz spocznij przy stole? 8 Czy nie powie mu raczej: Przygotuj coś na wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? 9 Czy ma wdzięczność dla sługi za to, że wykonał, co [mu] polecono?* 10 Tak i wy, gdy wykonacie wszystko, co wam polecono, mówcie: Jesteśmy niepotrzebnymi* sługami; wykonaliśmy to, co było naszą powinnością.*

Uzdrowienie dziesięciu trędowatych

11 W czasie podążania do Jerozolimy,* przechodził środkiem Samarii i Galilei. 12 Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych mężczyzn, którzy stanęli z daleka 13 i donośnym głosem zawołali: Jezusie! Mistrzu! Zmiłuj się nad nami! 14 Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A kiedy szli, zostali oczyszczeni. 15 Jeden zaś z nich, gdy zobaczył, że został wyleczony, zawrócił, głośno chwaląc Boga. 16 Upadł też na twarz u Jego stóp i dziękował Mu; a był on Samarytaninem. 17 Wtedy Jezus zapytał: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Dziewięciu więc gdzie? 18 Czy nie znalazł się nikt, kto by zawrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec? 19 I powiedział mu: Wstań i idź! Twoja wiara cię ocaliła.

O przyjściu Królestwa Bożego

20 Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie.* 21 Ani nie będą mówić: Oto tu! albo: Tam! Oto bowiem Królestwo Boże jest wewnątrz was. 22 Powiedział też do uczniów: Nadejdą dni, gdy będziecie pragnęli zobaczyć jeden z dni Syna Człowieczego, ale nie zobaczycie. 23 I będą do was mówić: Oto tam! Albo: Oto tu! Nie idźcie ani nie biegnijcie. 24 Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci z jednego krańca nieba aż po drugi, tak będzie z Synem Człowieczym w Jego Dniu. 25 Najpierw jednak musi wiele wycierpieć, być poddany próbie i odrzucony* przez to pokolenie.* 26 I jak było za dni Noego, tak też będzie za dni Syna Człowieczego. 27 Jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki i nastał potop – i wygubił wszystkich. 28 Podobnie było też za dni Lota: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali, 29 a w dniu, gdy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba ogień z siarką i wygubił wszystkich. 30 Tak właśnie będzie w dniu, gdy objawi się Syn Człowieczy. 31 W tym dniu, jeśli ktoś będzie na dachu, a jego rzeczy w domu, niech nie schodzi na dół, aby je zabrać; i kto będzie na polu, podobnie, niech nie wraca z powrotem. 32 Pamiętajcie o żonie Lota. 33 Kto będzie próbował uchronić swoją duszę, straci ją, a kto ją straci, zachowa ją przy życiu. 34 Mówię wam: Tej nocy dwaj będą na jednym posłaniu, jeden będzie wzięty,* drugi pozostawiony. 35 Dwie mleć będą w tym samym miejscu, jedna będzie wzięta, druga pozostawiona. 36 Dwóch będzie na polu; jeden będzie wzięty, drugi pozostawiony.* 37 Wtedy Go zapytali: Gdzie, Panie?* On zaś odpowiedział im: Gdzie padlina, tam zbiorą się sępy.

Słowo Życia

Grzech i przebaczenie

1 Innym razem rzekł Jezus do uczniów: —Zepsucie jest nieuniknione, ale marny los człowieka, który nakłania innych do grzechu! 2 Lepiej byłoby, aby przywiązano mu do szyi młyński kamień i utopiono go w morzu, niż żeby z jego powodu upadł choćby jeden z najmniejszych moich uczniów. 3 Uważajcie na siebie!—kontynuował. —Jeśli inny wierzący zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, okaż mu przebaczenie. 4 Nawet gdyby grzeszył przeciw tobie siedem razy dziennie, lecz za każdym razem przychodził mówiąc: „Opamiętałem się, wybacz mi!”, przebacz mu.

Wiara i wdzięczność

5 Apostołowie zwrócili się wtedy do Jezusa: —Panie, spraw, byśmy mocniej wierzyli. 6 —Gdybyście mieli wiarę choćby jak ziarnko gorczycy—odpowiedział—moglibyście powiedzieć do tego drzewa morwowego: „Wyrwij się z korzeniami i rzuć się do morza!”, a ono by was posłuchało. 7 I dodał: —Jeśli wasz sługa wraca do domu po pracy w polu lub na pastwisku, czy mówicie mu: „Idź i odpocznij”? 8 Nie. Mówicie raczej: „Teraz przygotuj kolację i usługuj mi, aż się najem i napiję. A potem ty będziesz mógł zjeść”. 9 Przecież nie dziękujecie słudze za wykonanie tego, co jest jego normalnym obowiązkiem. 10 Dlatego i wy nie spodziewajcie się pochwały, gdy wykonacie to, co wam poleciłem, ale mówcie: „Jesteśmy sługami. Spełniliśmy jedynie nasz obowiązek”.

Dziesięciu trędowatych

11 Podążając w kierunku Jerozolimy, Jezus przechodził przez graniczne tereny Galilei i Samarii. 12 Gdy wchodził do pewnej wioski, spotkał dziesięciu trędowatych. 13 Ci, zachowując obowiązujący dystans, zawołali: —Jezusie, Mistrzu, zlituj się nad nami! 14 On spojrzał na nich i rzekł: —Idźcie i poproście, aby zbadali was kapłani. A gdy byli jeszcze w drodze, zostali całkowicie uzdrowieni. 15 Jeden z nich, widząc, co się stało, szybko powrócił do Jezusa, głośno wielbiąc Boga. 16 Rzucił się Mu do stóp i gorąco dziękował za uzdrowienie. A był to człowiek z pogardzanej przez wszystkich Samarii. 17 —Czy nie uzdrowiłem dziesięciu?—zapytał Jezus. —Gdzie jest pozostałych dziewięciu? 18 Dlaczego i oni nie wrócili, aby podziękować za to Bogu—tylko ten cudzoziemiec? 19 Potem zwrócił się do uzdrowionego: —Możesz odejść. Uwierzyłeś i dlatego odzyskałeś zdrowie.

Nadchodzące królestwo Boże

20 Pewnego razu faryzeusze zapytali Jezusa, kiedy nastanie królestwo Boże. —Królestwo Boże nadejdzie niezauważalnie—odpowiedział. 21 —Nikt nie powie: „Tu jest!” albo: „Jest tam!”. Królestwo Boże jest bowiem wśród was. 22 Później, zwracając się do uczniów, powiedział: —Przyjdzie czas, że zapragniecie abym Ja, Syn Człowieczy, choć na chwilę znów był z wami, ale nie będzie Mnie. 23 Będą wam mówili: „Mesjasz jest tam!” albo: „Tu się pojawił!”, ale nie biegajcie i nie szukajcie Mnie. 24 Gdy powtórnie przyjdę, będzie to tak widoczne, jak błyskawica na niebie. 25 Najpierw jednak spotkają Mnie straszne cierpienia i zostanę odrzucony przez to pokolenie. 26 Czas mojego przybycia będzie podobny do czasów Noego. 27 Ludzie wtedy zwyczajnie jedli i pili, zawierali małżeństwa—aż do chwili, gdy Noe wszedł do arki. Wtedy przyszedł potop i wszyscy zginęli. 28 Czas ten będzie również podobny do czasów Lota, kiedy to ludzie jak zwykle jedli, pili, kupowali, sprzedawali, uprawiali ziemię, budowali 29 —aż do dnia, gdy Lot opuścił grzeszną Sodomę. Wtedy na miasto spadł z nieba ogień z siarką i wszystkich wytracił. 30 Tak samo będzie w czasie mojego objawienia. 31 Jeśli tego dnia będziecie na tarasie, nie wchodźcie do domu, aby zabrać swoje rzeczy. Jeśli będziecie na polu, również nie wracajcie do domu. 32 Przypomnijcie sobie, co spotkało żonę Lota. 33 Kto kocha swoje życie, utraci je. Lecz ten, kto poświęci życie dla Mnie, odnajdzie je. 34 Wiedzcie, że w noc mojego powrotu z dwóch osób śpiących w jednym łóżku jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona. 35 Z dwóch kobiet, pracujących w domu, jedna zostanie wzięta, druga zaś pozostawiona. 36 Z dwóch ludzi pracujących w polu, jeden zostanie wzięty, a drugi pozostawiony. 37 —Panie, gdzie się to wszystko wydarzy?—zapytali uczniowie. —Gdzie jest padlina, tam w naturalny sposób pojawiają się i sępy—odrzekł Jezus.

Lukas 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia