Lukas 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

✕

Anmelden
... und alle Funktionen nutzen!
Lukas 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Lekcja modlitwy

1 I stało się, gdy modlił się w jakimś miejscu i skończył, że któryś z Jego uczniów powiedział do Niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nauczył swoich uczniów. 2 Wtedy im powiedział: Gdy się modlicie, mówcie: Ojcze,* niech będzie poświęcone Twoje imię;* niech Twoje Królestwo nastanie.* 3 Naszego powszedniego chleba* dawaj* nam każdego dnia* 4 i odpuść nam nasze grzechy,* bo i* my sami odpuszczamy* każdemu, kto jest nam dłużny,* i nie wprowadzaj nas w pokusę.* 5 Powiedział też do nich: Kto z was będzie miał przyjaciela, do którego uda się o północy i powie: Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów, 6 bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam mu co podać, 7 a tamten odpowie ze środka: Nie zadawaj mi trudu, drzwi już zamknięte,* moje dzieci są ze mną na posłaniu – nie mogę wstać i dać ci? 8 Mówię wam, nawet jeśli nie wstanie i nie da mu dlatego, że jest jego przyjacielem, to dla jego natręctwa* wstanie i da mu, ile potrzebuje.

O pewności powodzenia

9 I Ja wam mówię: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. 10 Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kołaczącemu otworzą. 11 Który z was, ojców, [jeśli go] syn poprosi o rybę, zamiast ryby daje mu węża? 12 Albo [jeśli] poprosi o jajko, da mu skorpiona? 13 Jeśli więc wy, chociaż źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Pomówienia o współpracę z szatanem

14 I wypędzał demona, ten zaś był niemy. Kiedy demon wyszedł, niemy przemówił, a tłumy były zdumione. 15 Niektórzy z nich jednak stwierdzili: Wypędza demony przez Beelzebula,* władcę demonów. 16 Inni zaś, wystawiając [Go] na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. 17 On zaś, świadom ich myśli, powiedział do nich: Każde królestwo podzielone samo w sobie, pustoszeje, i dom na dom się wali. 18 Więc jeśli szatan jest sam w sobie podzielony, jak ostoi się jego królestwo? Mówicie bowiem, że przez Beelzebula wypędzam demony. 19 Jeśli zaś Ja przez Beelzebula wypędzam demony, przez kogo wypędzają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. 20 Jeśli Ja jednak palcem Bożym wypędzam demony, to przyszło do was Królestwo Boże. 21 Gdy dobrze uzbrojony siłacz strzeże swego dziedzińca, jego mienie pozostaje w spokoju. 22 Lecz gdy nadciągnie mocniejszy od niego i pokona go, zabiera mu jego zbroję, na której polegał, i rozdaje jego łupy. 23 Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto ze Mną nie gromadzi – rozprasza.

Niebezpieczeństwo opętania

24 Gdy duch nieczysty wychodzi z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych* w poszukiwaniu wytchnienia. Gdy go jednak nie znajdzie, mówi: Wrócę do mojego domu, skąd wyszedłem. 25 Przychodzi i zastaje [go] wymiecionym oraz przyozdobionym. 26 Wtedy idzie, bierze z sobą siedem innych duchów, gorszych niż on sam, wchodzą i mieszkają tam. I staje się koniec* tego człowieka gorszy niż początek. 27 Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu podniosła głos i zawołała do Niego: Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. 28 On zaś odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i przestrzegają go.

Znak Jonasza

29 Gdy wokół narastały tłumy, zaczął mówić: To pokolenie jest pokoleniem złym; szuka znaku, ale znak nie będzie mu dany – poza znakiem Jonasza. 30 Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla Niniwejczyków, tak też Syn Człowieczy stanie się dla tego pokolenia. 31 Królowa Południa powstanie na sądzie wraz z ludźmi tego pokolenia i potępi ich, gdyż z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj jest coś więcej niż Salomon. 32 Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępią je, gdyż opamiętali się na wezwanie Jonasza, a oto tutaj jest coś więcej niż Jonasz.

O ważności punktu widzenia

33 Nikt nie zapala lampy i nie stawia jej w ukryciu ani pod miarą* [do ziarna], ale na podstawku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło. 34 Lampą ciała jest twoje oko. Gdy twoje oko jest zdrowe, to i całe twoje ciało jest jasne, ale gdy jest chore,* twoje ciało jest ciemne. 35 Dbaj więc o to, aby światło, które jest w tobie, nie było ciemnością. 36 Jeśli zatem całe twoje ciało jest jasne i nie ma w nim części ciemnej, to będzie jasne całe, jak gdyby lampa oświecała cię [swoim] blaskiem.

Mowa przeciw obłudzie

37 Gdy to powiedział, pewien faryzeusz poprosił Go, żeby zjadł u niego śniadanie. Wszedł więc i spoczął [przy stole]. 38 Widząc to, faryzeusz zdziwił się, że przed posiłkiem nie zanurzył najpierw [rąk].* 39 Pan zaś powiedział do niego: Teraz wy, faryzeusze, oczyszczacie zewnętrzną stronę kubka i misy,* a wasze wnętrze zawiera grabież i zło. 40 Bezmyślni! Czy Ten, który uczynił to, co na zewnątrz, nie uczynił i tego, co wewnątrz? 41 Dajcie jałmużnę raczej z tego, co wewnątrz, a wtedy wszystko będzie dla was czyste. 42 Lecz biada wam, faryzeuszom, że dajecie dziesięcinę z mięty, ruty i z każdego ziela, a pomijacie* sąd i miłość Boga – to należało czynić, a i tamtego nie zaniedbać.* 43 Biada wam, faryzeuszom, że lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynkach. 44 Biada wam, że jesteście jak nieoznaczone grobowce, których ludzie chodzący na górze, są nieświadomi. 45 Wtedy odezwał się jakiś znawca Prawa: Nauczycielu, mówiąc te rzeczy, i nas znieważasz. 46 On zaś powiedział: I wam, znawcom Prawa, biada, że obciążacie ludzi brzemionami nie do uniesienia, a sami nie dotykacie* tych brzemion nawet jednym z waszych palców. 47 Biada wam, że budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich pozabijali. 48 A zatem jesteście świadkami i wtórujecie postępkom swoich ojców, gdyż oni ich pozabijali, wy zaś budujecie im grobowce.* 49 Dlatego też Mądrość Boża* powiedziała: Poślę do nich proroków i apostołów i spośród nich niektórych zabiją i będą prześladować, 50 aby od tego pokolenia domagano się krwi wszystkich proroków, przelanej od założenia świata – 51 od krwi Abla aż do krwi Zachariasza,* który został zabity pomiędzy ołtarzem i przybytkiem.* Tak, mówię wam: Będą domagać się jej od tego pokolenia. 52 Biada wam, znawcom Prawa, że zabraliście klucz poznania; sami nie weszliście i pragnącym wejść przeszkodziliście. 53 Gdy stamtąd wyszedł, znawcy Prawa i faryzeusze zaczęli Go gwałtownie napastować i nieprzyjaźnie wypytywać o wiele rzeczy, 54 czyhając na Niego, żeby przyłapać Go na czymś z Jego ust.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Słowo Życia

Nauczanie o modlitwie

1 Pewnego dnia, gdy Jezus skończył modlitwę na osobności, jeden z uczniów poprosił Go: —Panie, naucz nas modlić się, tak jak Jan Chrzciciel nauczył swoich uczniów. 2 Wtedy Jezus powiedział: —Gdy zwracacie się do Boga, mówcie: „Nasz Ojcze w niebie, niech Twoje święte imię będzie uwielbione i niech nadejdzie Twoje królestwo! 3 Zapewnij nam codzienny pokarm 4 i przebacz nasze grzechy, tak jak my przebaczamy tym, którzy zawinili wobec nas. Nie pozwól też, byśmy ulegli pokusie”. 5 Następnie dodał: —Załóżmy, że o północy ktoś z was idzie pod dom przyjaciela i woła: „Pożycz mi trochę chleba! 6 Właśnie przyjechał do mnie gość, a nie mam czym go poczęstować”. 7 Przyjaciel zaś odpowiada z łóżka: „Nie żądaj ode mnie, żebym teraz wstawał. Drzwi są już zamknięte i wszyscy śpimy. Tym razem nie mogę ci pomóc”. 8 Zapewniam was, że gdyby nawet nie chciał mu pomóc ze względu na przyjaźń, to ze względu na jego uporczywe prośby w końcu wstanie i da mu tyle chleba, ile potrzebuje. 9 Podobnie jest z Bogiem. Proście więc, a dostaniecie; szukajcie, a znajdziecie; pukajcie, a otworzą wam! 10 Każdy bowiem, kto prosi—dostaje, kto szuka—znajduje, a temu, kto puka—otwierają. 11 Który z was, ojców, dałby swojemu dziecku węża, gdy ono prosi o rybę? 12 Albo skorpiona, gdy poprosi o jajko? 13 Skoro wy, źli ludzie, dajecie dzieciom to, co dobre, to tym bardziej wasz Ojciec w niebie da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Jezus i Belzebub

14 Pewnego dnia Jezus uwolnił od złego ducha niemego człowieka, który natychmiast odzyskał mowę. Tłum zaś wpadł w podziw, 15 niektórzy jednak mówili: —Wypędza demony, bo Belzebub, władca demonów, mu w tym pomaga. 16 Inni zaś chcieli Go wypróbować i oczekiwali jakiegoś znaku z nieba, od Boga. 17 Jezus znał ich myśli i odpowiedział: —Każde królestwo, które jest wewnętrznie skłócone, upadnie, a jego domy runą. 18 Mówicie, że dzięki Belzebubowi uwalniam ludzi od złych duchów. Jeśli jednak szatan zwalcza siebie samego, to jak jego królestwo może przetrwać? 19 Skoro ja wypędzam demony mocą Belzebuba, to dzięki komu robią to wasi synowie? To oni was osądzą! 20 Lecz jeśli wypędzam demony mocą Boga, znaczy to, że przyszło do was królestwo Boże. 21 Gdy jakiś uzbrojony siłacz pilnuje swojej własności, jest o nią spokojny. 22 Jeśli jednak pokona go ktoś mocniejszy, będzie mógł całkowicie go rozbroić i rozdać innym zdobycz. 23 Kto nie jest po mojej stronie, jest przeciwko Mnie, a kto ze Mną nie zbiera, ten rozprasza. Potem dodał takie ostrzeżenie: 24 —Gdy demon wyjdzie z człowieka, błąka się po pustkowiach, szukając wytchnienia, ale go tam nie znajduje. Wówczas mówi sobie: „Wrócę do mojego domu, z którego wyszedłem”. 25 Przychodzi więc i zastaje swój dawny dom wysprzątany i ozdobiony. 26 Przyprowadza więc ze sobą siedem innych demonów, gorszych od siebie, i razem zamieszkują. Wtedy stan takiego człowieka jest o wiele gorszy niż na początku. 27 Gdy to mówił, jakaś kobieta z tłumu zawołała: —Szczęśliwa ta, która nosiła cię pod sercem i karmiła własną piersią! 28 —Naprawdę szczęśliwi są ci—odparł Jezus—którzy słuchają słowa Bożego i żyją nim.

Znak Jonasza

29 Widząc, że tłum ludzi coraz bardziej się powiększa, powiedział: —To złe pokolenie domaga się cudu. Ale nie zobaczy go, z wyjątkiem znaku proroka Jonasza. 30 Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy. Podobnie Ja, Syn Człowieczy, będę Bożym znakiem dla tego pokolenia. 31 Królowa Południa powstanie na sądzie i oskarży to pokolenie. Ona przybyła bowiem z końca świata, by słuchać mądrości Salomona. Wy zaś macie przed sobą kogoś większego niż on. 32 Również mieszkańcy Niniwy podczas sądu wystąpią z oskarżeniem przeciw temu pokoleniu. Bo oni opamiętali się słuchając Jonasza, a do was mówi ktoś o wiele większy niż on.

Lampa ciała

33 Zapalonej lampy nie stawia się w ukryciu, ale na podwyższeniu, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. 34 Oko jest dla ciała jak lampa. Jeśli jest zdrowe, światło napełnia całe ciało. Jeśli jednak jest chore, całe ciało jest pogrążone w ciemnościach. 35 Upewnij się więc, że masz w sobie światło, a nie ciemność! 36 Jeśli rozświetla cię światło i nie masz w sobie żadnych ciemnych zakamarków, całe twoje życie będzie promieniowało niczym jasno świecąca lampa.

Błąd faryzeuszy i przywódców religijnych

37 Gdy Jezus skończył mówić, pewien faryzeusz zaprosił Go na obiad. Przybyli do domu, a Jezus od razu zajął swoje miejsce. 38 Gospodarz zdziwił się, że przed posiłkiem nie dokonał obrzędu obmycia rąk. 39 Wtedy Jezus powiedział mu: —Wy, faryzeusze, dbacie usilnie o zewnętrzną czystość naczyń, ale wasze brudne wnętrze aż się lepi od chciwości i zła. 40 Nierozumni! Czy Bóg nie stworzył zarówno tego, co na zewnątrz, jak i tego, co w środku? 41 O wewnętrznej czystości najlepiej świadczy zaś szczodrość człowieka. 42 Lecz marny wasz los, faryzeusze! Bo chociaż skrupulatnie dajecie Bogu dziesiątą część swoich najdrobniejszych nawet dochodów, to lekceważycie Bożą prawość i miłość. A to jest przecież najważniejsze, choć o dziesięcinie również nie należy zapominać. 43 Marny wasz los, bo oczekujecie zaszczytnych miejsc w synagogach oraz wyrazów szacunku ze strony innych ludzi! 44 Marny wasz los, bo przypominacie opuszczone, niewidoczne groby! Przechodzący po nich ludzie nie mają nawet pojęcia, że stąpają po rozkładających się szczątkach. 45 —Nauczycielu!—powiedział pewien obecny tam przywódca religijny. —Twoje słowa obrażają również i nas. 46 —Was także czeka marny los!—odpowiedział Jezus. —Wymyślacie bowiem niewykonalne obowiązki i narzucacie je innym, a sami palcem nie kiwniecie, aby im pomóc. 47 Marny wasz los, bo stawiacie grobowce prorokom, których kiedyś zamordowali wasi przodkowie! 48 Pochwalacie ich czyny, upamiętniając je nagrobkami. 49 To o was powiedział Bóg w swojej mądrości: „Wyślę do nich proroków i posłańców, a oni jednych zabiją, a innych będą prześladować”. 50 Spadnie na was wina za przelaną krew wszystkich Bożych proroków, zabitych od początku świata, 51 począwszy od Abla, aż po Zachariasza, zgładzonego między ołtarzem a miejscem świętym. Mówię wam: Kara za to wszystko spadnie na głowy tego pokolenia! 52 Marny wasz los, przywódcy religijni! Ukryliście bowiem przed ludźmi klucz do bramy Bożej prawdy. Sami nie wchodzicie i innym nie pozwalacie przez nią wejść! 53 Gdy Jezus odszedł stamtąd, faryzeusze i przywódcy znienawidzili Go za te słowa. Od tej chwili stawiali Mu wiele podchwytliwych pytań, 54 by móc Go o coś oskarżyć.