Psalm 51 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Prośba o odnowę

1 Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. 2 Dawid był wówczas po swym upadku z Batszebą i po spotkaniu z prorokiem Natanem. 3 Zmiłuj się nade mną, Boże, stosownie do swojej łaski; W swojej wielkiej litości wymaż moje przestępstwa! 4 Obmyj mnie zupełnie z mej winy I oczyść mnie z mego grzechu! 5 Gdyż jestem świadom swych przestępstw, Mój grzech mam wciąż przed oczami. 6 Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem, Popełniłem zło w Twoich oczach, Słuszne jest Twe napomnienie, Jesteś bez zarzutu w swoim sądzie. 7 Rzeczywiście urodziłem się w przewinieniu, Grzesznym* poczęła mnie matka, 8 A dla Ciebie milsza jest prawda skryta na dnie duszy — Dlatego dałeś mi lekcję głębokiej mądrości. 9 Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; Obmyj mnie, a stanę się bielszy niż śnieg. 10 Spraw, bym usłyszał radość i wesele, Niech ożyją kości, które tak skruszyłeś! 11 Zasłoń swoje oblicze przed moimi grzechami I wymaż wszystkie me winy. 12 Czyste serce stwórz we mnie, o Boże, Prawość ducha odnów w moim wnętrzu. 13 Nie wypędzaj mnie sprzed Twego oblicza I nie odbieraj mi swego Ducha Świętego. 14 Przywróć mi radość z Twojego wybawienia, Wesprzyj na nowo duchem żarliwości! 15 Przestępców będę uczył Twoich dróg — Niech grzesznicy nawrócą się do Ciebie. 16 Wybaw mnie od winy za przelanie krwi, Boże, Boże mojego zbawienia, A mój język z radością rozsławi Twoją sprawiedliwość! 17 Panie! Otwórz moje usta, Niech me wargi ogłoszą Twą chwałę! 18 Bo nie znajdujesz przyjemności w ofierze; Całopalenie? Choćbym chciał Ci je złożyć, nie zechcesz.* 19 Ofiarą miłą Bogu jest duch pełen skruchy, Sercem skruszonym, przejętym własnym stanem, nie pogardzisz, o Boże. 20 W Twojej dobrej woli czyń dobrze Syjonowi, Odbuduj na nowo mury Jerozolimy! 21 Wtedy przyjmiesz z radością dary ludzi prawych,* Ofiary ogniowe i całopalenia, Wtedy w szczerości serca złożą cielce na Twoim ołtarzu.