Psalm 129 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Radość z uwolnienia

1 Pieśń pielgrzymów. Bardzo mnie gnębili, od wczesnej młodości — Niech to przyzna Izrael — 2 Bardzo mnie gnębili, kiedy byłem młody, Lecz mnie nie pokonali! 3 Po moich plecach jeździli oracze,* Pozostały mi po tym długie bruzdy. 4 Jednak PAN okazał się sprawiedliwy, Zerwał ze mnie jarzmo bezbożnych! 5 Wstydem się okryją i podadzą tyły Ci wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu! 6 Będą jak trawa na dachach, Co, zanim wyrośnie, usycha; 7 Żniwiarz nie wypełni nią nawet garści Ani wiążący snopy — naręcza. 8 Żaden z przechodniów nie zwróci się też do nich: Błogosławieństwo PANA nad wami! Błogosławimy wam w imię PANA!