Psalm 12 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Skarga na ludzką podłość

Na oktawę.

1 Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. 2 Ratunku, PANIE! Bo brak Tobie oddanych, Nie ma uczciwych wśród ludzi.* 3 Okłamują siebie, sypiąc pochlebstwami, Nie przestając nawzajem się zwodzić. 4 O, wytęp, PANIE, zakłamane wargi, Język mówiący wyniośle, 5 Tych, którzy głoszą: Mowa naszą mocą, A wargi — sługą! Kto jest naszym panem?! 6 Ucisk ubogich oraz jęki biednych Sprawią, że powstanę Teraz — mówi PAN. Pragnącemu zapewnię zbawienie. 7 Słowa PANA to słowa czyste, Jak srebro po próbie ognia, Jak złoto siedmiokrotnie oczyszczone.* 8 Ty, PANIE, sam bądź ich stróżem! Chroń nas przed tym rodem na wieki! 9 Bo bezbożnych pełno wokoło, Gdy się podłość wśród ludzi panoszy.