Psalm 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Prośba o pomoc w niedoli

1 ל PANIE, dlaczego stoisz z daleka, Ukrywasz się w czasach niedoli? 2 Bezbożni zuchwale niszczą ubogiego! Wydaj ich na pastwę intryg, które obmyślili. 3 Bo bezbożny się puszy swymi pragnieniami I chciwiec sobie dogadza.* נ t Zły znieważa PANA, 4 Wyniośle powtarza: Bóg? On nie istnieje. Nie będzie dochodził.* Oto cała mądrość! — Taka mu przewodzi. 5 Na jego drogach — zawsze powodzenie.* מ Twoje sądy? — Są zbyt wzniosłe dla niego. Gwiżdże na nieprzyjaciół, 6 Mówi w swoim sercu: Moje powodzenie przetrwa pokolenia. I zaręcza: Mym udziałem szczęście, nie niedola!* 7 פ Jego usta są pełne fałszu i zniewagi,* A pod językiem — krzywda i nieprawość. 8 Zasadza się po opłotkach, W odludnych zaułkach morduje* niewinnych ע I wypatruje kolejnej ofiary. 9 Czyha jak lew w zaroślach, Spada na ubogiego, Chwyta go i wciąga w swą matnię. 10 צ Już zgniótł sprawiedliwego — skulił się on i padł, Już w jego mocnych łapach znaleźli się nieszczęśni, 11 A on uznał w sercu: Bóg ukrył swoją twarz I nigdy tego nie zobaczy. ק 12 t Powstań, PANIE! Podnieś swą rękę, Boże! Nie zapomnij o losie ludzi pokrzywdzonych! 13 Dlaczego bezbożni mają bluźnić Tobie? Mówić w swoim sercu: Nie będzie dochodził? 14 ר Wiesz o tym, bo Ty zważasz na krzywdę i żal, Ty potrafisz ująć sprawy w swoje ręce. Nieszczęśnik polega na Tobie, Jesteś pomocą sierocie. 15 ש Złam ramię bezbożnego i niegodziwego, Ścigaj podłość, wypleń ją do cna. 16 PAN jest królem na wieki! Z Jego ziemi znikną narody. 17 ת Wysłuchaj, PANIE, pragnień ludzi ubogich, Wzmocnij ich serca, wytęż swój słuch, 18 Przyznaj słuszność sierocie i uciśnionemu, Zwróć im z nawiązką,* Niech śmiertelny człowiek zadrży z przerażenia.