Sprüche 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przestroga przed cudzą żoną

1 Strzeż, mój synu, tego, co ci mówię, ceń jak skarb moje przykazania.* 2 Przestrzegaj ich, abyś żył szczęśliwie, strzeż moich nauk jak źrenicy oka! 3 Przywiąż je sobie do palców u ręki, wypisz je na tablicy swego serca! 4 Wyznaj mądrości: Ty jesteś moją siostrą, a rozum nazwij swoim krewnym, 5 aby cię strzegły przed obcą kobietą, przed nieznajomą, która nęci gładką mową. 6 Wyglądałem raz z okna mego domu, wychyliłem się z lekka przez kratę — 7 i co widzę wśród prostych? Co między chłopcami? Młodzieńca bez rozumu! 8 Szedł ulicą niedaleko jej mieszkania, zboczył na drogę wiodącą do jej domu. 9 Zmierzch zapadał, dzień miał się ku końcowi, noc powoli pogrążała wszystko w mroku. 10 Wtedy właśnie spotkała go ona — skąpy strój i plan skryty w sercu, 11 podniecona, gorąca, niespokojna, nic nie mogło zatrzymać jej w domu. 12 Wyszła — na ulicach, na placach, czeka na każdym niemal rogu. 13 W końcu chwyta go, całuje i lubieżnie namawia: 14 Mam posiłek z dziękczynnej ofiary, dzisiaj właśnie spełniłam swe śluby. 15 Dlatego wyszłam, aby cię tu spotkać, szukałam — i wreszcie znalazłam! 16 Zasłałam łóżko pięknymi kobiercami, barwnym płótnem sprowadzonym z Egiptu, 17 pokropiłam nasze posłanie mirrą, aloesem, wonnym cynamonem. 18 Chodź! I pijmy pieszczoty do rana, nacieszmy się naszymi ciałami!* 19 Mego męża nie ma dzisiaj w domu! Wyjechał. Jest w dalekiej podróży. 20 Zabrał z sobą sakiewkę z pieniędzmi, ma powrócić dopiero w dniu nowiu.* 21 Tak uwiodła go licznymi namowami, przekonała gładkością swych warg — 22 i jak cielę na rzeź poszedł za nią, dał się złapać, głupiec, na jej sznur! 23 W końcu strzała ugodzi go w wątrobę — jest jak ptak, który śpieszy prosto w sidła, nieświadom, że przybliża swoją śmierć. 24 Teraz więc posłuchajcie mnie, synowie, rozważcie to, co chcę wam powiedzieć! 25 Niech żaden z was nie zbacza na jej drogę, niech się trzyma z dala od jej ścieżek! 26 Gdyż wielu przyprawiła o upadek i liczni są mężczyźni przez nią ścięci. 27 Jej sypialnia to droga do grobu, to ścieżka wprost do komnat śmierci.