Hoheslied 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń siódma: Miłość spełniona

1 Wiruj,* wiruj, Szulamitko!* Wiruj! Chcemy* cię oglądać! Co chcecie* zobaczyć w naszej Szulamitce, krążącej niczym w tańcu obozów?! 2 Jak piękne są twoje stopy w sandałach, księżniczko! Wypukłości twoich bioder są jak klejnoty — dzieło rąk mistrza. 3 Twoje łono jest krągłe jak czasza, oby w niej nigdy nie zabrakło wina! Twoja talia jest jak snopek pszenicy, okolony wianuszkiem lilii. 4 Twoje piersi są jak dwa sarniątka, bliźnięta gazeli. 5 Twoja szyja jest jak baszta z kości słoniowej,* a twoje oczy jak stawy w Cheszbonie,* zaraz przy bramie Bat-Rabim.* Twój nos jest jak wieża Libanu, skierowana w stronę Damaszku. 6 Twoja głowa jak Karmel, a pukle włosów jak purpura — król zaplątał się w nie bez pamięci! 7 Jakże jesteś piękna, jak zachwycająca, miłości słodka, przerozkoszna! 8 Jesteś smukła jak palma, twe piersi są jak daktyle. 9 Pragnę wspiąć się i posiąść ich kiście. O, niech twe piersi będą mi jak grona — twój oddech tchnie wonią moreli. 10 Niech twe pocałunki spływają na me wargi jak wyborne wino i zwilżają je powoli, do uśpienia. 11 Cała należę do mojego najmilszego i ku mnie kieruje się jego pożądanie. 12 Chodź, ukochany, wyjdźmy na pola, spędźmy noc pośród kwiatów henny!* 13 Rankiem udamy się razem do winnic, zobaczymy, czy kwitnie winorośl, czy otworzyły się już na niej pąki i czy granaty zatonęły już w kwiatach — tam obsypię cię pieszczotami! 14 Mandragory roztaczają swą woń, a nad naszym wejściem ułożyłam najróżniejsze smakołyki, świeże i wystałe — gromadziłam je, najmilszy, dla ciebie.