Hosea 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 Gdy przemówił, Efraima przeszedł dreszcz;* wprawdzie cieszył się świetnością* w Izraelu, lecz splamił się Baalem i umarł.*

Upadek Samarii

2 A teraz grzeszą jeszcze bardziej! Porobili sobie lane posążki, srebrne bóstwa według swego pomysłu* — wszystkie one to dzieło rzemieślników. I wzywają: Składajcie im ofiary! Ludzie zaś całują cielce!* 3 Dlatego będą niczym obłok poranny, niczym rosa, która szybko znika, niczym plewa rozwiewana z klepiska, niczym dym ulatujący przez okna. 4 A Ja, PAN, jestem twoim Bogiem od czasów ziemi egipskiej, Boga* poza Mną znać nie miałeś, bo oprócz Mnie nie ma Wybawcy! 5 Ja pasłem cię na pustyni, w ziemi nieustannej suszy. 6 Lecz gdy znaleźli się na swoim pastwisku, nasycili się; a gdy byli syci, ich serce wpadło w pychę — i dlatego o Mnie zapomnieli. 7 Dlatego stanę się dla nich jak lew, jak pantera zaczajona przy drodze, 8 napadnę na nich jak niedźwiedzica, której zabrano młode, i rozerwę im piersi nad sercem — pożrę ich tam jak lwica, rozszarpię jak dziki zwierz. 9 Zniszczę cię, Izraelu. I kto przyjdzie ci z pomocą? 10 Gdzie jest teraz twój król, by ratować cię w twoich miastach? Gdzie wodzowie,* od których domagałeś się: Dajcie mi króla i książąt?! 11 Dałem ci króla w moim gniewie i zabieram go w mym uniesieniu! 12 Wina Efraima spisana, jego grzech — zachowany na pomstę! 13 Ogarną go bóle rodzącej — lecz on okaże się dzieckiem niemądrym, nie zjawi się na czas u wyjścia z łona matki.* 14 Czy mam ich wykupić z mocy świata zmarłych? Czy mam ich wykupić od śmierci? Gdzie są, o śmierci, twe kolce? Gdzie, świecie zmarłych, twe żądło? Litość ukryje się przed mym wzrokiem! 15 Tak, choćby wybujał jak trzcina,* nadciągnie wiatr wschodni, wiatr PANA wzniesie się z pustyni! Osuszy jego źródło, wysuszy się jego zdrój — On splądruje skarbiec pełen cennych bogactw! 16 Samaria* poniesie karę za winę,* gdyż zbuntowała się przeciw Bogu — padną od miecza! Jej niemowlęta będą roztrzaskane, a kobiety w ciąży rozprute.*