Jona 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 PAN natomiast wyznaczył wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I przebywał Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce.

Modlitwa Jonasza

2 Uwięziony we wnętrznościach ryby, Jonasz modlił się do PANA, swego Boga. 3 Powiedział: Wołałem do PANA w mym nieszczęściu — i odpowiedział mi. Z łona świata zmarłych Go wzywałem — i wysłuchał mojego głosu. 4 Cisnąłeś mną w głębię, w serce morza, nurt mnie porwał, przewaliły się nade mną wszystkie Twoje bałwany i fale. 5 Pomyślałem: Wyrzucono mnie sprzed Twoich oczu. Czy* spojrzę jeszcze kiedyś na Twój święty przybytek? 6 Otoczyła mnie morska toń — podeszła do gardła, okrążyła mnie głębia, zielsko* oplątało mą głowę. 7 Zstąpiłem do podstaw gór. Zatrzasnęły się za mną rygle ziemi — na zawsze. Lecz wyciągnąłeś z przepaści moje życie, PANIE, Boże mój. 8 Gdy uchodziła już ze mnie dusza, zwróciłem się do PANA — i moja modlitwa dotarła do Ciebie, do Twojego świętego przybytku. 9 Wyznawcy marnych bóstw porzucają swego Łaskawcę, 10 ale ja z wdzięcznością złożę Ci ofiarę; spełnię to, co ślubowałem. Wybawienie jest u PANA! 11 Wówczas PAN polecił rybie uwolnić Jonasza i ta zwróciła go na brzeg.