Hiob 26 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Job: Odległa doskonałość i bliskie cierpienie

1 Job odpowiedział: 2 Ale pokrzepiłeś bezsilnego! Pięknie wzmocniłeś osłabione ramię! 3 Dobrze doradziłeś pozbawionemu mądrości! Dałeś mu niezłą lekcję rozsądku! 4 Za czyją sprawą* wypowiedziałeś te słowa? Kto ci je podsunął? 5 Drżą cienie zmarłych głęboko pod wodami, dreszcz przenika tych, którzy tam mieszkają. 6 Świat umarłych stoi przed Nim otworem, brak okrycia krainie zniszczenia. 7 On rozciąga północne niebo nad pustką i ziemię zawiesza nad nicością. 8 Gromadzi wody w swoich chmurach, lecz nie pękają pod ich naporem. 9 Zasłania widok swojego tronu,* rozpościerając wokół niego obłok. 10 Zakreślił okrąg nad wodami aż po granicę światła z mrokiem. 11 Chwieją się przed Nim filary niebios, milkną na Jego upomnienie. 12 On w swojej mocy uspokoił morze, swoją mądrością zmiażdżył Rahaba. 13 Swoim podmuchem rozjaśnia niebo, przebił swym ciosem zwinnego węża. 14 Wszystkie te sprawy to tylko rąbek Jego dzieł, to niczym szept o Jego sprawach, czy zatem ktoś potrafiłby zrozumieć, gdyby On zagrzmiał w całej swej potędze?!