Hiob 22 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Elifaz: Wezwanie do pojednania się z Bogiem

1 Wtedy Elifaz odpowiedział: 2 Czy Bóg z człowieka ma jakiś pożytek? Rozumny raczej przysparza zysków sobie.* 3 Czy Wszechmocnemu zależy, byś postępował uczciwie? Lub czy korzysta z tego, że się doskonalisz? 4 Czy On cię karze za twoją bogobojność? Czy pozywa cię za nią na sąd? 5 To raczej twoja niegodziwość jest wielka i nie ma końca twoim przewinieniom! 6 Musiałeś gdzieś bez powodu brać zastaw od swoich braci, albo półnagich obdzierałeś z szat. 7 Pewnie zmęczonemu nie podałeś wody albo głodnemu odmówiłeś chleba. 8 Być może ziemię rozdzielałeś tylko wśród wpływowych lub pozwalałeś w niej mieszkać tylko szanowanym?* 9 Z niczym wypędzałeś wdowy i przed sierotami zatrzaskiwałeś drzwi. 10 Właśnie dlatego otaczają cię sidła i dopada cię nagły strach. 11 Nic nie widzisz z powodu ciemności i walą się na ciebie masy wód. 12 Czyż Bóg nie mieszka wysoko na niebie? Spójrz na najwyższe gwiazdy — prawda, że wysoko? 13 A jednak mówisz: Cóż właściwie Bóg wie? Czy może sądzić spoza gęstych obłoków? 14 On nie widzi, bo skrywają Go ciemne chmury, gdy przechadza się po sklepieniu niebios. 15 Czy chcesz się trzymać ścieżki niegodziwych, którą kroczyli ludzie nieprawi, 16 ci, którzy zostali wyrwani przedwcześnie i którym fundamenty pozalewała woda? 17 Czy chcesz być jak ci, którzy mówili Bogu: Odstąp od nas! albo powtarzali: Cóż nam może zrobić Wszechmocny? 18 A przecież to On napełniał dobrami ich domy! Lecz i ode mnie rady bezbożnych są dalekie. 19 Widząc wszystko, co takich spotyka, sprawiedliwi nabierają otuchy, a niewinni mogą powiedzieć z triumfem: 20 Czyż nasi przeciwnicy nie zostali zgubieni? Czy tego, co po nich zostało, nie pochłonął ogień? 21 Pogódź się zatem z Bogiem, pojednaj się z Nim i niech zawita u ciebie powodzenie. 22 Zastosuj się do Jego pouczeń i złóż w swoim sercu Jego słowa!* 23 Jeśli zawrócisz do Wszechmocnego, On cię odbuduje, tylko oddal nieprawość od swojego namiotu. 24 Wyrzuć w proch drogocenny kruszec, a złoto Ofiru rzuć między rzeczne skały! 25 Niech Wszechmocny będzie twoim złotem,* Jego uznaj za swe najlepsze srebro. 26 Wtedy naprawdę On będzie twoją rozkoszą, ku Niemu będziesz wznosił swoje oblicze. 27 Gdy będziesz się modlił, On ciebie wysłucha, a ty spełnisz swoje śluby. 28 Cokolwiek postanowisz, to też się powiedzie, a nad twoimi drogami zajaśnieje światło. 29 Gdyż Bóg — jak zauważyłeś — utrąca ludzką pychę, lecz ludziom pokornym zsyła wybawienie. 30 Ocala On nawet tego, kto nie jest niewinny, jeśli tylko jest gotów oczyścić swoje ręce.