Jeremia 50 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Proroctwo o upadku Babilonu

1 Oto Słowo, które za pośrednictwem proroka Jeremiasza wypowiedział PAN o Babilonie, o ziemi Chaldejczyków: 2 Ogłoście to wśród narodów, niech wiedzą! Podnieście sztandar, niech słyszą! Niczego nie skrywajcie! Wołajcie: Babilon zdobyty! Na Bela spadł wstyd! Marduk w kawałkach! Bóstwa w pogardzie! Rozbite figurki walają się w nieładzie! 3 Bo wyruszył na niego naród z północy. Zamieni on jego ziemię w pustkowie, nie będzie w niej ani jednego mieszkańca — wszyscy, od człowieka po bydło, rozbiegną się i odejdą!

Część I

4 W tych właśnie dniach i w tym czasie — oświadcza PAN — przyjdą synowie Izraela — oni, a z nimi synowie Judy — i pójdą, pójdą z płaczem, by szukać swego Boga, PANA. 5 Będą pytać o Syjon, ku niemu zwrócą twarze. Chodźmy — powiedzą — połączmy się z PANEM! Wieczne przymierze nie będzie zapomniane! 6 Stadem ginącym był mój lud. Pasterze go zwodzili, popychali ku górom. A oni szli, z góry na pagórek, i zapomnieli o miejscu swojego odpoczynku.* 7 Ci, którzy ich spotykali, pożerali ich, a wrogowie mówili: Nie my jesteśmy winni, że zgrzeszyli przeciwko PANU, tej Ostoi sprawiedliwości i nadziei ich ojców. 8 Uchodźcie z Babilonu! Wychodźcie z ziemi Chaldejczyków! Ruszcie na przedzie, gnajcie jak kozły przed trzodą! 9 Bo oto Ja pobudzam i ściągam na Babilon gromadę potężnych narodów. Przybędą z ziem północnych. Ustawią się przeciw niemu — przyjdą stamtąd go zdobyć! Ich strzały jak u sprawnych* wojowników — żadna nie pada bez skutku! 10 I Chaldea stanie się łupem! Nasycą się jej łupieżcy! — oświadcza PAN. 11 Choć się radujecie i choć się weselicie, wy, grabieżcy mojego dziedzictwa — choć podskakujecie jak jałówka na trawie i rżycie niczym ogiery, 12 wasza matka będzie wielce zawstydzona, rozczaruje się wasza rodzicielka. Bo będzie najmniej ważnym z narodów, stanie się pustynią, ziemią suchą i stepem! 13 PAN w swym gniewie rozpędzi jej mieszkańców i cała stanie się pustkowiem. Każdy idący przez Babilon dozna wstrząsu, zadziwią go wszystkie jego rany! 14 Stańcie wkoło, naprzeciw Babilonu, wy wszyscy, napinacze łuku! Strzelajcie do niego, nie żałujcie strzał, gdyż zgrzeszył przeciwko PANU! 15 Wznieście zewsząd przeciw niemu zew do boju! Już się poddał! Padły baszty, jego mury rozwalone! Tak, to zemsta PANA! I wy się nad nim mścijcie! Jak on czynił, tak uczyńcie jemu! 16 Wytępcie z Babilonu siewców i tych, którzy w czasie żniw chwytają za sierp! Niech przed okrutnym mieczem każdy wraca do swojego ludu i ucieka do swojej ziemi! 17 Jagnięciem spłoszonym był Izrael, lwy go wciąż płoszyły! Najpierw pożarł go król Asyrii. Teraz, jako ostatni, obgryzł go Nebukadnesar, król Babilonu. 18 Dlatego tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja nawiedzę króla Babilonu i jego ziemię, jak nawiedziłem króla Asyrii. 19 Przywrócę Izraelowi jego niwy, będzie pasł się na Karmelu i w Baszanie, na górach Efraima i Gileadu będzie sycił się i zażywał spokoju. 20 W tych właśnie dniach i w tym czasie — oświadcza PAN — będą szukać winy Izraela, lecz nie znajdą, będą szukać grzechów Judy, lecz bez skutku, bo tym, których pozostawię przy życiu, przebaczę.

Część II

21 Wystąp przeciw ziemi Merataim i przeciw mieszkańcom Pekod! Wybij ich mieczem i wytęp — oświadcza PAN — i postąp dokładnie tak, jak ci nakazałem! 22 W kraju słychać zgiełk wojenny. Widać wielkie zniszczenia! 23 Jak doszczętnie jest rozbity i strzaskany, niegdyś młot całej ziemi! O, jak zionie grozą Babilon między narodami! 24 Zasadziłem się na ciebie, Babilonie, i zostałeś pokonany! Dopadnięto cię i schwytano, zanim się zorientowałeś! To dlatego, że się wdałeś w walkę z PANEM! 25 PAN otworzył swą zbrojownię, wziął narzędzia swego gniewu, bo Wszechmocny PAN Zastępów pełni w Chaldei swoje dzieło! 26 Ruszcie na nią z najdalszych krańców, otwórzcie jej spichlerze, rzućcie ją niczym snopy i zniszczcie! Niech nie zostanie po niej nawet resztka! 27 Wybijcie wszystkie jej cielce,* niech idą na rzeź! Biada im! Nadszedł ich dzień, czas ich ukarania! 28 Słuchaj! Zbiedzy i uchodźcy z ziemi babilońskiej głoszą na Syjonie pomstę PANA, naszego Boga, pomstę za Jego świątynię. 29 Wezwijcie przeciw Babilonowi łuczników, wszystkich napinających łuk! Niech nikt z niego nie ujdzie! Otoczcie go zewsząd, niech nie umknie ani jeden zbieg! Odpłaćcie mu według jego czynów, uczyńcie dokładnie to, co on sam czynił, gdyż śmiał wystąpić przeciw PANU, przeciw Świętemu Izraela! 30 Dlatego jego młodzieńcy padną na placach miasta, a jego wojowników w tym dniu okryje milczenie — oświadcza PAN. 31 Oto Ja jestem przeciw tobie, zuchwalcze — oświadcza Pan, PAN Zastępów — gdyż nadszedł twój dzień, czas twego ukarania! 32 Potknie się zuchwalec i padnie, nie będzie miał kto go podnieść, a w jego miastach rozniecę ogień, pochłonie on to, co go otacza.

Część III

33 Tak mówi PAN Zastępów: Gnębieni są synowie Izraela, a wraz z nimi synowie Judy, wszyscy, którzy ich zniewolili, uciskają ich i nie chcą uwolnić. 34 Lecz potężny jest ich Wybawca, Jego imię JHWH Zastępów! Dobrze zajmie się ich sprawą, po to, by dać wytchnienie ziemi, a zabrać pokój mieszkańcom Babilonu. 35 Miecz Chaldejczykom! — oświadcza PAN. — Miecz mieszkańcom Babilonu, jego książętom oraz mędrcom! 36 Miecz jego wieszczom — niech zgłupieją! Miecz wojownikom — niech polegną! 37 Miecz jego koniom i rydwanom, i całej zgrai najemników — niech będą wszyscy jak kobiety! Miecz jego skarbom — niech je rozgrabią! 38 Posucha wodzie — niech im wyschnie! Bo to ziemia fałszywych bóstw — niech przez te swoje straszydła zgłupieją! 39 Dlatego stanie się Babilon siedliskiem hien i szakali, błądzić tam będą strusie i na wieki już nie będzie zamieszkany. Nikt go nie zasiedli — po wszystkie pokolenia! 40 Podobnie jak Bóg zburzył Sodomę i Gomorę oraz jej sąsiadów — oświadcza PAN — tak i tam nikt nie zamieszka i nie zatrzyma się tam żaden człowiek. 41 Oto nadciąga z północy lud — potężny naród! Liczni królowie ściągają z krańców ziemi! 42 Trzymają łuki i włócznie, okrutni są, bezlitośni. W pochodzie swym huczą jak morze, zdążają na koniach! Jak jeden mąż są gotowi do boju z tobą, córko Babilonu! 43 Gdy król Babilonu usłyszał wieść o nich, opadły mu ręce, zdjęła go trwoga, chwycił go ból jak rodzącą! 44 Oto jak lew wypada z zarośli Jordanu na stale zielone łąki, tak Ja w okamgnieniu wypłoszę go z jego ziemi i sam postanowię, kogo nad nią postawić. Bo kto jest Mnie równy? Kto Mi może rzucić wyzwanie? I kto jest tym pasterzem, który się przede Mną ostoi? 45 Dlatego słuchajcie postanowienia PANA, które powziął o Babilonie, słuchajcie, jaki ma plan względem Chaldejczyków: Jagnięta jego stada zostaną wywleczone! Na jego łąki padnie groza! 46 Okrzyk: Babilon wzięty! wstrząśnie ziemią. Odgłosy krzyku usłyszą między narodami!