Jeremia 47 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Proroctwo o Filistei

1 To, co jako Słowo PANA otrzymał prorok Jeremiasz na temat Filistynów. Było to, zanim faraon uderzył na Gazę. 2 Tak mówi PAN: Oto woda wzbiera na północy niczym rzeka grożąca zalewem! I zaleje ziemię z tym, co na niej, porwie miasta oraz ich mieszkańców. Rozlegną się wówczas krzyki ludzi, zawodzenia mieszkańców ziemi. 3 Przerazi ich bicie kopyt jego jazdy, turkot kół rozpędzonych rydwanów! Ojcowie nie obejrzą się na dzieci, bo im ręce opadną ze strachu. 4 Przestraszy ich ten dzień, który nadchodzi, by zniszczyć wszystkich Filistynów, aby wyciąć Tyr i Sydon oraz wszystkich wciąż żywych sprzymierzeńców — bo to PAN wyniszcza Filistynów, kładzie kres resztkom z wyspy Kaftor.* 5 Przyszedł czas wygalania łysin w Gazie, przyszła chwila, aby zamilkł Aszkelon! O, ty reszto ocalałych mocarzy,* ileż jeszcze dla żałoby chcesz się ranić?* 6 Biada! Mieczu Pana! Jak długo nie zamierzasz jeszcze spocząć?! Wróć do pochwy! Wstrzymaj się! Daj spokój! 7 Ale jak ma on się uspokoić, skoro PAN śle go z takim rozkazem? To On kieruje go na wybrzeże, On wysyła go na Aszkelon!