Amos 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Ostatnia możliwość ratunku

1 Wszechmocny PAN ukazał mi taki obraz: zobaczyłem, że przygotowuje On szarańczę. A było to akurat w czasie, gdy zaczęła odrastać trawa po sianokosach królewskich.* 2 A gdy szarańcza pożarła już niemal całą roślinność w kraju, zawołałem: Wszechmocny PANIE, przebacz! Jak Jakub to wytrzyma? Przecież jest tak niewielki! 3 I PAN zlitował się: Nie dopuszczę do tego — zdecydował. 4 Następnie Wszechmocny PAN ukazał mi taki obraz: otóż zobaczyłem, jak Wszechmocny PAN przyzywa ogień, by nim wymierzyć karę. Ogień ten mógł wysuszyć nawet wielką otchłań i pochłonąć całe dziedzictwo!* 5 Ale zawołałem: Wszechmocny PANIE, proszę, odstąp od tego. Jak Jakub to wytrzyma? Przecież jest tak niewielki! 6 I PAN zlitował się: Do tego również nie dopuszczę — rozstrzygnął Wszechmocny PAN. 7 W końcu Pan ukazał mi taki obraz: otóż stał On na murze zbudowanym według pionu i w ręce trzymał pion. 8 Co widzisz, Amosie? — zapytał mnie PAN. Pion — odpowiedziałem. Wtedy Pan oznajmił: Oto spuszczam pion pośród mojego ludu, Izraela. Już więcej mu nie przepuszczę. 9 Spustoszone będą świątynki na wzniesieniach Izaaka i legną w gruzach święte miejsca Izraela. Ja natomiast powstanę z mieczem przeciwko domowi Jeroboama!

Sprzeciw władz

10 Wtedy Amazjasz,* kapłan sprawujący swój urząd w Betelu, posłał do Jeroboama, króla Izraela, wiadomość takiej treści: Amos spiskuje przeciwko tobie w samym sercu Izraela. Kraj nie wytrzyma* tych wszystkich jego mów. 11 Bo Amos rozpowiada: Jeroboam zginie od miecza, a Izrael z całą pewnością opuści swoją ziemię i pójdzie na wygnanie. 12 Amosowi zaś Amazjasz doradził: Posłuchaj, jasnowidzu! Czym prędzej uchodź do ziemi judzkiej. Tam zarabiaj na siebie.* Tam sobie prorokuj.* 13 W Betelu natomiast już nie prorokuj. Tu bowiem mieści się świątynia królewska i jest to najważniejszy przybytek w królestwie. 14 Amos tak na to odpowiedział Amazjaszowi: Nie jestem ja prorokiem ani uczniem* prorockim. Jestem pasterzem bydła* i hodowcą sykomor. 15 PAN jednak zabrał mnie od stad kóz i owiec i polecił: Idź, przekaż proroctwo mojemu ludowi Izraelowi! 16 A teraz posłuchaj Słowa PANA: Ty mówisz: Nie prorokuj przeciw Izraelowi i przestań bredzić* przeciw domowi Izaaka; 17 dlatego tak mówi PAN: Twoja żona będzie uprawiać w mieście nierząd, a twoi synowie i twoje córki padną od miecza. Twoją ziemię rozdzielą na części sznurem mierniczym, a ty sam umrzesz w ziemi nieczystej. Natomiast Izrael na pewno opuści swą ziemię i pójdzie na wygnanie.