2.Mose 33 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 PAN przemówił jeszcze do Mojżesza: Idź, wyrusz stąd, ty i lud, który wywiodłeś z ziemi egipskiej. Idźcie do ziemi, którą przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, gdy powiedziałem, że dam ją ich potomstwu.

2 Ja natomiast poślę przed tobą anioła i wypędzę Kananejczyków, Amorytów, Chetytów,* Peryzytów, Chiwitów i Jebuzytów.

3 Wyrusz do ziemi opływającej w mleko i miód. Ja nie udam się tam razem z wami. Jesteście ludem twardego karku. Przez to wygubiłbym was po drodze.

4 Gdy lud usłyszał te przykre słowa, ogarnął go głęboki smutek. Nikt też nie przywdział swoich ozdób.

5 Bo PAN powiedział do Mojżesza: Przekaż synom Izraela: Jesteście ludem twardego karku. Gdybym choć chwilę podążał wśród was, to mógłbym was wygubić! Zdejmijcie z siebie swoje ozdoby, aż postanowię, co z wami zrobić.

6 Właśnie dlatego pod górą Horeb Izraelici przestali przystrajać się w ozdoby.

Namiot Mojżesza

7 Co do Mojżesza, miał on zwyczaj rozbijać namiot w pewnej odległości od obozu. Nazywał go namiotem spotkania. Każdy więc, kto chciał poznać wolę i zdanie PANA, wychodził do namiotu spotkania poza obóz.

8 A gdy Mojżesz wychodził z obozu i udawał się do tego namiotu, cały lud wstawał, ludzie ustawiali się przy swoich namiotach i odprowadzali wzrokiem Mojżesza, dopóki nie zniknął w namiocie.

9 A ilekroć Mojżesz wszedł do namiotu, słup obłoku zstępował i zatrzymywał się u jego wejścia. Wówczas [PAN ] rozmawiał z Mojżeszem.

10 Na widok tego słupa obłoku przy wejściu do namiotu, każdy wstawał i kłaniał się, pozostając przy swoim namiocie.

11 PAN natomiast rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek ze swoim przyjacielem. Gdy potem [Mojżesz] wracał do obozu, w namiocie pozostawał jego sługa Jozue. Ten nie opuszczał namiotu. Był on synem Nuna i młodym wówczas człowiekiem.

Objawienie Bożej chwały i zapewnienie o obecności

12 Mojżesz zwrócił się do PANA: Zauważ, proszę — powiedział — że chociaż zlecasz mi prowadzenie tego ludu, mówisz, że znasz mnie po imieniu,* i zapewniasz o swojej przychylności, to jednak nie objawiłeś mi, kogo ze mną poślesz.

13 Teraz więc, proszę, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, to daj mi poznać Twoje drogi.* Chciałbym Cię poznać i chciałbym mieć pewność, że znalazłem łaskę w Twoich oczach. Weź też pod uwagę, że ten naród jest właściwie Twoim ludem.

14 Wówczas [PAN ] zapewnił: Możesz być spokojny. Pójdzie z tobą moje oblicze.*

15 Mojżesz na to: Jeśli Twoje oblicze nie miałoby iść z nami, to nie każ nam stąd wyruszać.

16 Bo po czym miałbym poznać, że znalazłem łaskę w Twoich oczach — ja i Twój lud — jak nie po tym, że Ty pójdziesz z nami? Tylko to nas może wyróżnić — mnie i Twój lud — spośród wszystkich ludów na ziemi.

17 PAN ponownie zapewnił Mojżesza: Stanie się zadość temu, o czym mówisz, dlatego że znalazłeś łaskę w moich oczach i znam cię po imieniu.

18 Mojżesz poprosił: Pokaż mi, proszę, Twoją chwałę.

19 [PAN ] odpowiedział: Ja sprawię, że przejdzie przed tobą cała moja dobroć. Ogłoszę też przed tobą imię JHWH — bo okazuję łaskę temu, któremu ją okazuję, i darzę miłosierdziem tego, którego nim darzę.

20 Następnie powiedział: Mojego oblicza zobaczyć nie możesz. Człowiek nie może Mnie zobaczyć i pozostać przy życiu.

21 Oto jest miejsce przy Mnie — wskazał PAN. — Ustaw się na tej skale.

22 Gdy będzie przechodziła moja chwała, umieszczę cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię moją dłonią, aż przejdę.

23 A gdy usunę moją dłoń, zobaczysz Mnie z tyłu. Mojego oblicza nie zobaczysz.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

1 I przemówił JHWH do Mojżesza: Idź, wyrusz stąd, ty i lud, który wywiodłeś z ziemi egipskiej, do ziemi, którą przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, mówiąc: Dam ją twojemu nasieniu.

2 Poślę zaś przed tobą anioła i wypędzę Kananejczyka, Amorytę, Chetytę,* Peryzytę, Chiwitę i Jebuzytę.

3 [Wyrusz] do ziemi opływającej w mleko i miód, gdyż nie udam się [tam] pośród was, ponieważ jesteś ludem twardego karku, abym cię nie wygubił po drodze.

4 Gdy lud usłyszał to przykre słowo,* zasmucił się – i nikt nie włożył na siebie swojej ozdoby.*

5 Bo powiedział JHWH do Mojżesza: Powiedz synom Izraela: Jesteście wy ludem twardego karku. Gdybym przez jedną chwilę podążał pośród ciebie, zniszczyłbym cię. Zdejmij teraz z siebie swoje ozdoby, a postanowię, co z tobą zrobić.

6 I zdjęli z siebie synowie Izraela swoje ozdoby już przy górze Horeb.

Namiot Mojżesza

7 Mojżesz zaś brał namiot i rozbijał go na zewnątrz obozu, z dala* od obozu, i nazwał go namiotem spotkania.* I było tak, że każdy poszukujący [rady] JHWH wychodził do namiotu spotkania, który był poza obozem.*

8 Było też tak, że gdy Mojżesz wychodził do namiotu, cały lud wstawał i [ludzie] ustawiali się, każdy przy wejściu do swojego namiotu, i wiedli spojrzeniem za Mojżeszem, dopóki nie wszedł do namiotu.

9 A ilekroć Mojżesz wchodził do namiotu, słup obłoku zstępował i stawał u wejścia do namiotu, i [JHWH] rozmawiał z Mojżeszem.

10 Gdy cały lud widział słup obłoku stojący u wejścia do namiotu, wtedy cały lud powstawał i kłaniali się, każdy u wejścia do swego namiotu.

11 I rozmawiał JHWH z Mojżeszem twarzą w twarz, jak rozmawia człowiek ze swoim przyjacielem,* po czym wracał [Mojżesz] do obozu, a jego sługa, Jozue, syn Nuna, młodzieniec, nie ruszał się ze środka namiotu.

Objawienie Bożej chwały i zapewnienie o obecności

12 I powiedział Mojżesz do JHWH: Spójrz, Ty mówisz do mnie: Prowadź ten lud, a Ty nie dałeś mi poznać, kogo poślesz ze mną, chociaż powiedziałeś: Znam cię po imieniu, oraz: Znalazłeś łaskę w moich oczach.

13 Teraz więc, proszę, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, daj mi, proszę, poznać Twoje drogi, abym Cię poznał – po to, abym wiedział, że znalazłem łaskę w twoich oczach, a zauważ, że Twoim ludem jest ten naród.

14 I powiedział: Moje oblicze pójdzie i zapewnię ci spokój.

15 I powiedział do Niego: Jeśli Twoje oblicze nie pójdzie, to nie każ nam stąd wyruszać.

16 Po czym zaś można poznać, że znalazłem łaskę w Twoich oczach, ja i Twój lud, jak nie po tym, że Ty pójdziesz z nami, bo wtedy będziemy wyróżnieni, ja i Twój lud, spośród wszystkich ludów, które są na powierzchni ziemi.

17 I powiedział JHWH do Mojżesza: Również tę rzecz, którą mi przedstawiłeś, uczynię, gdyż znalazłeś łaskę w moich oczach i znam cię po imieniu.

18 I powiedział: Pokaż mi, proszę, Twoją chwałę.

19 I odpowiedział: Ja sprawię, że cała moja dobroć przejdzie przed tobą, i ogłoszę imię JHWH przed tobą – bo okazuję łaskę temu, któremu okazuję łaskę, i okazuję miłosierdzie temu, któremu okazuję miłosierdzie.

20 I powiedział [jeszcze]: Nie możesz zobaczyć mojego oblicza, gdyż człowiek nie może Mnie zobaczyć i [nadal] żyć.

21 I powiedział JHWH: Oto miejsce przy Mnie. Ustaw się na tej skale.

22 A gdy będzie przechodziła moja chwała, umieszczę cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię moją dłonią, aż przejdę.

23 A gdy usunę moją dłoń, zobaczysz Mnie z tyłu,* lecz moje oblicze nie będzie [przez ciebie] widziane.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).