Richter 21 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Skutki niegodziwości Beniaminitów

1 Potem, w Mispie, Izraelici złożyli przysięgę: Żaden z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.

2 Ludzie przyszli też do Betel, siedzieli tam przed Bogiem do wieczora i głośno, gorzko płakali.

3 Mówili: Dlaczego, PANIE, Boże Izraela, doszło do tego w Izraelu, że wypadło dziś z Izraela jedno plemię?

4 Nazajutrz zaś, kiedy wstali, zbudowali tam ołtarz, na którym złożyli ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.

5 Izraelici zaczęli też się zastanawiać: Kto spośród wszystkich plemion Izraela nie przybył do PANA na zgromadzenie? Złożyli bowiem uroczystą przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do PANA do Mispy, będzie musiał umrzeć.

6 Żałowali więc potomkowie Izraela swojego brata Beniamina. Powtarzali: Dzisiaj zostało odcięte jedno plemię od Izraela.

7 Co zrobimy dla tych pozostałych, skąd weźmiemy dla nich kobiety? Bo przecież my sami przysięgliśmy PANU, że nie damy im za żonę żadnej z naszych córek.

8 Wtedy znów powróciło pytanie: Czy jest jakiś jeden ród z Izraela, który nie przybył do PANA do Mispy? I owszem! Na zgromadzenie do obozu nie przybył nikt z Jabesz w Gileadzie!

9 Lud dokonał przeglądu — i rzeczywiście! — z mieszkańców Jabesz w Gileadzie nie było nikogo.

10 Wspólnota Izraela posłała tam zatem dwanaście tysięcy ludzi, dzielnych wojowników, nakazując im, co następuje: Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz w Gileadzie, wraz z ich kobietami i dziećmi.

11 Lecz jeszcze i to zrobicie: Każdego mężczyznę i każdą kobietę, która współżyła z mężczyzną, obłożycie klątwą, lecz zachowacie dziewice — i tak uczynili.

12 Okazało się, że wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie było czterysta dziewic, które jeszcze nie współżyły z mężczyzną. Te kobiety sprowadzono do obozu w Szilo, które leży w ziemi Kanaan.

13 Wówczas cała wspólnota wyprawiła posłów do Beniaminitów, przebywających przy skale Rimmon, ci przemówili do nich i ogłosili im pokój.

14 Wówczas Beniaminici wrócili, a Izraelici dali im za żony kobiety, które przeżyły spośród kobiet Jabesz w Gileadzie. Lecz tych kobiet nie było dla nich dość.

15 Lud zaś wciąż żałował Beniamina, że PAN zrobił wyrwę wśród plemion Izraela.

16 Wówczas starsi wspólnoty zaczęli rozważać: Co zrobimy dla pozostałych, skąd im weźmiemy kobiety? Bo przecież po tym wszystkim w ich plemieniu nie ma już kobiet.

17 Zastanawiano się też: Jak zachować własność ocalonych z Beniamina, by nie zostało wymazane plemię Izraela?

18 My nie możemy dać im kobiet spośród naszych córek, bo Izraelici przysięgli: Przeklęty ten, kto da Beniaminowi kobietę.

19 W końcu znaleźli rozwiązanie: Oto co roku — powiedzieli — odbywa się święto na cześć PANA w Szilo, które leży na północ od Betel, na wschód od traktu wiodącego z Betel do Sychem i na południe od Lebony!

20 I polecili Beniaminitom: Idźcie, zaczajcie się w winnicach

21 i patrzcie. Gdy z Szilo wyjdą dziewczyny powirować w tańcu, ruszcie z winnic, niech każdy schwyta sobie kobietę spośród dziewczyn z Szilo i wraca do ziemi Beniamina.

22 Gdy potem przyjdą ich ojcowie lub bracia, by się nam poskarżyć, powiemy: Zlitujcie się nad nimi. Nie zdobyliśmy dla nich kobiet w czasie walki, a i wy im ich nie daliście, bo inaczej stalibyście się winni.

23 Beniaminici tak uczynili. Ci, dla których zabrakło kobiet, pobrali sobie żony spośród porwanych tancerek. Potem ruszyli do swoich dziedzictw, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.

24 W tym czasie rozeszli się też stamtąd synowie Izraela. Każdy poszedł do swojego plemienia i do swojej rodziny, każdy wrócił do swojego dziedzictwa.

25 W tych dniach nie było jeszcze króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za prawe.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Skutki niegodziwości Beniaminitów

1 Potem Izraelici przysięgli w Mispie: Żaden z nas nie da Beniaminicie swojej córki za żonę.

2 Przyszedł też lud do Betel i siedzieli tam przed obliczem Boga aż do wieczora, wznosili swój głos i gorzko płakali.*

3 Mówili: Dlaczego, JHWH, Boże Izraela, stało się to w Izraelu, że wypadło dziś z Izraela jedno plemię?

4 Nazajutrz zaś, gdy lud wstał, zbudowali tam ołtarz i złożyli ofiary całopalne oraz ofiary pokoju.

5 Wtedy też pytali synowie Izraela: Kto spośród wszystkich plemion Izraela nie przyszedł na zgromadzenie do JHWH? Złożyli bowiem wielką* przysięgę, że ten, kto nie przyjdzie do JHWH do Mispy – jak powiedziano – na pewno umrze.

6 Żałowali więc synowie Izraela swojego brata Beniamina i powtarzali: Dzisiaj zostało odcięte jedno plemię od Izraela.

7 Co dla nich zrobimy, dla pozostałych, co do kobiet? Bo my przysięgliśmy JHWH, że nie damy im za żonę [żadnej] z naszych córek!

8 I pytali: Czy jest jakieś jedno z plemion Izraela, które nie przyszło do JHWH do Mispy? A oto nie przyszedł na zgromadzenie do obozu nikt z Jabesz w Gileadzie!

9 Lud przeliczył się więc i – tak! – z mieszkańców Jabesz w Gileadzie nie było tam nikogo.

10 Społeczność Izraela posłała tam zatem dwanaście tysięcy ludzi spośród dzielnych wojowników i [tak] im nakazała: Idźcie i wybijcie ostrzem miecza mieszkańców Jabesz w Gileadzie wraz z kobietami i dziećmi.*

11 Ale to jest rzecz, którą [jeszcze] zrobicie: Każdego mężczyznę i każdą kobietę obeznaną z łóżkiem mężczyzny,* obłożycie klątwą, lecz zachowajcie dziewice – i tak uczynili.*

12 I znalazło się wśród mieszkańców Jabesz w Gileadzie czterysta dziewcząt, dziewic, które nie poznały mężczyzny, jeśli chodzi o łóżko mężczyzny, i przyprowadzili je do obozu do Szilo, które leży w ziemi Kanaan.

13 Wtedy posłali – cała społeczność – i przemówili do synów Beniamina, którzy pozostawali przy skale Rimmon, i ogłosili im pokój.

14 I wrócił Beniamin w tym czasie, a [oni] dali im za żony kobiety, które przeżyły, spośród kobiet Jabesz w Gileadzie. Lecz nie znaleźli im ich dość.

15 A lud [wciąż] żałował Beniamina, że JHWH zrobił wyrwę wśród plemion Izraela.

16 Wówczas starsi społeczności powiedzieli: Co zrobimy dla pozostałych, w sprawie kobiet [dla nich], bo kobieta u Beniamina została wygubiona?

17 Mówiono także: [Jak zachować] własność ocalonych z Beniamina, by nie zostało wymazane plemię z Izraela?

18 My przecież nie możemy dać im kobiet z naszych córek, bo synowie Izraela przysięgli: Przeklęty ten, kto da Beniaminowi kobietę.

19 I powiedzieli: Oto co roku* odbywa się święto JHWH w Szilo, które leży na północ od Betel, na wschód słońca od traktu wiodącego z Betel do Sychem i na południe od Lebony.

20 Wówczas tak przykazali synom Beniamina: Idźcie, zaczajcie się w winnicach

21 i patrzcie. I oto, gdy wyjdą córki z Szilo powirować w tańcach, wyjdziecie z winnic, schwytacie sobie każdy swoją kobietę spośród córek z Szilo i pójdziecie do ziemi Beniamina.

22 Gdy potem przyjdą ich ojcowie lub bracia, by się do nas poskarżyć, powiemy im: Zlitujcie się nad nimi, bo nie wzięliśmy w walce każdy kobiety dla niego ani wy im [ich] nie daliście, bo inaczej stalibyście się teraz winni.*

23 I synowie Beniamina tak zrobili; uprowadzili kobiety stosownie do swej liczby spośród tańczących, które porwali. Potem poszli i wrócili do swoich dziedzictw, odbudowali miasta i zamieszkali w nich.

24 W tym czasie rozeszli się też stamtąd synowie Izraela, każdy do swego plemienia i do swojej rodziny, odeszli stamtąd każdy do swojego dziedzictwa.

25 W tych dniach nie było króla w Izraelu, każdy robił to, co uznał w swoich oczach za słuszne.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).